Luna, het zal je poes maar wezen

 ‘Laat Kitty maar niet buiten vandaag, hoor.’ zei mijn vrouw op oudjaarsdag. ‘Het is nog ochtend, maar buiten zijn ze nu al aan het knallen met vuurwerk.’ Alhoewel onze kat zich niet veel van het lawaai van knallende rotjes en gillende keukenmeiden lijkt aan te trekken, heeft ze die dag alleen het huis van binnen gezien. En terwijl Kitty op de bank in de woonkamer haar roes uitsliep, kwam een andere poes in het nieuws: Luna uit Amersfoort. Liefhebbers van vuurwerk hebben het knalgoed in het achterste van dit dier gedouwd alvorens het te laten afgaan. Luna heeft dit incident niet overleefd.

Ontelbare berichten van geschokken Facebook-gebruikers volgen op mijn timeline. Een speciale pagina op hetzelfde internetmedium wordt opgezet om de verstrekkende gevolgen voor het leven van dit onschuldige huisdier wereldkundig te maken, maar tijdens de voorbereidingen van deze column is de betreffende pagina uit de lucht gehaald, naar men vermoedt door de massale toestroom van mensen. Het baasje van Luna heeft in de directe woonomgeving flyers verspreid aan buurtbewoners, ter bescherming van andere poezen die hetzelfde zou kunnen overkomen. In Nederland spreekt iedereen van een schande.

Ik was acht jaar oud toen ik onder begeleiding van mijn veel oudere neef in de tuin voor het eerst een rotje aan mocht steken. Eerst deed hij het voor. Hij ontstak het lontje achterin de tuin, rende snel terug naar de tuindeur en wachtte daar de knal af. En zo heb ik het ook geleerd: aansteken, weghollen en vanaf een afstand toekijken hoe het vuur zijn werk doet. Ik heb er de lol eigenlijk nooit van ingezien. En Luna kon niet eens weghollen. De dreiging achtervolgde haar tot op het bittere eind.

Net als iedereen vraag ik me af wat er door het hoofd is gegaan van de dierenbeulen die dit op hun geweten hebben. Precies, meervoud. Alhoewel het onderzoek van politie Midden-Nederland in samenwerking met de Dierenpolitie dit nog moet uitwijzen, moet een kat door een of twee mensen vast worden gehouden voordat weer een ander het voor dit dier dodelijke vuurwapen kan plaatsen. Maar of het nou wel of niet meerdere personen zijn geweest, ik walg alweer van het idee als ik dit opschrijf. Ik hoop dan ook dat voor Luna’s eigenaar de verwerking van het verlies voorspoedig zal voorlopen en dat de vele steunbetuigingen van mensen die met Luna meeleven, daarbij kunnen helpen.

Kitty wordt wakker, loopt langzaam naar me toe en likt met haar tongetje van schuurpapier liefdevol over mijn linkerhand. Ze heeft geen idee wat er aan de hand is, maar lijkt mijn verdriet aan te voelen.