Godver degodver de…godver. Het was woensdag 22 november en pijn aan een kies stemde mij niet vrolijk die dag. Met mijn tanden in het stuur zat ik genadeloos vast in de file, op weg naar mijn afspraak waar ik behandeld zou worden aan de pijn in mijn bek. Door de verkeersopstopping kon ik nooit meer op tijd zijn. En terwijl ik weet dat het geen zin heeft om te stressen, kon ik er niet aan ontkomen op dat moment. Ik raakte echter zo opgefokt dat ik enkel negatieve energie aantrok zoals een zwart gat al het licht opslobbert. En op zo’n moment zit werkelijk alles tegen. Lesrijders die voor mij sukkelden, laat lossende lijsttrekkers in campagnebussen, openstaande bruggen en door groen van links kreeg ik ook nog eens alle rode verkeerslichten voor mijn kiezen. Luttele kilometers van mijn bestemming verwijderd, zag ik bijna geen andere keus dan de auto plompverloren op de weg achter te laten en de laatste afstand te sprinten om zodoende mijn vertraging zoveel mogelijk te beperken.
Dat idee zette ik snel weer uit mijn hoofd toen ik mezelf wist te overtuigen dat ik mij elke verkeersovertreding kon permitteren, in de haast die ik had. Rode lichten en inhaalverboden negerend, gebruikte ik de busbanen als spitsstrook met mijn middelvinger in de aanslag. Ik had tenslotte kiespijn dus waarom zou ik mij niet gedragen als een boer? Mijn capriolen maakten echter geen verschil waardoor ik toch weer rechts werd gepasseerd door de lesrijders.
Twintig minuten te laat kwam ik bij de tandarts aan. Maar die was al gevlogen in zijn race naar de stembus omdat ik niet op tijd kwam opdagen voor zijn laatste afspraak van de dag. Vloekend en tierend reed ik naar huis maar niet voordat mijn zwevende gedachten volledig richting verloren in het stemhokje. Door de frustraties waarin ik verkeerde de laatste uren, koos ik voor de partij die het meeste asfalt aanhangt en van ons land één grijze massa wil maken.
Inmiddels heb ik geen last meer van mijn kies. Maar langzamerhand dringt het wel tot mij door dat ik me erg heb laten leiden door mijn emoties, tijdens het stemmen. Hoe lang zal ik nog last hebben van deze keuze?
12 reacties
Prlwytskovsky · 24 november 2006 op 21:33
[quote]Hoe lang zal ik nog last hebben van deze keuze?[/quote]
En hoelang zal ik nog plezier hebben van jou asfalt?
arta · 24 november 2006 op 21:47
Heerlijk die woordspelingen als:[quote]Ik had tenslotte kiespijn dus waarom zou ik mij niet gedragen als een boer? [/quote]
en deze:[quote]maar niet voordat mijn zwevende gedachten volledig richting verloren in het stemhokje. [/quote]
Heb er van genoten!
🙂
Trukie · 25 november 2006 op 00:31
King het gaat steeds beter met je. Na middeleeuws rondetafelen zet je nu je tanden in de huidige tijd.
Je columns lezen veel sneller en vloeiender.
KawaSutra · 25 november 2006 op 03:08
Kies wijzer King, kies de ‘kies’-tracker! 😛
SIMBA · 25 november 2006 op 07:37
[quote]…en pijn aan een kies stemde mij niet vrolijk…[/quote]
😀
Zo’n zin stemt mij wel vrolijk, leuk gespeeld met woorden!
En het is inderdaad jammer dat je je hebt laten leiden door emoties….maar dat is menselijk.
Bitchy · 25 november 2006 op 09:56
Kiespijn… ergste pijn die ik me kan voorstellen, alhoewel het verlies van mijn partij erg dicht in de buurt komt. 😉
Heerlijk geschreven!
Ma3anne · 25 november 2006 op 11:03
Zat de pijn links of rechts, King? Of is het onkies, dat ik dit vraag?
Dees · 25 november 2006 op 12:45
Goh en dan wijt men de ruk naar links aan vrouwen die zogenaamd ‘emotioneel’ stemmen 😀
Ik ben blij dat niet heel mannelijk Nederland kiespijn had…
pally · 25 november 2006 op 17:02
Leuk aards stukje King!
Blijf je nou boer of word je weer heer?
De tandarts had zeker geen moeite met kiezen?
pally 😀 😀
KingArthur · 25 november 2006 op 18:33
Dank voor alle reacties. Ter geruststelling of verontrusting, niet alle genoemde feiten in deze tekst zijn op waarheid gebaseerd en de rotte kies zat rechts. 🙂
Li · 26 november 2006 op 21:37
En heb je nog napijn? 😀
Met plezier gelezen.
Li
Estrella · 27 november 2006 op 09:19
King, heel mooi met de woorden en taal gespeeld…
Geweldig geschreven, genotvol gelezen!
Alhoewel ik nu niet na kan laten telkens met mijn tong langs mijn tanden en kiezen te glijden om te voelen of ik niet tòch ergens…..nee.
Uitgesloten.