Arme Tijs van den Brink, wat zal hij balen na zijn live tv-visite, zaterdag, bij Mart Smeets. Tijs is in interviews altijd het bijtertje dat nooit loslaat. De geïnterviewde staat voor de keus toe te geven of anders een been maar minimaal een broekspijp te laten afscheuren door de vervaarlijke kaken van pitbull Tijs. Paul Witteman zet zijn auto stil als Tijs op de radio is. Maar thuis bij het levende sportmonument toonde Tijs zich van een heel andere kant, het bijtertje was een schoothondje geworden. Af en toe kefte het hondje even maar meestal probeerde hij gedwee het baasje te gehoorzamen. Zijn uiterste best deed hij om te voldoen aan Mart’s uitdrukkelijke wens om met jij aangesproken te worden. Met u had hij een kans gehad genoeg afstand te houden en daarmee te vermijden door Mart doodgeknuffeld te worden. De worsteling met het jij/u probleem duurde het hele programma. Mart liet hem spartelen terwijl hij hem tegen zijn brede borst platdrukte. En deelde de genadeklap uit door te verklappen dat hij er allang achter was wie de verrassingsgast was, Kees Jansma. Door Smeets sportieve evenknie erbij te halen maakte Tijs het Mart nog makkelijker. Die hoefde nu niet al te nadrukkelijk de loftrompet over zichzelf te steken. Die rol nam Kees graag van hem over en zo roemde hij bijvoorbeeld Marts passie hoewel hij er niet bij zei welke passie dat is. Maar moeilijk is het niet want Mart Smeets heeft maar een passie en dat is Mart Smeets.
Het gaat bij Mart allemaal moeiteloos van de grote hoop, zo ook zijn vaste columns, 4 per week. Hij laat zijn heldere licht over de meest uiteenlopende onderwerpen schijnen. Net als al zijn andere activiteiten komen ook zijn columns zonder een zweetdruppeltje tot stand. Over zo’n columpje doet hij soms maar 17 minuten maar meer dan 3 uur kost het nooit. En hij is meteen goed, niks schaven, niks polijsten. Hooguit mag mevrouw Smeets haar oordeel nog geven maar dat is een formaliteit. Als Tijs even was gaan rekenen had hij ontdekt dat een goede secretaresse flink moet aanpoten om zo’n column alleen maar over te typen in 17 minuten. Maar Tijs begon alleen wat te sputteren over kwaliteit en kwantiteit. Bijna murw had Tijs nog maar 1 troef in handen, het programma beëindigen. Smeets vond dat maar niets want lang niet alle aspecten van zijn multigetalenteerde persoon waren voldoende aan de orde geweest. Tijs zette voor 1 keer door maar uit protest tegen het voortijdige einde van de Smeetspromotieshow praatte Mart met Kees door Tijs’afkondiging heen. Zoals een hond tegen een hekje plast om territorium te claimen.
Had Tijs ook maar tegen hekjes aangeplast. Hoe bevecht je anders ruimte op iemand wiens ego qua grootte alleen concurrentie ondervindt van zijn eigen fysieke omvang? Tijs heeft zijn plas opgehouden. Hij heeft zich laten overvaren door een mammoettanker vol routine. Dezelfde routine waarmee de Tour gedaan wordt, interviews afgenomen, columns geschreven, oeverloos geouwehoerd en de trui van de dag gekozen (hoewel het die zaterdag jasje dasje was). Als Tijs van den Brink Ivo Niehe of Reinout Oerlemans had geheten had hij precies aan de verwachtingen voldaan. Maar Tijs kan meer. Ik heb een visioen van Mart Smeets in zo’n enorme trui en dat die trui dan aan stukken gescheurd wordt door de blikkerende tanden van pitbull Tijs. Ik wil Mart wel eens zien zweten.
14 reacties
Ma3anne · 25 april 2006 op 09:12
Ook ik heb met zin en verstand zitten kijken. Tijs tegenover de doorgewinterde ouwe rot(ten). Nee, het tutoyeren ging hem niet al te best af en dat vond ik als ouwe taart ontwapenend. Hrknbr ook.
Ik vond Tijs goed. Razendsnel reagerend op Smeets, die telkens de leiding nam.
Maar dat hij the Animals niet kende… sja… dan moet je Smeets niet gaan interviewen natuurlijk. 😉
Leuke column over een stukje tv dat mij wel boeit.
champagne · 25 april 2006 op 09:39
Na het lezen van jouw column spijt het me dat ik die uitzending gemist heb.
