Onderweg met de lift naar de zevende verdieping sta ik me te bedenken hoe weinig je dierbaren eigenlijk van de plaatsen en omgevingen waar jij je bevindt, weten. Laat staan dat ze weten met wie. Helaas geldt dat ook andersom. Hoe ik daar nou zo op kom? Geen idee. Waarschijnlijk omdat ik in de lift sta met twee andere mensen, die druk in een gesprek verwikkeld zijn, en waarvan ze zelf ook niet weten waar het over gaat. Voor de grote spiegel achter in de lift een pukkel uitknijpen is er dus niet bij. Je lichaam half verdraaien en checken of je broek niet te ver je reet ingekropen is, ook niet. Dus ga je over dingen nadenken. Of is dit zo’n ouderkronkel waar je nooit voor gewaarschuwd wordt door andere ouders, als je nog op een roze wolk drijft, als aanstaande ouder die wel eens zal laten zien hoe je kinderen op moet voeden.

Wel even vaart maken met die gedachten, denk ik nog, we zijn al op de 4e verdieping. Ik realiseer me dat het bij volwassen dierbaren zo erg nog niet is, om niet te weten wat ze wel of niet op bijvoorbeeld hun werk uitspoken, en met wie. Maar met je kinderen zit dat toch even anders. Je weet nog niet de helft van wat ze op school meemaken. En een tien minuten oudergesprek maakt je ook niet veel wijzer. Zonder daarbij de leerkrachten te kort te willen doen, overigens.
Het sluipt er langzaam in. Ze willen alleen naar school, krijgen de leeftijd om uit te gaan, worden misschien wel een hangjongere. Nog een geluk dat de speciaal daarvoor aangemaakte rothokken die buiten de stad liggen gemeden worden. Juist omdat ze buiten de stad liggen. Daar heeft iemand over nagedacht, waarschijnlijk ook in een lift. Een die maar tot 3 hoog ging.

Zo tegen de 6e verdieping aan weet ik dat ik me toch moet neerleggen bij het feit dat je alleen maar tégen iemands hoofd aan kunt kijken, en nooit erin. Dat vond ik nooit zo’n probleem. Van veel hoofden om me heen wilde ik niet eens weten wat er in omging, als er al wat in omging. Nu zijn er hoofdjes die ik wel zou willen kraken, herstelbaar uiteraard.
Alhoewel, als dan zou blijken dat ik ook nog invloed uit zou kunnen uitoefenen op de inhoud, weet ik niet of ik dat zou kunnen laten. Voor hun eigen bestwil, en meer van dat soort gelul. Allemaal eigenbelang natuurlijk.

De laatste keer dat ik met mijn kroost bij mijn moeder logeerde die even kwam kijken bij ons logeerbed, zei ik tegen mijn moeder; ‘Als ze er op hun dertigste zo bij kunnen liggen als ik nu, met of zonder hun eigen kinderen, heb ik het goed gedaan.’ Wat ben ik blij dat ik haar dat nog heb kunnen vertellen.
Het duurt nog even, voor ik mijn bevestiging krijg, als ik die al krijg. Tegelijkertijd gelukkig en helaas, zijn mijn laatste gedachten als het belletje ten teken voor de aankomst van de 7e verdieping rinkelt.

Categorieën: Algemeen

16 reacties

sally · 14 oktober 2004 op 11:53

Gelukkig kunnen we niet alles zien en kunnen we geen gedachten lezen.
Dan zouden we ons daar ook nog mee gaan bemoeien.
En de haren zouden ons af en toe ten berge reizen.
Geen nacht meer goed slapen.
Nee, alles weten, maakt zeker niet gelukkig.
Als ik in grote lijnen weet wat ze uitspoken en voor mijn gevoel het contakt uitstekend is, vind ik alles best.
Maar jouw gedachten spoken door ieder moederhoofd
mooie column Mup.
Vooral het gedrag in de lift, daar zou je al een column over kunnen maken.
liefs Sally

kareltje · 14 oktober 2004 op 12:30

[quote] Nog een geluk dat de speciaal daarvoor aangemaakte rothokken die buiten de stad liggen gemeden worden. Juist omdat ze buiten de stad liggen. Daar heeft iemand over nagedacht, waarschijnlijk ook in een lift. Een die maar tot 3 hoog ging. [/quote]

haha geweldig! nooit gesnapt hoe ze zo stom konden zijn nou snap ik het!

