Lieve Ilse (en Waylon)

Een vreemd soort euforie overspoelt onze lage landen sinds afgelopen zaterdag. Blijkbaar zijn wij Nederlanders tegenwoordig erg snel tevreden, want de tweede plaats op het Songfestival wordt gevierd alsof we Duitsland in de WK finale met 8-0 naar huis hebben gestuurd. Maar, mijn lieve Ilse (en Waylon), het moet voor jullie toch verschrikkelijk zijn om dit mee te maken. Jullie hadden natuurlijk beroerde concurrentie, want wie kan er nou winnen van een Oostenrijkse met een baard. Al had de baard de Oostenrijkse versie van Altijd is Kortjakje ziek gezongen, dan had het alsnog gewonnen. Maar dat verzacht niet de pijn die jullie moeten voelen.

Wat moet het jullie een pijn gedaan hebben na het bekend maken van het nummer, de kritieken waren niet mals en er waren zelfs Nederlanders die hoopte dat Malaysian Airlines ook op Denemarken zou vliegen. Het moet dan des te pijnlijker zijn om te horen dat die Nederlanders die het liedje tot op het bot hebben afgebrand, nu vooraan staan en zeggen dat ze het stiekem altijd al een goed nummer hebben gevonden, je moest het alleen vaker horen. Ik heb het wel altijd al een goed nummer gevonden, maar jullie moeten toch toegeven dat het niet het winnende nummer was.

Jullie moeten diep bedroefd zijn en in een donker hoekje van een studio gaan zitten huilen, maar hier worden jullie onthaald als helden. Er volgen huldigingen door het hele land en geloof mij, de eerste verzoeken voor een lintje liggen al bij onze koning op de mat. De burgemeester van Almelo meldde apetrots te zijn, omdat jij, Ilse, zijn stad op de kaart had gezet. Nu stond Almelo daarvoor ook al op Google Maps, dus ik kan zijn euforie niet verklaren.

Het spijt me Ilse (en Waylon), maar ik vind dat we ons als Hollanders iets kritischer moeten opstellen. Jullie gingen voor de winst en komen thuis met niets. Nu begrijp ik goed dat we soms zaken positief moeten benaderen, maar nu slaan we toch een beetje door. Heel Nederland staat op zijn kop omdat “we” verloren hebben en dat is jullie schuld. Zou dit ook betekenen dat straks “ons” Oranje uitzinnig van vreugde een rondvaart door de grachten krijgt, als “we” zijn uitgeschakeld in de poule-fase. Als we alles maar fantastisch gaan vinden, staan we straks op Schiphol ook het korfbalteam te onthalen. Je moet er toch niet aan denken.