Maurits · 25 april 2006 op 11:01
[quote]Ik vond Tijs goed. Razendsnel reagerend op Smeets, die telkens de leiding nam.[/quote]
Nee, ik denk echt dat Tijs doodongelukkig is met de uitkomst. Ik doe in feite hetzelfde werk als hij en heb ook wel eens zoiets meegemaakt. Dat is niet leuk. Dit programma in deze vorm is niet geschikt voor Tijs, hij kan daar zijn kwaliteiten niet in kwijt. De EO kan beter een leuk jong christelijk meisje sturen. Met allemaal lieve vraagjes. En continu Oh en Ah zeggen.
Chantal · 25 april 2006 op 12:35
Heb het laatste gedeelte van het programma gezien. Vond het best vermakelijk. Deze column ook trouwens.
DriekOplopers · 25 april 2006 op 18:24
Goed geschreven. Het is wat moeilijk om te volgen als je het programma niet hebt gezien, maar het is je aardig gelukt om een beeld te schetsen.
Hulde dus!
Driek
Li · 25 april 2006 op 20:45
Ik denk dat je van slechte huizen moet komen om Mart Smeets op een goede manier te kunnen interviewen. Eigenlijk moet je zijn zelfingenomenheid weten te overstijgen maar wie kan dat? 😀
Li
Maurits · 25 april 2006 op 22:00
[quote]Eigenlijk moet je zijn zelfingenomenheid weten te overstijgen maar wie kan dat? [/quote]
Ik denk dat je om te beginnen een goed plan de campagne moet hebben. Het format van ‘live op visite bij’ is natuurlijk onmogelijk. Ik zou Jeroen Pauw wel eens op Mart Smeets willen zetten. En eigenlijk zou ik het zelf ook wel eens willen proberen. Ben zelf ook gevreesd interviewer 😉
Outsider · 25 april 2006 op 22:40
[quote]Ik doe in feite hetzelfde werk als hij en heb ook wel eens zoiets meegemaakt.[/quote]
Nu word ik wel erg nieuwsgierig of we jou ook op tv kunnen zien, Maurits.
Maurits · 25 april 2006 op 22:55
[quote]Nu word ik wel erg nieuwsgierig of we jou ook op tv kunnen zien, Maurits.[/quote]
Ja hoor dat kan. Kwestie van right time, right place 😉
Martijn · 25 april 2006 op 23:38
[quote]Ik denk dat je van slechte huizen moet komen om Mart Smeets op een goede manier te kunnen interviewen. [/quote]
[b]Iek wiel niet feel seggen, mar et ies mai toch ooit goed goelukt..Groetjoes Martin Simek[/b]
Martin Simek heeft ooit in ‘Simek Ontmoet’ een behoorlijke poging gedaan. Het [i]Grande Enfant Terrible[/i], die nog net luistert naar de naam Mart Smeets, blijft natuurlijk een groot stuk ego, dat aan het einde van het interview ook Simek weer in het ongewis liet. (mocht ik de online versie vinden, zijn jullie de eerste.)
Maurits · 26 april 2006 op 09:47
[quote]Martin Simek heeft ooit in ‘Simek Ontmoet’ een behoorlijke poging gedaan[/quote]
Als ik mij voor de geest haal hoe Simek te werk gaat vrees ik dat hij Smeets niet echt met zijn zelfgenoegzaamheid confronteert. Maar misschien is het wel onmogelijk.
Ma3anne · 26 april 2006 op 10:09
Het leuke aan Smeets vind ik, dat hij ook een gevoelige, zelfs super sentimentele kant heeft en ik zou me kunnen voorstellen, dat Simek op die kant heeft ingespeeld en Smeets zijn arrogantie daarmee straal voorbij is gelopen. 🙂
Maurits · 26 april 2006 op 10:21
[quote]Het leuke aan Smeets vind ik, dat hij ook een gevoelige, zelfs super sentimentele kant heeft [/quote]
Smeets is enerzijds ongelooflijk irritant in zelfgenoegzaamheid maar zijn programma ‘de avondetappe’ tijdens de Tour van vorig jaar (komt dit jaar terug) vond ik heerlijk. Dat zwelgen in de tourhistorie. Voor mij een soort jeugdsentiment.
KawaSutra · 26 april 2006 op 12:56
Ook ik heb een aantal afleveringen mogen aanschouwen van Tijs en zijn gewroet in privelevens. Ik blijf het een vreemd en naief mannetje vinden maar dat zal dan wel zijn charme zijn. Dat bijterige heeft hij ongetwijfeld geleerd van zijn superieur Andries Knevel.
Het kan soms effectief zijn maar ik zie toch liever Jeroen Pauw of Paul Witteman als luis in de pels.
Wat Smeets betreft. Zijn sportieve uitspattingen heb ik nooit gevolgd. Daarentegen zijn muzikale radio-uitzendingen mag ik bij tijd en wijle graag horen. Niet te vaak maar dat geldt voor alles.
Maurits, ik heb genoten van deze column. Een portret van twee tegengestelde persoonlijkheden tegen de achtergrond van een onmogelijke ontmoeting. Muis versus olifant.