De bevalling verliep ook een stuk gemakkelijker zei ze. Ze vertelde aan een stuk door. De vrouw naast haar luisterde aandachtig zo leek het. In ieder geval maakte ze op mij de indruk van aandachtig luisteraar. Ik zat tegenover de vertelster en staarde naar buiten. We reden Koog-Bloemwijk uit en hadden nog een aantal stations voor de boeg… Zaandijk, Wormerveer, Krommenie, Uitgeest, Castricum… Het was geen fluitje van een cent maar ik heb er wel baat bij gehad… nu heb ik van nature ook brede heupen dus… maar het knuien heeft me wel geholpen… knuien ja… ken je dat niet… vroeger noemden we dat knuiststoempen… knuiststoempen… ja, ik heb Sjoerd geleerd dat ie ook nog wel iets anders met zijn vuisten kon doen dan er op los slaan… dat is mijn bijdrage aan de wereldvrede zeg maar… het is een lieverd… hij heeft de vroedvrouw geholpen… zij was verrast door de snelle ontsluiting… nee ik weet niet zeker of het er iets mee te maken heeft maar ik denk het wel… ik ben heel gelukkig met Sjoerd…
Heel gelukkig.

Het was de stoptrein. Ik weet niet of ik tussen de stations geslapen heb. Ik denk het niet want ’s avonds viel ik als een blok in slaap.

Categorieën: Algemeen

3 reacties

Mien · 15 augustus 2011 op 22:03

Hee Frank, back in CX-town. Waar is de fiets gebleven …? Leuk kleintje dit keer. Knuiig.

Mien

Ferrara · 15 augustus 2011 op 23:15

Waar zouden we zijn zonder de trein. Ik heb oren en ogen altijd wagenwijd open. Als je slaapt mis je veel.

arta · 16 augustus 2011 op 09:15

Dit is wel een heel bijzonder gesprek, goed neergezet. Ik durf niet op knuiststoempen te googlen… 😆

Geef een reactie

Avatar plaatshouder