Toen ik ruim een week geleden Museumpark Oriëntalis (voorheen ‘bijbels openluchtmuseum’ geheten) in Heilig Landstichting bezocht, maakte ik iets tragi-komisch mee. Voordat ik hiervan verslag doe, wou ik melden dat Museumpark Oriëntalis de moeite van het bezoeken waard is, maar ook teleurstelt.
Op bepaalde warme, windstille zomeravonden krijg ik ineens zin in een ijsje en vertrek dan op de fiets naar ‘ijscafé’ Bolzano, dat in het centrum van de stad gelegen is, tegenover de ingang van de voormalige bibliotheek, in het gebouw waarvan thans het Lindenberg Theater is gevestigd. Eergisteravond was het zo’n avond.
Onlangs las ik op de website van wielervereniging R. dat huisarts T. V. sinds kort ernstig ziek is. Het summiere bericht wekte mijn belangstelling omdat ik T. V. ken, zij het zeer oppervlakkig. Onder aan het bericht stond een link naar zijn persoonlijke website, waarop hij verslag bleek te doen van zijn strijd tegen een kwaadaardige ziekte. Lezing van enkele dagboeksgewijze bijdragen van hem stemde me ernstig. De zware behandelingen waren al begonnen. In het gastenboek stonden enkele steunbetuigingen van familie, vrienden en kennissen, waaraan ik de mijne besloot toe te voegen:
