Lectori Salutem!

Oftewel: Gegroet lezer of zelfs Heil lezer. Waarschijnlijk ken je deze aanhef als L.S. Het is een oude aanhef uit het Latijns gebruik die je zou kunnen verstaan als Geachte Mevrouw/Mijnheer. Maar Geachte Mevrouw/Mijnheer kan ik niet meer luchten of zien. Net als: ‘Mijn naam is is Tim Endlich, 23 jaar en ik ben op zoek naar een nieuwe uitdaging’. Wat heb ik deze zin vaak geschreven. Godallemachtig. Wat heb ik deze zin vaak geschreven. Vandaag zit ik thuis, de hele dag, zonder doel en zonder plan. Want mijn naam is Tim Endlich, 23 jaar en ik ben op zoek naar een nieuwe uitdaging. Tientallen werkgevers hebben in de afgelopen 4 weken deze zin hardop, of in hun hoofd, opgelezen.

Nu, na 4 weken solliciteren, 3 centimeter eelt op mijn vingertoppen en waarschijnlijk een levensverkorting van 10 jaar door alle sigaretten en koffie later begin ik mij af te vragen hoe een dergelijke zin overkomt bij menig afdeling personeelszaken. In week 1 was ik ervan overtuigd dat ze wel moesten denken dat ik de ultieme avonturier was. In de waan van mijn eigen illusie moest die moeder van 3 kinderen of voetbalvader zich waarschijnlijk een voorstelling maken van iemand die Nederland in trok met niets meer dan een knapzak en een onverzettelijke motivatie om iets van zijn leven te maken. Een ‘survivor’ die de gevaren en obstakels van Maastricht tot Groningen had overwonnen om zijn brief door heel Nederland op de bus te doen. Sterk begin van een brief, lijkt me.

Na de meest creatieve afwijzingen, van gebrek aan ervaring tot een ware overvloed aan reacties waardoor ik toch niet in aanmerking kwam, brak mijn tweede week van solliciteren aan. Nog steeds vervolgde ik mijn zoektocht gewapend met die fantastische openingszin. Inmiddels was de associatie met deze zin waarschijnlijk veranderd in een 23jarige knul die alle schroom van zich af had gegooid en zich volledig had gestort op een nieuwe uitdaging. Ik ging in de voorstelling van de afdelingen PZ waarschijnlijk al jarenlang gebukt onder de druk van familie en vrienden om mijn vooruitgestippelde leven gestalte te geven, had mij nu volledig van mijn sociale omgeving losgebroken en was zonder enige zekerheid heel stoer op zoek gegaan naar een nieuw leven. Ik was nog steeds tevreden met mijn opening.

Na de meest fantastische afwijzingen tot de allerkutste reacties (Nee ik heb inderdaad geen affiniteit met administratief werk, who the f*ck does?!) brak week 3 aan. Mijn allesomvattende openingszin slingerde ik opnieuwe het universum in. Die 19-jarige stagaire op de afdeling P&O moest toch nog minimaal denken dat ik een jonge gozer met pit was, iemand die klaar was om wat toe te voegen aan de organisatie. Ze lazen in mijn veronderstelling de brief van de nieuwe directeur aan het begin van zijn fabuleuze loopbaan. En tsja, als jij als 19-jarige stagaire de roemruchte carriere van de nieuwe baas in de weg staat, krijg je waarschijnlijk geen krabbeltje van je studiebegeleider wegens bewezen diensten, toch? Nee, mijn openingszin was nog steeds een prima pressiemiddel om een vervolggesprek af te dwingen.

In week 4, waarin ik over het algemeen helemaal niets meer hoorde en af en toe nog werd verrast met zowaar een papieren standaardbrief die zoiets wilde zeggen als; ‘Je kan niks!’ of ‘We moeten je niet!’ ging ik toch enigzins twijfelen aan mijn openingszin. Zouden ze er dan toch gewoon overheen lezen? Zouden ze weten dat ik al 4 weken niet van mijn hol af was gekomen, hele plukvelden tabak en werkelijk bassins met senseo koffie had laten verdwijnen? Zouden ze doorhebben dat ik bijna elke avond met een stel vrienden bier en wijn zat te zuipen om de volgende ochtend om 12 uur uit mijn bed te rollen en de eerste twee uur herhalingen van het nieuws te kijken? Dat ik inmiddels exact de gezichten van de deelnemers aan Nederland in Beweging kan natekenen en precies weet wie er al eerder heeft meegedaan, lekker soepel is of klinisch dood kan worden verklaard? Ik was niet meer zo zeker van mijn openingszin.

Heb ik mijzelf al die tijd voor de gek gehouden? Is het niet vreemd dat je kunt denken dat je het volledig bij het rechte eind hebt, dat je enthousiast kunt zijn over iets dat anderen totaal niet belangrijk vinden, of zelfs niet eens opmerken. Misschien wist ik zelf wel dat mijn openingszin hemel en aarde niet zou bewegen, maar dat ie zo volkomen kut zou zijn had ik niet bedacht. Misschien is het daarom wel dat ik me druk maak om het feit dat we als westen langzamerhand onze welvaart aan het verpesten zijn, terwijl ik in de Albert Heijn nou niet echt het idee hebt dat die angst bij de mensen om het hart slaat. Dat er dagelijks kinderen sterven omdat zij de medicijnen of het eten niet kunnen betalen dat wij zo belachelijk duur aan ze willen verkopen, terwijl wij na een avond comazuipen in een oogwenk een hele strip ibuprofen wegvreten. En ja, inderdaad, dat er mensen 50 kilometer moeten lopen voor een druppel water, terwijl ik al 4 weken te lui ben om de straat op te gaan op zoek naar zoiets simpels als werk.

