Ik sta op het schoolplein te wachten op mijn dochtertje. Op een meter of 6 staat een man, te wachten op zijn kind. Ik ruik, zelfs op die afstand, dat de man op een misselijkmakende manier naar zweet stinkt. En geen vers, eerlijk verdiend zweet, nee, het is een allesoverheersende Lees meer…
Quasi nonchalant plof ik neer op de bank in de huiselijk aandoende wachtkamer. Rustend tegen de armleuningen liggen roze kussentjes in de vorm van misplaatst lachende monden met onnatuurlijk witte tanden. Het verschoten leer voelt kil aan en verraadt dat mijn voorganger al langere tijd in de martelkamer aanwezig is. Snerpende geluiden van een niets Lees meer…
Wie heden ten dage de enorme vloot vrachtwagens van Transportbedrijf Jansen in Dirkswoud aanschouwt kan zich moeilijk voorstellen dat de firma ooit door louter toeval ontstaan is. Toch is dat wel degelijk het geval. Want toen Bert Jansen in 1963 besloot in plaats van een gewone Opel Kadett een Opel Kadett stationcar aan te schaffen, speelde de grotere bagageruimte van laatstgenoemde geen enkele rol.
Mijn compagnon, de vrijeradicaal Ab, en ik zijn op het politiebureau om neef Bopske op te halen. Bopske ging namelijk naar de tandarts vanwege een zeurderige kiespijn.
Op weg naar huis strijk ik even neer op een terrasje. Best vermoeiend, werken met deze hitte, ik ben dan ook blij dat het erop zit voor vandaag. Mijn man is nog niet lang niet thuis, hij is naar een congres, vandaar dat ik niet zo veel aanstalten maak om naar huis te gaan. Bovendien is het bloedheet in huis. Waar ik nu zin in heb, is een cola met ijs. Veel ijs.
