‘’Ik heb er geen goesting in nu.’’

Wel, wat als ik het recht zou nemen degene te zijn die er morgen, overmorgen en de eindeloze dagen erna geen zin in heeft? Onder welke gedistingeerde vorm zou je mij je veto dan offeren? ‘’Nee’’, zou je zeggen, ‘’je vergist je’’. Op je gezicht zou er zich geleidelijk aan een glimlach ontwikkelen van een geduldige meester die zijn naïeve leerling voor de zoveelste keer wijst op een vanzelfsprekende fout. ‘’Je stond er weer niet bij stil dat het laatste woord behoort tot mijn bezittingen, niet de jouwe’’. Deze discussie zou je volgende overwinning zijn, net zoals mijn toegeving een onderdeel zou worden van je collectie trofeeën. Juist wanneer je op het punt zou staan dit voorval in je geest op te slaan als een bevestiging van je ego, zou ik je luchtkastelenmetropool doen instorten.

Langzaam aan zou ik ervoor zorgen dat alles wat je voordien zo superieur deed voelen tegenover de hele kosmos, zich tegen jou zal keren.

Natuurlijk ga je eerst niet beseffen wat er gebeurt. Je gaat het noch willen, noch kunnen zien. Het zou een nauwelijks merkbaar productiefoutje zijn in jouw tot nu toe feilloze systeem.

In het licht van al je vorige triomfen zou mijn opstand zo klein en onbelangrijk lijken alsof ze nooit plaats heeft gehad. Een miniscuul krasje op jouw gladde, glanzende, schitterende persoonlijkheid, dat zou ervan overblijven. Slechts dat, zou je denken.

En hier, meester, ga jij in de fout. Hoeveel overwinningen je hierna ook zal behalen, geen enkele ervan zal in staat zijn die kras weg te vegen. Later zal je dan ontdekken dat je jezelf er slechts van kan verlossen door de bovenvermelde persoonlijkheid een laagje armer, kleiner, meer bescheiden te maken. Empathischer. Als ook dat niet zou helpen, zou ik me opnieuw verzetten en ook het nieuw verschenen, blinkende oppervlak schenden. En als het moet, de lagen eronder. Na lange tijd zal zelfs jij inzien dat de wereld draait, maar niet om jou. Dat die een middelpunt bezit, maar jij er lichtjaren van verwijderd bent.

Want ik heb hier geen zin in.

Want ik heb hier geen zin in.

Want ik heb hier geen zin in.

Categorieën: Diversen

4 reacties

Meralixe · 18 december 2011 op 18:51

Welkom op Column x
Mooi maar, en dat is een persoonlijke smaak waar U het niet MOET mee eens zijn, iets te lirisch.
Ik denk dat U behoorlijk kwaad bent op iemand.

pally · 18 december 2011 op 22:24

Hier spreekt zoveel verse persoonlijke rancune uit, dat het mijns inziens nog niet rijp voor een column is, maar nog even in een dagboek thuis hoort, waar de tijd enige afstand kan creeren

groet van pally

Libelle · 19 december 2011 op 07:59

Na de tweede keer lezen begon ik het een beetje te snappen. Toen ging het leven en na de derde keer genoot ik ervan. Ik probeer mijn geheugen MetalSencha op te dringen.

arta · 19 december 2011 op 08:53

Ik begrijp het niet helemaal, maar vind het wel mooi, apart.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder