Wat zou je doen, als ik hier voor je stond? Zou je me zoenen op mijn mond? Of zou je eeuwig zwijgen? Zou je leven alsof het je laatste dag was? Of zou je eeuwig blijven dromen? Zou je geluk willen voelen? Of zou je eeuwig blijven denken? Waarom wachten op onzekerheid, terwijl de kans hier voor je staat. Wil je leven zoals je zou willen of wil je blijven denken: “het is toch te laat”. Het is pas te laat als het moment voorbij is en soms kun je zelf bepalen hoe lang dat moment duurt. Een moment is langer dan je denkt en gevoel sterkter dan je wellicht zou denken. Het moment is pas voorbij als je uiteindelijk opgeeft, maar wanneer ben je bereid op te geven en begin je om voor jezelf te leven?

Kansen kunnen niet weglopen, alleen jij. Weglopen voor angst is weglopen voor jezelf en het leven. Het leven proberen te vermijden staat gelijk aan opgeven.Mensen geven vaak eerder op dan nodig is. De makkelijkste weg wordt niet voor niets de makkelijkste genoemd. Waarom de lange weg vol obstakels en risico’s belopen als er een kortere route is zonder hobbels in de weg?
Elke morgen kan de laatste zijn. Waarom wachten op het moment dat de twijfel toeslaat? Waarom denken aan het verleden, terwijl het heden zoveel belangrijker is. Het heden brengt je nieuw geluk, het verleden oud ongeluk. Waarom denken aan de toekomst, terwijl je nu keuzes kan maken? Waarom dansen zonder muziek en neuken zonder liefde?

Waarom praten zonder inhoud, humor of gevoel? Waarom denken als het zinloos is? Waarom twijfelen als de zekerheid je in de ogen kijkt? Waarom je laten leiden door angst, terwijl er geen reden is om bang te zijn? Waarom jaloers zijn op een ander en vergeten wat je zelf hebt? Waarom de liefde ontkennen wanneer je hart allang weer gelijmd is? Waarom de waarheid ontkennen uit angst voor de confrontatie met de pijn? Waarom blijven dromen, terwijl iedereen je wakker probeert te schudden? Waarom je gevoel buitensluiten als gevoel zo mooi kan zijn? Waarom lijk je dood en betoverd tegelijkertijd?

Sta morgen op met een lach en leef zoveel mogelijk in het moment van het heden. Gun jezelf geluk in plaats van eeuwig gepieker en twijfels. Er zijn pieken en dalen. Soms behaal je succes en soms zul je falen. Leer uit de dalen en haal het mooiste uit de pieken. Vertrouw mijn woorden en luister naar je hart. Volg je verstand en geniet van de kleine dingen. Koester dat kleine beetje hoop en probeert je hart weer te geven, want dat is de meest wijze en mooiste manier om te leven.

Categorieën: Algemeen

7 reacties

schoevers · 27 oktober 2007 op 18:01

Zo is het! Helemaal.

pally · 27 oktober 2007 op 18:08

Deze vraag-column doet me denken aan iemand voor de spiegel die zichzelf deze levensles(waarom engels?)geeft en daar moed uit put, maar tegelijkertijd de wereld aanspreekt in die vragen.
Mooie vorm, Shit, die best indringend werkt.
Goed gedaan,

groet van Pally

SIMBA · 27 oktober 2007 op 19:32

Een heel sterk stukkie tekst.

Dees · 28 oktober 2007 op 09:13

Zo jong, zo zwart en zo jezelf eruit halen. Ik ben benieuwd if you practise what you preach. Mooi stukkie Shit.

Prlwytskovsky · 28 oktober 2007 op 14:16

Anders dan ik van jou gewend ben maar deze column mag er zijn. Barstens vol met vragen maar zullen die ooit beantwoord worden?
Die laatste twee zinnen in je laatste alinea: die geven het antwoord. :wave:

KawaSutra · 28 oktober 2007 op 23:18

Je hebt helemaal gelijk maar hoe ga jij zelf om met deze levensles?

Shitonya · 29 oktober 2007 op 15:24

Ik ga er niet veel anders mee om dan anderen dat doen. Elke vraag is eigenlijk een typisch, menselijke zwakte. Dingen als angst, twijfel en aarzeling. Dingen die vaak onnodige zijn, maar toch blijven we ermee zitten, menselijk als wij zijn. Om dergelijke fratsen af te leren moet je de antwoorden reeeler voor jezelf maken, zodat de vragen minder worden uiteindelijk.

Bedankt voor de reacties 🙂

Geef een reactie

Avatar plaatshouder