Lepeltje lepeltje…..

Bushok geeuwde even. 06.32 Busbank snurkte licht en haar billen, naar hem gedraaid, voelde warm.  Nog net geen ‘lepeltje lepeltje’. Dat gevoel deed Bushok ontwaken naar het verlangen Busbank te omarmen. 06.34

Bushok en Busbank zijn al decennia lang gelukkig. Buszit hun enig kind. Straks, ongeveer om 07.30 wordt Buszit wakker gemaakt door Bushok en dan wordt er gezamenlijk ontbeten. Verse jus, warme croissants en een zacht gekookt eitje. Thee is wat ze alle drie graag ook drinken bij het ontbijt.

Bushok omarmde Busbank en zijn hand streelde haar nek, warme rug en haar billen. Bushok houdt van billen en vooral haar weekheid. Busbank ontwaakte, geeuwde even en vroeg niets. Ze voelde zich warmer en warmer worden.

Zeg, lieve Bushok  ik wil je nu helemaal. Ze draaide zich om en haar handen gingen over zijn lichaam. Bushok rilde even en sloot zijn ogen.

Het raam staat open, de gordijnen gesloten maar toch dringt het geluid van vogels naar binnen. Dat geluid lijkt op een geheimtaal, dacht Bushok. Een lied over verliefdeheid   Hij voelde en voelde dat het nu maar moet gebeuren. Busbank, lieverd kom je even op mij? Busbank zoekt de hoogte en laat zich zakken. Met zijn gestrekte linkerarm en hand  knipte hij het bedlichtje aan. Busbank beweeg zich niet. Bushok en Busbank kijken elkaar aan en tegelijkertijd fluisteren dezelfde woorden ‘Even een liedje zingen, eerst?’ 06.45

Mama, ik ben wakker!