Mijn vader zei altijd tegen me dat ik mijn dromen moest laten varen. Dat ik niet vast moest houden aan dingen die ik midden in de nacht in een fantasiewereld zag. Dingen waar hij niet in geloofde. Hij geloofde namelijk alleen in nachtmerries. Nooit in dromen.
Hij zag dan ook het nut van een droom nooit in. Mijn vader vertelde me ook altijd dat oudere mensen terug keken naar het verleden, omdat zij bijna geen toekomst meer hebben. Ze hielden vast aan het verleden omdat toen alles beter was, toen alles mooier was en toen alles was zoals het nooit meer zal zijn. Hij vertelde mij ook altijd dat jongere mensen uitkeken naar de toekomst, omdat zij bijna geen verleden hadden om naar terug te kijken. Zij hielden vast aan de dingen die ze nog in het leven bereiken willen, dingen die ze dromen noemden.

Volgends hem waren dromen enkel verzinsels en onwerkelijkheden die we, met alles wat we in ons hadden, wilden bereiken. Maar tegelijkertijd ook dingen die we nooit zouden hebben. Hoe graag we het ook wilden of hoe hard we ervoor werkten of vochten. Wat hij eigenlijk wilde zeggen was dus: alles waar ik hard voor werkte, alles waar ik in geloofde was bedoeld om niet te gebeuren. Door het woord “dromen” wordt ik nog steeds aan het verhaal van mijn vader herinnerd. Altijd pessimistisch, altijd neerbuigend wanneer iemand wist wat hij/zij in het leven wilde bereiken.
“Dromen zijn luchtkastelen”

Luchtkastelen waren dromen, vaak onrealistische dromen, die in mijn gedachte rondzweefden. Ze werden steeds verder uitgebreid en verplaatst. Ik was, en ben nog steeds, iemand die elke dag wat anders leuks verzint voor in de toekomst. Bijvoorbeeld: Gisteren wilde ik naar Canada emigreren, vandaag kan het Engeland zijn en morgen gewoon weer naar Zweden. Mijn dromen zijn net als ikzelf, onoverzichtelijk en chaotisch. Ze veranderen elke dag, ze zijn moeilijk te kennen en makkelijk weer te vergeten. Mijn luchtkastelen zweefden in de lucht, als ik een ladder zou pakken en hard mijn best zou doen… dan nog zou ik mijn luchtkastelen niet kunnen bewonen. Misschien omdat de ladder niet lang genoeg zou zijn, misschien omdat ik niet in een luchtkasteel kan wonen. Wanneer ik mijn ogen open zou doen aan het einde van de nacht en de wekker der realiteit me zou wekken zou ik vallen, vallen van de ladder of uit mijn luchtkasteel. Als ik mijn ogen zou uitwrijven zou ik mijn luchtkastelen voor de laatste keer zien, om ze daarna voorgoed te moeten vergeten. Ik zou ze nooit terug zien, ik zou mijn luchtkastelen nooit kunnen bewonen. Dit zijn de dingen die mijn vader me vertelde.

Hij is nooit echt een vader geweest zoals de andere vaders zijn. Hij heeft me altijd ontmoedigd, altijd vertelt dat ik mijn dromen nooit waar zou kunnen maken. Mijn kastelen onbewoonbaar verklaard. Ik ben er altijd tegenin gegaan, zoals het iemand die nog dromen voor de toekomst heeft betaald staat. Mijn dromen waren heilig, zijn woorden slecht demotiverend en neerbuigend.
Misschien heeft hij me altijd deze dingen vertelt om mij de klap van de realiteit te besparen. Of misschien uit angst dat ik toch zou doen en worden waar ik altijd van gedroomd heb, ergens waar ik graag zou willen zijn. Misschien was hij bang om me kwijt te raken, zoals ik mijn dromen kwijtraakte elke keer als hij zo sprak. Hij zal mij kwijtraken zoals hij mijn dromen spoorloos probeerde te laten verdwijnen. Mijn luchtkastelen mogen dan niet echt zijn, ik kan ze wel elke nacht bewonen tot het tijd is ze in het echt na te bouwen.

