Ik zag dat je naar mij keek,
Uit de hoeken van je ogen,
Terwijl ik op mijn knieën zat,
Ik had nooit verwacht.
Ook al voelden het zo vertrouwd.
Terwijl jij woorden sprak over
liefde en zomerse dingen.
Jij weet niet hoe jij mij had. Ik zou jou willen zeggen,
Ik zou het naar je willen schreeuwen,
Je duidelijk maken hoe ik mij voel.
Maar jij, jij liep weg van mij.
Ik wasgekentend door het al.
En jij, jij zag mij als een iemand die vrij was.
En dat was ik in mij hart.
Ik bekeek jou zacht.
Ik wilde jou niet wekken, uit je diepen slaap.
Je ademende borst was zacht en glad.
Ik was getekend door de wereldse pijn
Hoe kon jij er voor mij zijn.
Ik wist dat ik je moest los laten
Mijn liefde voor jou was slechts een
illusie gemaakt door tijd
Maar jij, jij liep weg van mij.
Ik wasgekentend door het al.
En jij, jij zag mij als een iemand die vrij was.
En dat was ik in mij hart.
Nu sta ik hier dan.
Bewerkt door de handen der tijd.
Met bloemen in mijn hand,
hoop ik dat je bent bevrijd.
van nare herrinderingen over mij.
Terwijl de wereld door draait. En alles lijkt stil staan
Zoveel emotie’s in seconden van tijd.
Maar jij, jij liep weg van mij.
Ik wasgekentend door het al.
En jij, jij zag mij als een iemand die vrij was.
En dat was ik in mij hart.
9 reacties
Eddy Kielema · 16 mei 2005 op 12:10
[quote]Ik wasgekentend door het al[/quote]
[quote] nare herrinderingen[/quote]
Het eerste deel vind ik veelbelovend en goed, maar daarna volgen een paar slordigheidjes.
Raindog · 16 mei 2005 op 12:11
Mooie column!
Verder laat ik het met liefde en gepaste bescheidenheid over aan de deelnemers van ‘het kritisch pact’, zoals afgelopen zaterdag opgericht.
😀
Mup · 16 mei 2005 op 12:45
Binnen het ‘pact’ hebben we het gehad over een kritischere noot, inderdaad. Maar daarbij ook niet uit het oog verloren dat het makkelijker is om wat kritiek onder een column te gooien, terwijl het moeilijker is die te onderbouwen. Daar komt ook nog je kennis over schrijven, en in dat geval poëzie bij. Die kennis ontbreekt bij mij, kan daarom alleen maar zeggen dat ik het knap vind, als je onderwerpen in woorden als bovenstaande kan verpakken, ik kan het niet,
Groet Mup.
Eddy Kielema · 16 mei 2005 op 13:08
Dat ben ik helemaal met je eens, Mup! Het is erg dapper om zo’n gedicht te schrijven en helemaal om het te publiceren om een plek waar iedereen zijn mening er over kan geven.
Louise · 16 mei 2005 op 19:24
Hoewel ik weinig met poezie heb, vind ik het mooi. Ik denk de woorden en het ritme.
sally · 16 mei 2005 op 19:30
Net als in je andere columns lijkt je taalgebruik een beetje op dyslectie.
Maar juist in dit geval vind ik het zeer aandoenlijk.
Vertederend.
groet
Sally
Wright · 16 mei 2005 op 20:27
Zoveel lezers, zoveel meningen.
Misschien door de taalfouten en het door elkaar halen van heden en verleden, maar ik werd er persoonlijk niet door geraakt.
En dat is voor mij het belangrijkste bij poëzie en proza, het oproepen van emoties.
Met weinig woorden veel zeggen, en voer tot nadenken geven.
Groet, Wright
KawaSutra · 16 mei 2005 op 20:35
[quote]En dat was ik in mij hart[/quote]
Ik vind dat je je gevoel heel treffend beschreven hebt. En daar mag je trots op zijn want het is maar weinigen gegeven om gevoel in woorden te kunnen vertalen. De taal- en spelfouten zullen we graag voor lief nemen maar als het je lukt, probeer ze te vermijden. Laat iemand je tekst corrigeren, dan heeft jouw boodschap een dubbele impact op de lezer.
melady · 17 mei 2005 op 01:16
Ook ik schreef gedichten/ zieleroerselen toen ik in mijn puberjaren zat/zit en ik wasgekentend door het al en herrinderingen komen boven bij het lezen van het al.
Sorry, maar ik kan aan dit samenraapsel van zinnen niet echt een touw aan vast knopen…terwijl je op je knieen zat:-D
Melady;-)