De Paus heeft tijdens zijn bezoek aan Angola gewaarschuwd voor de gevolgen van tovenarij en hekserij. Hij riep op tot een verdere evangelisatie in het Afrikaanse land. ‘Zo velen leven in angst voor geesten, voor boosaardige en bedreigende krachten. Gedesoriënteerd veroordelen ze de straatkinderen en de ouderen, die ze van hekserij betichten’, zei de paus tijdens een mis in de Sao Paulo-kerk in de hoofdstad Luanda. Ze moesten gered. Gered van de angst en tamelijk achterlijke overtuigingen. Dat was de boodschap. Met de woorden van de Paus in mijn achterhoofd dwaalden de gedachten af naar de heftig transpirerende man op de kansel in de grote kerk in mijn geboorteplaats. Hel en verdoemenis stelde hij in het vooruitzicht van degenen die van het rechte pad van het geloof zouden afwijken. Branden in de hel. Je geloofde hem. Of je wilde of niet. Angst speelde daarbij natuurlijk een grote rol. Angst speelt altijd een rol. Dat moet de Paus toch als geen ander weten.
En hekserij, ach, ook daar kunnen ze in de katholieke kerk natuurlijk over mee praten. Alhoewel dat ook een definitiekwestie is. Want wat bepaalt uiteindelijk of je iets als een wonder of als hekserij beschouwt?
Toevallig vond er in dezelfde week dat de Paus in Angola zijn verhaal deed ook de zogenaamde Stille Omgang in Amsterdam plaats. Met deze Stille Omgang herdenken de Rooms-Katholieken jaarlijks het Mirakel van Amsterdam. Dit mirakel is de aanduiding voor een gebeurtenis een kleine zevenhonderd jaar geleden. De gebeurtenis ging als volgt: er was een doodzieke man; deze man had de laatste sacramenten waaronder de laatste communie en de daarbij behorende laatste hostie toegediend gekregen; hij braakt zijn laatste maal, inclusief hostie uit; het braaksel wordt inclusief hostie in het haardvuur gegooid; alles verbrandt alleen de hostie blijft boven het vuur zweven; in processie wordt de hostie vervolgens naar de kerk gebracht. Een mirakel. Jaarlijks wordt dit herdacht. Dit jaar waren er 8000 man. De samenhorigheid is groot. Dat is mooi.
Het zou zo maar kunnen dat een vergelijkbaar verhaal in Angola voor de Paus de ultieme bevestiging van achterlijkheid en hekserij is.
Maar daar gaat het natuurlijk niet om. Het gaat om de PR. De verkoop. De aantallen. Wiens geloof is beter ? Het onze natuurlijk.
4 reacties
arta · 3 april 2009 op 14:00
[quote]De gebeurtenis ging als volgt: er was een doodzieke man; deze man had de laatste sacramenten waaronder de laatste communie en de daarbij behorende laatste hostie toegediend gekregen; hij braakt zijn laatste maal, inclusief hostie uit; het braaksel wordt inclusief hostie in het haardvuur gegooid; alles verbrandt alleen de hostie blijft boven het vuur zweven; in processie wordt de hostie vervolgens naar de kerk gebracht. Een mirakel. [/quote]
Het mooist zou natuurlijk zijn als de man daarna weer fris en fruitig opstond en achter de stoet aanliep!
Je hebt een heerlijke schrijfstijl!
SIMBA · 3 april 2009 op 15:30
Ik vind het een goed stukje maar een geweldige titel!
KawaSutra · 4 april 2009 op 02:28
Dit jaar heb ik voor de tweede maal de Stille Omgang meegelopen, in de voetsporen van mijn vader toen hij ongeveer zo oud was als ik nu. Ik heb er al eens op CX over geschreven. Het is niet alleen een bedevaart, een herdenking van het Mirakel van Amsterdam. Het is zoveel meer. Het is een moment van overdenking, een getuigenis maar vooral een gemeenschapsgevoel met betrekking tot een gezamenlijke overtuiging. Zonder opdringerig te zijn, zonder er iemand mee lastig te vallen, puur alleen een statement tegenover het jachtige en oppervlakkige leven op het randje van de zelfkant van de maatschappij.
Ik kan me eigenlijk niet voorstellen dat je tegen de pauselijke waarschuwing bent. De gevolgen van de heksenjachten in landen als Angola zijn voor de betreffende slachtoffers een verschrikkelijke marteldood. Soms zelfs uitlopend op genocide als je de stammenstrijd erbij betrekt.
Ik kan mij andere uitspraken van de paus voorstellen waar een mens zich druk over zou maken, maar deze toch echt niet.
En over de angst vanaf de kansel gesproken, die heeft nooit een grote rol gespeeld in de Katholieke kerk. Die angst kun je bij andere kerken terugvinden, evenals de kansel.
Mien · 7 april 2009 op 11:25
Heel wat geloofs-kraaltjes bij elkaar geraapt Frank. Leuk neergezet.
Ja, wiens geloof nu het beste is …?
Ik denk Miens geloof, want dat is fearless en authentiek. :hammer:
Mien ( … orakelt en kwanselt er af en toe ook flink naast 😆 )