Kudde

Ik begrijp het wel: wie en wat is nog te vertrouwen en waar kun je van op aan? De bankensof heeft het tot aan de Sociale Verzekeringsbank geschopt, de politie is zichzelf opnieuw in een maatpak aan het naaien, de zorg van thuiszorgorganisaties bestaat voornamelijk uit geldproblemen, sporters zijn omgekocht of gedrogeerd (meedoen is belangrijker dan deelnemen) en de politiek is, zoals altijd, een perpetuum mobile van zelfbevlekking. Iedereen wordt uiteindelijk op zichzelf teruggeworpen. Dat vergt voor een geboren sociaal kuddedier als de mens een revolutionaire aanpassing. Hielden ooit schoolmeester, postbode en melkboer de vinger aan de fatsoenspols en vormden ze de Haarlemmerolie in de sociale context, vandaag aan de dag zijn ze vervangen door talloze camera’s en cookies, die ons vanuit elke invalshoek bespieden. De enige levensvorm met innerlijk vermogen en drive tot spontaniteit, creativiteit en uitspatting, wordt voortdurend extern gescand. Je goeie gedrag verschijnt binnen no time op YouTube, wordt onderwerp van een tweet, retweet of like, geprostitueerd op Tinder of afgedrukt in het grootste ouwewijvenfotoboek ter wereld, Facebook. Dat is voor menigeen zelfs een streven zijn maar ook vreselijk naïef, want je staat, net als bij sexting, bloot aan de ongenadig snerende en ongenuanceerde commentaren van hen die zich hebben laten conformeren aan en vangen in het steeds steviger aangehaalde netwerk van de controle. Na de buurtapp komt de gezinsapp en onvermijdelijk de personalapp, de ultieme selfiestick, waarmee je voortdurend je eigen ego aan het lijntje houdt. We worden weer een kudde en tegelijkertijd steeds eenzamer.

12 maart 2016  #BinnenDoorDenken