Land van berg en dal

Het was een lange, drukkend warme dag geweest. Na een doelloze dwaaltocht vlij ik me uitgeput neer langs de weg die voorbij de berg leidt waar ik met groot ontzag tegenaan kijk. De snelle inval van de avond zorgde voor een aanzienlijke temperatuursdaling. Een nevel komt dansend uit de grond als ware het een ode te brengen aan de invallende nacht. Alle warmte wordt aan mij onttrokken. Ik huiver en neem een slok uit mijn zakflacon voor de innerlijke warmte. Een kater doemt gedesoriënteerd op uit de nevel, die ondertussen elk helder zicht ontneemt. Met een zeurend miauwen stelt de kater zich aan mij voor als mijn nieuwe reisgezel. Vast van plan mij voorlopig niet te verlaten.

Ik dacht mijn lessen in het leven geleerd te hebben. Maar weer eens verbaas ik mij erover hoe snel een prachtige morgen, die al zo lang verleden tijd lijkt, een veelbelovende dag aan mijn voeten legde. En hoe snel deze belofte kan omslaan in een wezenlijke dreiging. Het belooft een zware nacht te worden. Donkere wolken pakken zich samen. Gretig, als een roedel wolven in schaapskleren, slokken zij de opkomende maan op, mij in een duisternis achterlatend.

Ronkend geeft de kater kopjes, mij manend op te staan om een onderkomen te zoeken. Ik wil niet meer en ik kan niet meer. Ga weg, laat me slapen. Een weerlicht brandt de omgeving kortstondig op mijn netvlies maar lang genoeg om in de verte een tunnel te zien. Bijna onmiddellijk gevolgd door een klap die nog lang nadondert in mijn hoofd.

Een eerste regendruppel, als voorbode van een hevige onweersbui, valt als een verdwaalde traan op mijn wang. Aan het eind van mijn Latijn verzamel ik mijn krachten om op te staan en mij toch maar naar de tunnel te begeven. Ik moet er door om de berg achter mij te kunnen laten. Bij elke pas die ik zet, meent de kater zich tussen mijn benen door te moeten wringen zodat ik zwalkend aankom bij de ingang. Een beklemmend zwart omringt me als de ingang volledig uit mijn zicht is nadat ik de tunnel ben binnengegaan. Onmiddelijk krijg ik een verlangen naar de verfrissing van de regen maar ik zit gevangen in het zwart.

Waar is het vuur dat mij enige verlichting kan brengen? Zodat ik die rotkater kan verdrijven en ik mij enkel hoef te richten op het vinden van de uitgang van de tunnel die mij definitief een uitweg uit deze nachtmerrie kan bieden.