Vandaag is het woensdag. De wereld is gek geworden. Dinsdag ben ik gebeld dat ik op gesprek mag komen, aanstaande donderdag om half 3. Zijn ze er toch ingetrapt.

Lectori Salutem!


13 reacties

arta · 3 maart 2009 op 09:44

Hier moest ik erg om lachen:
[quote] Dat ik inmiddels exact de gezichten van de deelnemers aan Nederland in Beweging kan natekenen en precies weet wie er al eerder heeft meegedaan, lekker soepel is of klinisch dood kan worden verklaard? Ik was niet meer zo zeker van mijn openingszin.[/quote] en er staan meerdere leuke quotes in.
Voor de rest vond ik het veeel te lang. Schrijven is schrappen!
Hoe is het gesprek afgelopen?

Mosje · 3 maart 2009 op 09:45

Gelukkig, je bent er zelf inmiddels achter. Ik lees regelmatig sollicitatiebrieven, en het is inderdaad een kutzin, een cliché van de ergste soort.
Ik zoek een nieuwe uitdaging. Rustig verder zoeken, denk ik als ik zoiets lees.

Goed geschreven verhaal trouwens. Als je solliciteert naar een plekje op CX, dan ben je aangenomen.
😉

pally · 3 maart 2009 op 12:08

Dit is je eerste stukje, hier, Endlich en schrijven kun je best. Maar wel korter dan wordt het krachtiger zou ik zeggen. Anders is het zo endlos, snap je?
Welkom hier en succes met de sollicitaties.

kleine hint: lees veel columns en pik er een goede en originele schrijver uit om je te helpen met een mooie sollicitatiebrief…’t is maar een idee. Je weet nooit hoe een muis een kat vangt 😉

groet van Pally

maurick · 3 maart 2009 op 12:10

Mooi debuut, maar wel aan de lange kant.
Desalniettemin, goed gedaan!

maurick · 3 maart 2009 op 12:19

@ Pally

Nee, het is echt ‘Lectori salutem’.

[url=http://nl.wikipedia.org/wiki/Lectori_salutem]Link [/url]

@ Off-topic
Ik zag laatst ergens staan, dat je niet wist hoe je moest linken. Als je een reactie toevoegt, dan zie je achter ‘Bericht’ een aantal tekentjes staan, waaronder eentje met de titel ‘Manager’.
Je moet, als je wilt linken, op het eerste tekentje klikken. Vervolgens kan je de desbetreffende website invullen, en daarna je link een naam geven. Link, bijvoorbeeld.
Succes 😀

SIMBA · 3 maart 2009 op 12:39

Welkom Endlich!
Iets aan de lange kant en iets teveel cijfers, maar ik kijk uit naar je volgende!

Syl · 3 maart 2009 op 12:56

Welkom Tim. Nou, dan ga je hier ook wat meemaken. Je dacht een goede openingszin te hebben? Soms denk je dat je een leuke column hebt totdat je ‘m hier plaatst gheghe….Maak je borst maar nat!
Ik zou Mosje inschakelen, die helpt je (met goede tips en bijna onmogelijke schrijfopdrachten) zo aan een goede job (en een column zonder commentaar :stom: :hammer:)!
Hoop dat je de baan hebt gekregen

Bitchy · 3 maart 2009 op 13:13

Welkom op X!

Nou ben ik mss zelf wat lang van stof, maar ik vond het niet te lang, heerlijk om te lezen. Vertel je ook nog even hoe je gesprek is verlopen, het liefst in een column 😀
Groetjes
Veer

pally · 3 maart 2009 op 15:23

off topic: Bedankt Maurick!

LouisP · 3 maart 2009 op 20:19

heel plezant om te lezen.

En ben ook wel een beetje benieuwd naar het sollicitatiegesprek.

L.

Marley_jane · 4 maart 2009 op 00:13

Toen ik de reacties las die gaan over de lengte, dacht ik: Huh?!? Istie lang?
Toen ik weer naar boven keek, lijkt hij ook lang, maar hij las best lekker, dus dan heb je dat niet door. Vond de lengte goed dus 😉
En ben je aangenomen? Anders succes met solliciteren. Tip van iemand die net is aangenomen 😀 : Wees origineel, niet te lang en soms kan je wat lichte humor erin stoppen.

doemaar88 · 4 maart 2009 op 18:24

Met de lengte had ik moeite, korter was deze krachtiger geweest. Je manier van schrijven is leuk en leest prettig. Dat vleugje humor mag ik wel 😀

Mien · 5 maart 2009 op 09:52

Endlich to the point.
Dat is het credo in huidige sollicitatiebrieven.
Een sollicitatiebrief is slechts een aanhef bij je CV en wordt bij ontvangst onmiddelijk achter je CV geplakt c.q. geniet.

Leuk debuut Endlich.
Je schrijft leuk.
Ben benieuwd naar je column over je CV :hammer:

Mien

Geef een reactie

Avatar plaatshouder