De man van Maan bevindt zich al een paar weken in de hel. Zodra hij binnen gehoorsafstand van zijn echtgenote terecht komt, en dat is te vaak naar zijn zin, brandt ze los. Over de maan en de totale verduistering ervan in het bijzonder.

Op de avond van de eclips krijgt Maan slechts enkele happen van de voor de gelegenheid gekochte maanzaadbolletjes weg. Ze wordt die avond verwacht bij De Vallende Ster waar ze als vrijwilliger verantwoordelijk is voor het klaarzetten van de koffie en de thee voor de toeschouwers. Klokslag zeven uur klinkt de claxon van Maans vriendin Sterre. Zij gaat deze avond over de stoelen. Na een haastig groeten is Maan weg.

Naarmate het later wordt, ziet de man van Maan de bewolking toenemen. Zuchtend legt hij rond elf uur zijn leesbril en krant weg. Eigenlijk heeft hij vakantie en was hij van plan om zich drie weken niet bezig te houden met zijn werk. Maar zijn onderzoek naar hoe de mens omgaat met teleurstellingen is in een impasse geraakt. Dit is dé kans op een doorbraak. Als die sterrenwacht vanavond geen inspiratie oplevert, dan weet hij het niet meer! Zacht fluitend gaat hij op pad.

Categorieën: AlgemeenFictie

4 reacties

Nummer 22 · 29 juli 2018 op 10:47

Mooi… !

Esther Suzanna · 29 juli 2018 op 11:57

Hahaha, erg leuk! Een ergotherapeute zou ook goede zaken kunnen doen; al die stijve nekken.

Nummer 22 · 29 juli 2018 op 12:53

Moon 4uren Walker…

Mien · 8 september 2018 op 00:13

Sterk en vilein. Je hoort de sterren haast kraken tijdens het lezen. Aan het einde rust en onrust door een nonchalant geschreven open einde.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder