Knippen en plakken

“Kijk. Dan doop je het kwastje in het lijmpotje. Niet helemaal, tot aan de helft van de haartjes, zie je wel? Je strijkt het kwastje af aan de rand..kijk, zo…en dan smeer je het werkje helemaal in met lijm. Dan plak je het op je papier.” Het lijkt misschien absurd, maar zo gedetailleerd moet je de jongste kleuters leren om met de materialen om te gaan. Anders krijg je werkjes die druipen van de lijm om over de kinderen en de materialen nog maar te zwijgen. Het overgrote deel van de klas weet hier mee om te gaan, maar er zijn ook altijd weer kinderen die nog nooit een schaar of lijmkwastje hebben vastgehouden. Deze kinderen willen het liefst spelen in de hoeken en hebben een hekel aan de werkles.
Je hebt kinderen die zeer perfectionistisch zijn en zó bang dat ze hun werkje zullen verpesten, dat ze daardoor niet tot werken komen. Dan heb je ook kleuters die bang zijn om vies te worden. Zij willen niet plakken en verven. Daar moet je als juf dus voorzichtig mee omgaan.
Over engelengeduld moet je beschikken. Vandaar dat ik ook maar één jaar de jongste kleuters heb gehad…

Vandaag ben ik die onzekere kleuter die voor het eerst moet gaan plakken en knippen. Behangen, welteverstaan. Nog nooit gedaan. Alles heb ik keurig klaargezet. Behangtafel, schaar, rolmaat, de lijm zonder klontjes en natuurlijk rollen behang. Ik kijk naar de kale muren. En van de muren naar het behang. Van het behang naar de lijm. En slaak een diepe zucht. Kan ik dit wel? Want ik wil wel een mooi eindresultaat. Hoewel ik best handig ben, jarenlang de garderobes van mijn kinderen heb genaaid, veel getekend en geschilderd heb, ben ik een kluns als het op klussen in huis aankomt. Ik ben een klieder. Ooit één keer de kozijnen in de keuken geschilderd…ik zat tot aan mijn ellebogen onder de verf en de kozijnen dropen gezellig mee. Zal dat met behangen nu net zo gaan? Eerst maar even naar buiten om een sigaretje te roken.

Als ik buiten ben moet ik om mezelf lachen. Ik vertoon hetzelfde gedrag als die kleuters. Nee, niet dat zij massaal naar buiten rennen om te roken als ze tegen de werkles opzien. Dat mag niet eens, zonder de juf naar buiten..
Kinderen die niet willen werken gaan altijd aan de wandel. Even naar de wc, of met een vriendje kletsen, allemaal uitstel van executie. Vluchtgedrag. Ik doe nu precies hetzelfde.

Resoluut ga ik naar binnen. Ik meet..en nog een keer. Heb ik het nou echt goed gedaan, zo? Ja, het klopt. Ik leg het behang op de tafel. Shit, het krult steeds om. Eerst de hoeken maar insmeren dan. Ik doop de kwast in de emmer met lijm. Niet helemaal, tot aan de helft van de haartjes. Ik strijk de kwast af aan de rand en smeer het behang in met lijm. Ziezo, dat is gelukt. Nu moet het nog op de muur. Eerst nog een peuk? Nee, dan droogt de lijm op. Ik slaak een diepe zucht en klim met de ingesmeerde baan het trapje op. Het valt eigenlijk best mee! Als de baan op de muur zit bekijk is het resultaat vanaf een afstandje. Kritisch bekijk ik elke vierkante centimeter. Een trots gevoel bekruipt me. Moet je kijken wat een resultaat!

Als ik aan het eind van de dag trots en blij naar het eindproduct kijk, voel ik me net als een kleuter die haar eerste knip –en plakwerkje heeft gemaakt.