Op bepaalde warme, windstille zomeravonden krijg ik ineens zin in een ijsje en vertrek dan op de fiets naar ‘ijscafé’ Bolzano, dat in het centrum van de stad gelegen is, tegenover de ingang van de voormalige bibliotheek, in het gebouw waarvan thans het Lindenberg Theater is gevestigd. Eergisteravond was het zo’n avond. De dag daarvoor waren de zogeheten zomerfeesten losgebarsten. De volgende morgen begon de beroemde Vierdaagse van Nijmegen. De stad was vol mensen.
Zoals de naam reeds doet vermoeden, verkoopt ‘ijscafé’ Bolzano Italiaans ijs. In de vitrine liggen grote bakken ijs in twee rijen uitgestald. Het rijke aanbod van smaken is niet aan mij besteed: meestal wordt het een bolletje mokka- of peren-ijs. Twee bolletjes neem ik niet zo snel, om van slagroom nog maar te zwijgen. Deze bescheidenheid wat de portiegrootte betreft, komt wellicht van vroeger. Bij ons thuis werd een Mars (chocoladereep met chocolademousse- en karamelvulling) opgesneden in dunne schijfjes, die vervolgens stuk voor stuk tot chique bonbons werden gepromoveerd. Kom daar nu eens om bij de jeugd van tegenwoordig! Maar in dat ‘ijscafé’ Bolzano word ik dus altijd geholpen door dezelfde, wat gespannen ogende jongeman, die bij het teruggeven van het wisselgeld steevast op vermoeide toon en met wanhoop in de ogen de volgende woorden uitspreekt: ‘En dat ie maar lekker mag smaken’. Deze eigenaardige afsluitende tekst was me de eerste keer al opgevallen. Tegen iedere klant zei hij het. Hoe was hij er op gekomen? vroeg ik me af.
Bij het uiteengaan van koopman en klant moet de koopman enkele vriendelijke woorden spreken, maar welke? ‘Eet smakelijk’ zeg je niet als je iemand een ijsje geeft, varianten met ‘ze’ (‘Lik ze’, ‘Smul ze’) zijn te gemeenzaam en ‘Geniet ervan’ of iets dergelijks is te bemoeizuchtig. Wat moet je zeggen? Liefst iets korts.
Bovengenoemde en andere mogelijkheden had die ijscojongen natuurlijk ook de revue laten passeren, overwoog ik. Ten slotte was het dus dat onhandige en te lange ‘En dat ie maar lekker mag smaken’ geworden. Hij had dan wel iets gevonden om te zeggen, maar ideaal was het niet natuurlijk. Op een drukke dag moest hij het wel tweehonderd keer zeggen, schatte ik in. Steeds als ik bij hem een ijsje ging halen, was ik benieuwd of ik het nog te horen kreeg.
Eergisteravond liet ik me door hem een hoorntje met bolletje mokka maken. Toen ik het wisselgeld in ontvangst nam en het grote moment daar was, zei hij het niet. Hij zei niet:’En dat ie maar lekker mag smaken’. Voor het eerst in drie jaar zweeg hij op het cruciale ogenblik. Ik begrijp hem.
4 reacties
SIMBA · 17 augustus 2007 op 17:06
Lange titel, lange zinnen om over te struikelen.
[quote]in het gebouw waarvan thans het Lindenberg Theater is gevestigd.[/quote]
waarvan moet waarin zijn, neem ik aan.
De uitleg van “mars” had wat mij betreft achterwege mogen blijven.
Wel een geinig stukje 🙂
Siebe · 18 augustus 2007 op 07:19
Ik vind de column als idee ontzettend leuk, de titel vind ik geweldig al weet ik niet of hij helemaal goed ‘past’, de uitwerking had misschien ‘iets lekkerder mogen smaken’. Met je opening werp je de lezer op een niet heel erg bepaalde plaats. Het eerste wat ik dan denk is: waar ben ik, wat doen we hier en waar gaat het naar toe? Een opening met bijvoorbeeld een soort van anekdotische beschrijving van Bolzano, dat die verkoper altijd hetzelfde zegt maar dat ‘ie dat even niet meer doet tijdens de vierdaagse met daarna je eigen gedachten als clou, was misschien een gelukkigere opbouw geweest. Kortom, ik moest nu iets te lang zoeken, naar details, terwijl ik wel helemaal begrijp wat je bedoelt. Als koper voelt de transactie zo een beetje onaf en dat is niet alleen een leuk maar ook een zeer herkenbaar gegegeven.
Gr.
S.
arta · 18 augustus 2007 op 10:39
Ik kan Siebes reactie volledig onderschrijven, maar wat een leuke, eenvoudige uitsmijter. Ik had em totaal niet aan zien komen. Leuk!
🙂
pally · 18 augustus 2007 op 21:41
Funambule,
Je idee voor de column is origineel met hier en daar ook leuke beschrijvingen.
Toch wil het voor mij geen rond geheel worden.
Misschien omdat je zaken vertelt bijv. over de vierdaagse die er verder dan helemaal niet meer toedoen. Details die niks toevoegen, geen functie hebben in het geheel.
Bovendien:
[code]Kom daar nu eens om bij de jeugd van tegenwoordig ![/code]
klinkt wel erg oubollig.
de uitsmijter maakt weer wat goed.
groet van Pally