Met de dieren de natuur in

Wij trokken vandaag de natuur in. In het landschap van de Vredewold vonden wij een fijn wandelpaadje. Hond P. ging mee. We parkeerden bij het kerkje waar het praalgraf van de landeigenaren te vinden is. Triest om in het Hoendiep de verdrinkingsdood te vinden. Ook in de tijd van de koetsjes was mist een verraderlijke zaak. Maar daar kwamen we niet voor. Hond P. snuffelde zoals hij gewend is, aan elk blaadje en grassprietje. Ondertussen oefende mijn Lief de hondencommando’s. We hebben nu: af, zit, los, wacht, blijf, no!, zoek, toe maar. Zelf heb ik daaraan toegevoegd, in het geval hij niet luistert: eten en vrouwtje. Dan komt hij wel weer in actie. Tijdens onze wandeling luisterde hij prima. Langs het water struinde hij door het hoge gras. In het water zagen we tussen afgebroken rietstengels een dode, aangevreten paling drijven. In mijn angstvisioenen zag ik Hond P. al druipend van het water uit de sloot komen met het lijk in zijn bek. Gelukkig riep mijn Lief allervriendelijkst zijn naam, en hij kwam, de aal dreef verder.
Via een bruggetje kwamen wij langs een weide waar schapen stonden. Met een mooie huppelsprong racete hond P. op de dieren af. De afscheiding van prikkeldraad schrok hem af. Zijn vrolijke draf vonden de schapen niet zo fijn. Vol angst vluchtten ze weg. Hond P. stond er even beteuterd naar te kijken. Maar een nieuw avontuur lag in het verschiet. Aan het eind van het zandpad zagen we een tweede kudde schapen. Een van de dieren was door een gat in de afrastering gekropen en stond nu voor het hek te prakkiseren hoe hij terug kon komen. Uit zijn ooghoek zag hij hond P. aankomen. Die had het schaap ook in het vizier. Koelbloedig stapte ik op het hek af en opende het. Het schaap bedacht zich geen moment en rende in de richting van hond P. Fout. Als een haas keerde hij om en haastte zich naar het geopende hek. Snel sloot ik het hek, nog voor hond P. met mijn Lief achter zich aan trekkend erbij kon komen. Schaap gered!
Tijd voor een lunch. Lekker op het terras, in het zonnetje. Hond P. aan de lijn, vast aan een stoel. Alles rustig. Tot het moment dat er een kip het terras ging oversteken. Einde rust. Gelukkig was de voorraad Frolicjes van mijn Lief nog niet uitgeput. Als een volleerde hondenfluisteraar bracht ze rust in het hondenlijf.
De lunch werd geserveerd. Of het van dezelfde kip was, weet ik niet, maar het omeletje smaakte prima.
Het was fijn om met de dieren in de natuur te zijn.