xxxsies kareltje :laugh:

ignatius · 14 oktober 2004 op 12:35

[quote]Je weet nog niet de helft van wat ze op school meemaken. En een tien minuten oudergesprek maakt je ook niet veel wijzer[/quote]
Troost je, de andere helft wil je vaak (liever) niet weten! 😉
[quote]Je lichaam half verdraaien en checken of je broek niet te ver je reet ingekropen is, ook niet.[/quote]
Zijn er dan geen gentlemen meer die een dame daarbij willen helpen? 😛

Kees Schilder · 14 oktober 2004 op 13:14

Wat je in een lift al niet kunt bedenken 😀
Prachtig geschreven Mup

JAB · 14 oktober 2004 op 13:40

Wat een langzame lift. Zo’n lift is iets voor mijn werkgever bij aanvang dienst (gewoon drie uurtjes later opstaan, de trap nemen en tegen de baas zeggen dat die rotlift weer niet opschoot).
JAB
😛 😕 😀 🙂 😛

Li · 14 oktober 2004 op 13:51

IK kan mezelf helemaal vinden in deze column Mup.
Je kunt je kinderen nu eenmaal niet vastbinden. En ze moeten hun plaatsje zoeken en vinden in deze maatschappij; ook zonder hun ouders.

[quote]‘Als ze er op hun dertigste zo bij kunnen liggen als ik nu, met of zonder hun eigen kinderen, heb ik het goed gedaan.’ [/quote]

IK heb het idee dat je als ouder ‘levenslang’ hebt gekregen. Je maakt je altijd wel zorgen over je kinderen: ongeacht de leeftijd.

Soms heb ik het idee dat de afgeknipte navelstreng stiekum onzichtbaar weer aangroeit. En die is dan ook nog van elastiek!;-)

Zwaai van Li

tontheunis · 14 oktober 2004 op 15:48

Leuk dat we even met je mochten meeliften, Mup. Het was een heerlijk tochtje.

TT

Terrey · 14 oktober 2004 op 17:16

van mij had de lift tot de 20e etage mogen gaan.
Herre

pepe · 14 oktober 2004 op 20:46

ik lift graag met je mee… 😉

WritersBlocq · 14 oktober 2004 op 21:38

Hoi Mup, mooi en goed geschreven, complimenten! Groetjes, Pauline

Ma3anne · 15 oktober 2004 op 01:02

Jammer dat er maar 7 verdiepingen waren, ik had graag nog even een paar verdiepingen hogerop met je mee willen mijmeren.

Louise · 15 oktober 2004 op 09:06

Inmiddels waren er tientallen die in die lift stonden en ook tientallen die wel degelijk in jouw hoofd mochten kijken.

Ik ook en weet je, ik wist helemaal wat je bedoelde…

Mup · 15 oktober 2004 op 13:03

Dank voor jullie reacties,
@Sally, van een heleboel mensen wil ik geeneens weten wat ze doen in een lift, brrrr
@Kareltje, tja, wij hebben het licht gezien, nu zij nog
@Ignatius, de heren die wel mee willen peuteren, zijn helaas verre van gentlemen, en de andere moet je het eerst voordoen 😉
@dank je Kees
@JAB, op een trap tel ik de treden, en als de eindtrede een oneven getal heeft, ga ik terug, dus dat zou een dagtaak voor me worden om boven te geraken, niet aan je baas vertellen.
@Li, levenslang en een 24-uurs-job. Ben het helemaal met je eens. Zwaai terug.
@TT, jij bedankt! Ik mijmer nu af en toe op zee, op de Nordica.
@pepe, wederzijds!!!
@Terrey, tot de 7e vond ik al behoorlijk intensief
😮
Paulien, dank je
Ma3, we doen het samen gewoon eens over.
@Louise, als de lift zo vol loopt, neem ik de trap, kijken wie er meeloopt 😮

Groet Mup.

KingArthur · 15 oktober 2004 op 16:56

Hee Mup, stap eens in de lift van zo’n wolkenkrabber. Misschien kunnen we dan een boek van jou hand lezen.

Mup · 15 oktober 2004 op 20:18

King, dat kan. Er is een bundel van me verkrijgbaar. Moeders…je bent slimmer dan je denkt. Eigenlijk een beetje doelgroep gericht, voor ouders dus. Met alle perikelen rondom het (op)voeden van kinderen 🙄

Groet Mup.

pepe · 15 oktober 2004 op 21:17

Dat boek is zeker leuk en ook zeer geschikt voor mensen die beginnen te denken aan het krijgen van een kind.
Dan krijg je een beetje een idee van hoe je toekomst eruit zou kunnen gaan zien.

Boek te bestellen bij http://www.bruna.nl of http://www.boekenplan.nl

zo doe je dat Mup 😛 😛 😛

Geef een reactie

Avatar plaatshouder