Kutziekenhuis

‘Goedemorgen. Afdeling oogheelkunde, met Nachtzuster*.’
‘Weet je wat jullie zijn! Een kutziekenhuis! Een KUTziekenhuis!’
‘ …..Wat is er aan de hand, meneer?’
‘Jullie moeten eens kappen met die spuiten in m’n oog! Ik heb er al de hele week last van! Het brandt als een gek. Denk maar niet dat jullie hiermee wegkomen!’
‘Ow, dat is heel vervelend, die pijn. Als ik uw naam, geboortedatum en telefoonnummer mag noteren, dan kan ik de oogarts be..’
‘Ach, sodemieter toch op! Jullie ouwehoeren alleen maar! En maar prikken. Helpt geen donder allemaal! Een KLOTEziekenhuis, dat zijn jullie!’
‘Meneer, probeert u even rustig te wor..’
‘Rústig! Rústig! Met die pijn zeker! Wie ben jij dan wel niet! Jij gaat mij helemaal niks vertellen! Ik sterf het af hier!’
‘Meneer, ik wil u heel graag helpen, maar dan heb ik echt enkele gegevens van u nodig. Mag ik uw naam en geboorteda…’
‘Nee, dat mag je niet! Dat gaat je niks aan! Jullie blijven van m’n oog af! Ik heb pijn! Door die kloteprik! Jullie hebben geen idee wat je een oude man aandoet! Mongólen!’
Klik.

Zaterdagochtend, half negen. De stemming zit er direct goed in bij mij. Ik sta alleen op de afdeling en het is druk. Telefoontjes aannemen van patiënten met problemen horen, als de poli dicht is, ook bij mijn werkzaamheden. Normaliter kan ik de persoonlijke klachten redelijk rap doorsluizen naar de oogarts. Echter niet in het geval van deze boze man. Ik gok erop dat hij aan macula degeneratie lijdt en daarvoor een intravitreale injectie heeft gekregen op de poli. In kort normaal Nederlands: Netvliesveroudering met als gevolg visusverlies. Om dit proces te stabiliseren krijgen patiënten doorgaans een medicinale injectie in hun oog.
Deze behandeling mag geen klachten veroorzaken en patiënten met pijn dienen zich direct te melden zodat de oorzaak opgespoord kan worden.
Om in het weekend mensen snel verder te kunnen helpen, heb ik persoonlijke informatie nodig. Uiteraard de klachten, een naam, geboortedatum en een telefoonnummer. Het enige wat ik van deze ontevreden patiënt weet, is dat hij pijn heeft na een injectie en dat hij het ziekenhuis niet hoog in het vaandel heeft staan.
Het zit mij toch niet helemaal lekker en ik neem contact op met de dienstdoende oogarts in opleiding. Zij heeft geen idee over wie ik het heb, maar hoopt dat de desbetreffende persoon nogmaals contact op zal nemen.

Dat gebeurt. ’s Middags om half twee.
‘Goedemiddag. Afdeling oogheelkunde, u spreekt met Nachtzuster*.’
‘Ik barst nog steeds van de pijn! Ik ga jullie aanklagen, want dit is niet normaal! Wat ga jij hier aan doen! Jullie zijn gvd een ziekenhuis van ni..’
Deze keer ben ik degene die interrumpeert. Mede door de drukte op de afdeling wil ik dit zo efficiënt mogelijk afhandelen. Mijn irritatie groeit door zijn toonzetting. Rustig en vriendelijk blijven, prent ik mijzelf in.
‘Meneer! Ik ben blij dat u belt. Ik maakte mij al zorgen over u. Na uw telefoontje van vanmorgen heb ik overlegd met de oogarts en zij wil u heel graag vandaag nog zien. Bent u in de gelegenheid om naar het ziekenhuis te komen?’
Aan de andere kant is het even stil.
‘…Ja, en dan gaan jullie weer zo’n klotespuit geven zeker! Nou, ik dacht het niet, hè! Zorg nou maar heel snel dat ik van die pijn af kom! Prutsers! Dat zijn jullie! Een ziekenhuis van ni..’
‘Meneer, we kunnen heel lang discussiëren over het ziekenhuis, maar daar bent u helemaal niet mee geholpen. Natuurlijk kunt u naar een ander ziekenhuis gaan, alleen bent u daar niet bekend en loopt alles via de EHBO. Dat kan echt uren gaan duren. Als u nu hierheen komt, wordt u direct gezien door de oogarts. Daarna kunt u altijd nog een second opinion aanvragen. Hoofdzaak nu is dat u van uw pijn afkomt. Toch? Wat is uw naam?’

Ik laat mij niet langer overrompelen door een kwade patiënt. Mijn meer directe aanpak dit keer is, na een korte aarzeling van zijn kant, succesvoller dan vanmorgen.
‘…Van Hal. Maar owee als de pijn alleen maar erger wordt straks. Dan zullen jullie eens wat beleven! Het is geen doen om ouwe mensen zo’n pijn te laten lijden! Mensonterend, dat is het!’
In gedachten zie ik gebalde vuisten, klaar om uit te halen. Ik haal even adem en tel tot drie.
‘Natuurlijk, u heeft helemaal gelijk. Ik weet ook zeker dat de oogarts er alles aan zal doen om u te helpen. Het enige dat ik nog nodig heb is uw geboortedatum. Heel vervelend dat u zoveel pijn heeft. Hier moet u echt niet langer mee doorlopen. Daarom is het belangrijk dat u zo snel mogelijk hierheen komt. Hopelijk valt het allemaal mee. Kunt u vervoer regelen?’

Uiteindelijk, maar niet zonder diverse krachttermen, krijg ik toch de noodzakelijke informatie. Inclusief de toezegging dat hij zich over een uur zal melden op de afdeling. Het gaat allesbehalve van harte. Ik benijd de oogarts niet. Zij zal ongetwijfeld de wind van voren krijgen van hem. Haar gezichtsuitdrukking bij het horen van zijn naam spreekt boekdelen. Hij staat niet bekend als de meest genuanceerde patiënt. Zijn gedrag wordt ongetwijfeld negatief beïnvloed door pijn en zorgen. Die zorgen zijn niet geheel onterecht. Eén van de grootste, zeldzame complicatie bij een intravitreale injectie is namelijk een ernstige oogontsteking met mogelijk blijvende blindheid als gevolg. Dit moet direct behandeld worden en gaat vaak gepaard met een langdurige opname. Na grondig onderzoek blijkt meneer van Hal een beschadiging aan het hoornvlies te hebben opgelopen na zijn vervloekte spuit. Heel vervelend en pijnlijk, maar redelijk onschuldig en met een zalftherapie moeten zijn pijnklachten binnen een paar dagen verdwenen zijn. Opname is niet nodig. Ik ben oprecht blij voor hem. Dat daar ook wat eigenbelang bij zit heb ik niet gemeld. Deze wond behoeft geen extra zout.
Fijne Kerstdagen!

* Gefingeerde naam ivm privacy.