Kouwe koffie

‘Als je met een keizersnee geboren bent, ben je een keizerkind, toch?’
Wat moet je als ouder nou met zo’n vraag? Eerst maar even tijdrekkend de keuken in misschien? Je ziet de twijfel op het gezicht van de ouder. Met toch ook het begin van een glimlach. ‘Ik ben even in de keuken, druif. Koffie zetten. Dan kom ik bij je.’
‘Oké.’
Onderweg naar de keuken, al struikelend over de HAMA kralen van het kind, werd er een oplossing voor deze vraag gezocht.
‘Zo, daar ben ik weer. Wil je ook wat drinken?’

Zou dat de truc zijn, om te proberen lang genoeg niet op het onderwerp terug te komen?
‘Nee, maar ben je dan wel of niet een keizerkind?’
Ha, mislukt dus. Ben benieuwd hoe dit opgelost gaat worden.
‘Nee druif, zo heet dat niet. Er liggen nu meer kralen op de grond dan op de tafel. Wel een beetje opletten, hoor.’
‘Ik heet geen druif. Hoe heet het dan? Zoek jij even wat donkerblauwe voor me?’
Mooi hoe dat kind vastbesloten is het onderwerp niet los te laten, en toch zo onverstoord door kan gaan met haar knutsel. Leuk spul, die strijkkralen.
‘Het heeft niet echt een naam. De bevalling noemen ze een keizersnee. Weet je eigenlijk wel wat een keizersnee is?’
‘Ja duh, dat is als je niet uit de muis van je moeder wil komen. Dan krijg je van de dokter een snee. Hoe heet het dan als je uit de muis komt?’
‘Dat heeft eigenlijk ook geen naam. Dat noem je een natuurlijke bevalling. Ga eens goed zitten, zo val je dadelijk.’
Wat zal die ouder blij zijn dat ze kralen mag uitzoeken. Zo kan de verwondering, verwarring en het lachende gezicht verborgen blijven. Je mag zo’n kind natuurlijk nooit laten merken dat je een vraag niet serieus neemt. Of erger nog, dat je niet weet wat te zeggen.
‘O, ik ga even buiten spelen, mag de poort open.?’
‘Ja, loop maar vast. Ik drink mijn koffie op en dan zet ik de poort open.’
‘Doe maar meteen, je moet toch opstaan om mijn jas te pakken. Papa heeft hem gisteren op de grote kapstok gehangen. En koude koffie lust je toch ook? Net zoals oma.’
Pittig kind om te zien, trouwens. Felle blauwgrijze ogen, bol koppie, kort kapsel. Half struikelend rent het kind de tuin uit. Niet een typisch meisje.
‘Doe je jas dicht!’ wordt er nog nageroepen.
‘Opruimen doe ik wel’, wordt er gemompeld.

Ach, niet zo mopperen. Opruimen gaat toch veel sneller als je het zelf doet. Dan kun je misschien je volgende kop koffie wel warm drinken.