Kruissteek naar perfectie

Mensen die mij in het dagelijkse leven meemaken worden bijna gek van mij. Ik zal het maar gelijk zeggen, ik heb namelijk een probleem. Er is in mij een ontembaar enthousiasme aangewakkerd dat niet meer te stoppen lijkt. Als een kapotgeslagen writersblock vliegt de ene column na de andere van mijn printer en kan ik alleen nog maar praten over columns. Column zus, column zo, ik denk alleen nog maar column. Ja mensen het is zelf zo erg: ik eet ook column! Voor die mensen die hierin geïnteresseerd zijn, ik kan u het recept geven.

Euforisch neem ik nieuwe ruwe versies van mijn schrijfseltjes mee naar de kroeg om reacties te peilen en commentaar in ontvangst te nemen. Om in de late uurtjes het geheel bij te schaven. Want, vergis u niet, ik neem het wel serieus en daar kan ik opbouwende kritiek en tips goed bij gebruiken.

Zo kreeg ik ook een tip van een kennis, om uit de krant een willekeurig artikel te pakken en daar een column over te schrijven. “Ha”, dacht ik, “een uitdaging!” Mede vanwege het feit dat mijn abonnement op de ‘dagelijkse portie ellende’ al in een van mijn eerste bezuinigingsrondes was gesneuveld, was dit idee lastig uitvoerbaar. Maar het idee is goed.

Wat ik wel kon doen, was zelf een onderwerp verzinnen waar ik totaal geen affectie mee heb. Door een brede interesse viel dat niet mee. Mijn god, waar kon ik nu over gaan schrijven? Uiteindelijk had ik het dan toch gevonden. Sokken breien!

Wat weet ik van sokken breien?……Een rechts…..Een averechts!? En vooral geen steek laten vallen anders kan je het geheel zo ontrafelen tot een vormloze hoop waar geen lijn meer in te ontdekken is. Het lijkt bijna op een column schrijven.

Ziet u nou, daar ga ik weer……Experiment mislukt. Nee helaas, mijn kennis over breien is inderdaad niet toereikend. Maar zo makkelijk laat ik mij niet kisten, ik denk dat ik er hier maar gewoon een eind aan naai.