Iedereen kan beter rennen en dekking zoeken
Jij bent als een orkaan vol van leugens
En de manier waarop jij huishoudt
laat niets heel en niemand in leven
Dus doe ons allemaal een plezier
En zoek iemand anders om te beschuldigen
Je woorden zijn als kogels en de wapens staan gericht op mij
Ik denk dat je een boek kan schrijven over alle dingen die ik niet van je weet en niet van je weten mag
Je wordt niet verkeerd begrepen
Je moet gewoon weggaan
Leugens
We leven in een fantasie
We kennen de waarheid niet eens
Leugens
Wanneer jij begint te praten, loop ik bij je vandaan
Dankzij al jou leugens
Zij zijn alles wat ik hoor
Ik wil de waarheid niet eens weten
De duivel heeft zijn ogen op je gericht
Op jou en op de leugens die je met elke keer weer vertelt
Wanneer jij je mond opent en begint te praten
Zal ik je voor goed achter me laten
Jou en je leugens
Voorgoed in het verleden en geen stukje van mij wat daar aan twijfelt
Dus vergeet je veiligheidsgordel niet
En waag het niet om de telefoon op te nemen
Je kan al je woorden beter sparen, al je gebeden bewaren
Want je zal het nooit tot huis redden
Heb je het stopbord gemist?
De laatste beslissing is de laatste die je ooit gemaakt hebt
Want je kan niet terugkomen wanneer je in het gebroken glas hebt gelegen
Ik hoop nog wel dat je mijn laatste woorden, aan jou gericht, hoort: ”Wie lacht er nu als laatste?”
Geen excuses meer
Niet meer rennen, stressen en me afvragen wat je uitspookt
Alleen God kan je nu nog redden
Want ik heb de waarheid ontdekt
De tijd tikt weg!
Ik ben maar een paar meter bij je vandaan
Maar toch ben ik terug in mijn eigen Wonderland, alsof het gisteren was dat ik het verliet
Ik hoop dat je mijn laatste woorden voor jou toch nog horen zal..
“Wie het laatst lacht, lacht het best… en wie lacht er nu als laatst?”
3 reacties
FatTree · 5 september 2008 op 11:46
Deze schrijfvorm is lastig om te schrijven, en vereist een lekker leesritme. Helaas kan ik het ritme niet ontdekken in dit stuk, voor mij leest het niet lekker. Alleen een aantal enters extra in een stuk maakt het nog geen gedicht of proza.
Tevens mis ik een clou. Ik weet dat je boos bent, maar ik weet nog steeds niet waarom. Als je de laatste zin als clou beschouwd, is ten eerste een cliché, en ten tweede verhuld het niets, en wijst niet op een plotwending. Mijn inziens is het te zwak om het stuk te dragen.
Zoals ik zei, deze vorm is heel lastig om goed uit te voeren, zeker als je het als column wilt brengen. Ik denk dat als je een andere vorm kiest om je verhaal in te gieten, en misschien nadenkt over een goede indeling met een lekkere clou, dat je de mogelijkheid hebt een passievol stuk te schrijven.
Ik hoop dat je het bovenstaande als opbouwende kritiek kunt zien, zo bedoel ik het in ieder geval wel. Zoals ik zei denk ik dat de passie die je over wilt brengen beter tot zijn recht komt in een andere vorm, maar passie bezit je in ieder geval!
Lola · 7 september 2008 op 12:35
Bedankt voor uw commentaar.
Het wil echter dat dit niet echt een column is, maar de tekst van een liedje wat ik geschreven hebt. (en vertaalt)
Volgende keer zal ik de tekst aanpassen zodat het in een “beter vorm” zal hebben.
Ik heb dit alleen geplaatst om te weten wat men ervan vindt =) Maar uit uw reactie begrijp ik dat het een goed stuk is, alleen niet in de juiste vorm.
SIMBA · 7 september 2008 op 16:21
aha! een liedje, dat verklaard veel.
Dan leest het ineens een stuk anders.
Als liedje zal het best leuk zijn