Met de cabrio ver buiten de Randstad

Het was mooi weer en dus ging het dak eraf. De rit richting de Veluwe, eindbestemming Garderen, zou ‘een uur en een beetje’ rijden zijn. ‘Een beetje’ is een breed begrip dat afhankelijk is van files, werkzaamheden, overstekend wild – want dat heb je buiten de Randstad – en overstekende mensen. Die schijn je daar ook tegen te kunnen komen, al is de kans vrij klein. Bij het zien van de auto zonder dak begon mijn vriendin Jul spontaan een dansje te doen. Het leek op iets van een regendans. Niet slim. Met de goden spot je niet en met de regengod al helemaal niet. Jul snapte mij punt – onze meningen liggen zelden uiteen – en ging over op een zonnedans. Paste direct ook beter bij haar oranjegele jurkje. Het stond haar mooi. Ik bonjourde haar naar de achterbank en redde zo mijn eigen hachje – en kapsel – door voorin te gaan zitten.

De wind speelde met ons en de open dak auto. De meisjes achterin hadden het zwaar. Van hun gezichten was het alleen de neus die nog zichtbaar was. De rest was bedekt met sluik, plat gewaaid haar. Jul zette haar zonnebril over haar naar voren gewaaide haren, maar niemand lachte. Ze droop af. Die grap dateert van een afgesloten periode, dat wist ze dondersgoed.

Tomtom wist wel hoe te rijden naar de Veluwe, we volgden Bram – want zo heette de onze – blindelings over het Nederlandse wegennet. We luisterden een CD van Royksopp, maar niemand hield er eigenlijk van. Ik fotografeerde Jul die als een leeuw haar wilde manen probeerde te temmen maar daar niet in slaagde. De wind had plezier, dat kon niet anders.

‘Moeten we er niet eens zijn?’ vroeg ik mijn vriend, die achter het stuur zat. Inmiddels duurde de rit een uur en vijftig minuten. Iets meer dan een beetje. Tomtom raakte in paniek. ‘Probeer om te draaien’ en daarna ‘Na driehonderd meter: probeer om te draaien.’ Rondom ons was enkel bos. Ik zag een ree. ‘Rechts!! Kijk!!’ riep ik hysterisch. De anderen in de open dak auto reageerden even hysterisch als ik deed. Bij gebrek aan het letten op de borden en het niet letten op Tomtom die zuchtend stilviel, misten we de afslag. Garderen. Wie kent het niet.