Als het echt koud is en dat was het toch even? Dan krijg ik volgens de oer-Hollandse traditie de niet te negeren neiging een flinke pan erwtensoep te fabriceren. Ja, zelfs nu de kinderen al zò lang uit huis zijn, dat hun kinderen ook al op kamers wonen.

Als ik zo’n idee krijg, dan wil ik, nee, dan moet ik, meteen met de klus beginnen. Een enorme knolselderij: een soort kaal hoofd met hersenen, een licht vergeelde bos prei en twee winterpenen lagen al minstens een week te wachten.
Had ik verdorie te weinig spliterwten in huis. Was het halve pak leeg. Oh, wacht, nog een pak hele erwten daar achterin het kastje. Beetje grauwtjes wel, misschien daterend van rond de eeuwwisseling, maar dat leek mij voor erwten geen punt.
Zo, snijden en in stukken hakken dat enge hersenhoofd, alle erwten bij elkaar in mijn grootste pan plus de gesneden groente en water.

Na 4 uur trekken bleken de hele erwten nog steeds hele erwten. Nog grotere knikkers waren het geworden en keihard en veel. En zò dik was het geheel, dat kon je echt geen soep meer te noemen. Een soort kralenpasta was het. Woedend ging ik de smurrie te lijf met mijn staafmixer. Dat hielp weinig, maar ik liet me niet kennen.
En steeds maar weer vocht erbij en bouillonblokken en proeven en proeven, bah. Die soep maar weer op het gas. Daarna smeet ik een deel van het spul woedend in de snelkookpan.
Daarna opnieuw onder de staafmixer, dat apparaat begon er echt lol in te krijgen, hij wel.. Nu weer op een pitje, in die kleinere pan. We zouden hier en gunter erwtensoep eten, die dag, hoe dan ook. Plan is plan.
Nou ja, de rookworst smaakte lekker en het roggebrood ook.

Twee enorme plastic bakken met kralensoep stonden pontificaal op de tuinbank voor ons huis af te koelen en ik negeerde ze de volgende ijskoude dagen in de hoop dat een hongerige voorbijganger ze zou stelen.
Dat gebeurde niet. Toen het ging dooien sjouwde ik de loodzware bakken naar de vriezer. Nooit eten weggooien zit nou eenmaal van kinds af aan in mijn hoofd geplant.

Wellicht kan ik een kralen-soep-partij organiseren in onze boomgaard als hij bloesemt. Iedereen is van harte welkom.
Nu even een rennie.


pally

Genieten van leven en mensen en natuur om mij heen. Schrijven als belangrijke drijfveer om te ordenen, te relativeren en te communiceren.

9 reacties

Mien · 11 maart 2018 op 10:34

Zit ik toch het hel stuk te wachten op de grote vergissing. Een verdwaalde pot met kralen die per ongeluk in het keukenkastje terecht gekomen is bij de grote verhuizing. Maar nee hoor. Nou zit ik met de gebakken perensoep. Leuke column Pally, graag meer van dat. Of moeten we de winter weer inroepen? ?

pally · 11 maart 2018 op 17:45

Nee, geen winter terugroepen, Mien! Het voorjaar in, alsjeblieft…
Dank voor je reactie.

pally · 11 maart 2018 op 21:16

Ga ik doen!

Esther Suzanna · 13 maart 2018 op 17:20

Haha, heel erg leuk, maar niet zo lekker. Best wel herkenbaar, koken met oude meuk eindigt meestal met een grote hoeveelheid Venkelthee of een maagtablet…

Mien · 1 april 2018 op 22:23

Gefeliciteerd Pally. Ben benieuwd in wiens huid je kruipt in de maand april. Verras ons. ?

Karen.2.0 · 2 april 2018 op 20:18

Felicitades, Pally! Erg vermakelijk stuk. Er gaat niets boven een middagje ontspannen koken, hihi 😉

G.van Stipdonk · 2 april 2018 op 23:26

Gefeliciteerd met deze CvdM

pally · 5 april 2018 op 14:14

Oh, ik zie het nu pas: column van de maand! Erg bedankt. Het moet mij echt stimuleren ook hier weer te gaan schrijven. Ik heb veel aan deze site te danken. Dus: vooruit, pally, (spreek ik mijzelf streng toe).
Over een paar dagen vertrek ik naar Mexico voor 2 weken en daar zal vast kleurige inspiratie zijn… Beloofd!

Geef een reactie

Avatar plaatshouder