Ik persoonlijk geloof niet in de woorden van mijn vader, maar natuurlijk zal er best een kern van waarheid in zijn verhaal zitten. Er zat altijd iets van waarheid in zijn verhalen.

(Ik weet niet of het woord luchtkastelen in het Nederlands bestaat. Men beweerd namelijk dat het niet bestaat, maar ik geloof dat het woord luchtkastelen geen uitleg nodig heeft. Zelfs als het in het Nederlands niet bestaat; iedereen kan daar zelf wel een invulling aan geven)

Categorieën: Algemeen

5 reacties

pally · 29 september 2008 op 09:58

Het woord ‘luchtkastelen’is wel degelijk een nederlands woord, Lola.
Jouw column is een lange aanklacht tegen je vader, die jou, met welk motief ook, je dromen wil afnemen. Hij projecteert waarschijnlijk zijn eigen teleurstellingen op jou. Wil die jou besparen, zoals je al suggereert.
Maar dromen verdwijnen juist als ze bewaarheid worden, volgens mij.
Ze kleuren het grijs van alledag in. Hou ze vast!

Mooi stukje, wel wat aan de lange kant :wave:

groet van Pally

Mien · 29 september 2008 op 10:48

Een kasteel is vaak een onneembare vesting.
Maar gelukkig is het via de lucht nog wel te doen.

En ja … mannen zijn net als lucht … maar zonder lucht kan je niet leven … nietwaar.

Koester je dromen Lola en volg je eigen pad. Niks mis mee!

Mien Fantasie

arta · 29 september 2008 op 12:37

Luchtkastelen zijn er om te koesteren. Of ze nu werkelijkheid worden of niet…
Goed onderwerp, lekker geschreven (al ben ik het wel met Pally eens over de lengte).
🙂

Neuskleuter · 29 september 2008 op 18:17

Ik vind het wel een mooie filosofie, dat oudere mensen naar het verleden kijken en jongere mensen naar de toekomst, omdat ze daar het meest van hebben.

Dromen en idealen zitten in je rugzak, die naar men zegt steeds kleiner wordt naarmate je ouder wordt, ingeperkt door ervaringen en teleurstellingen. Ik draag nog een ruime medium-size rugzak met me mee. Maar die dromen zijn er ook om jezelf te motiveren om bepaalde dingen te bereiken. Droom je van een groot huis met een zwembad? Dan zoek je werk waarmee je veel verdient. Droom je van emigreren, een eigen zaak, liefde, de wereld verbeteren? Zoek dan manieren om die dromen waar te maken, te beginnen met je studie (en mannen, jongens 😎 tussendoor). The sky is the limit. De realiteit haalt je geleidelijk wel weer in, maar dat geeft niet, dan ben je al een aardig eind op de weg die je zelf wilt nemen.

Je schrijft trouwens al met minder herhalingen dan daarvoor, goed opgelet en goed geoefend!

Je laatste twee alinea’s mag je van mij wel weglaten. Je uitsmijter is goed, over het nabouwen van de luchtkastelen.

De alinea over je persoonlijke mening over je vaders woorden zijn niet nodig, die heb je zelf al duidelijk gemaakt in het voorafgaande.
De allerlaatste alinea over de uitleg luchtkasteel had ook niet gehoeven. In dit geval bestaat het woord. Maar als het woord niet zou bestaan, zou het een hele goede vondst van je kunnen zijn 😀 Er zijn hier zo nu en dan schrijvers die zelf met een nieuw woord komen, dat is alleen maar positief!

Dees · 29 september 2008 op 19:35

Ach ja, mensen doen rare dingen om zichzelf en anderen te beschermen. Ik vind het een mooi stukje Lola, je begint een beetje te exploreren en dat is altijd leuk, zeker als je op zoek bent naar een mooi luchtkasteel om te bewonen 😉

Geef een reactie

Avatar plaatshouder