De mens moord, de mens breekt af, de mens brand plat, de mens hakt om, de mens roeit uit.
Welk mens is zo dom om zijn eigen huis in mootjes te hakken om het in de kachel op te stoken of om zijn appelboom in blokken te hakken voor in de open haard, om het in een barre winter maar een beetje warmte te hebben? Waar kun je dan nog in schuilen en wat kun je dan het volgende seizoen eten? Wat is het eigenlijke doel van het leven, van dat kopje thee, van die bloem, van dat fruitvliegje, van die glimlach, van dat compliment? Zaden van bomen en planten die op mijn balkon waaien gooi ik niet weg; als het ‘s avonds donker is verzamel ik ze op en gooi ze over mijn balkon. Ik laat ze door de wind wegvoeren. Tegen een heldere sterrenhemel zie ik ze weg fladderen op weg naar een nieuwe bestemming waar zij kunnen uitgroeien tot ……?
Maar alles heeft toch een betekenis en een doel? Doelen die wij mensen niet begrijpen of niet kunnen begrijpen. Wij mensen doen er al helemaal geen moeite voor om begrip op te brengen voor welk leven dan ook. Respecteer het leven zoals jij het leidt en begrijp waarom dingen zijn zoals zij zijn en accepteer dat! Keuzes heeft een mens ‘ooit’ gemaakt, daar hebben wij het nu niet over; waar het nu om draait is om die gemaakte keuzes te begrijpen en de gevolgen daarvan te beheersen. Pas als je weet wat bijvoorbeeld de dood betekent, dan pas kun je het leven naar zijn waarde schatten maar daag dit niet uit.
Planten en dieren zijn de eigenlijke bewoners van deze aarde en wij mensen zijn hier maar te gast. Hoe arrogant is het van de mens om complete wouden kaal te branden om op de vrijgekomen vlaktes soja bonen te planten waarbij na enkele jaren de erosie toeslaat en er niets meer groeit op deze vlaktes? Zonder na te denken wordt het volgende regenwoud platgebrand! De hunkering naar nog meer en nog beter leidt tot de uiteindelijke ondergang van de mens, door zijn eigen toedoen welteverstaan; echter zonder dat hij dit beseft. Wie is de mens eigenlijk, dat hij deze afbreuk ongestraft maar kan doen?
Dan denk ik nog wel eens terug aan een gezegde dat ik mijn oma hoorde zeggen op haar 89e jaar; haar zienswijze over wat een mens is:
Een mens is maar een mens.
Beetje stront, beetje pis,
Da’s alles wat een mens is.
8 reacties
SIMBA · 12 juni 2007 op 08:21
Wijze oma! Het zit vast in de familie want ik vind het een wijze overdenking, deze column.
Dees · 12 juni 2007 op 12:36
Mooie column..
Alleen… Het dier doet wat het dier moet doen. Eten, moorden, jagen, paren.. De plant doet wat de plant moet doen. De mens doet wat de mens in zijn potentie heeft. Ergens is het daarom misschien minstens zo arrogant om te denken dat de mens de verantwoording heeft voor het welzijn van de aarde, als om te denken dat de mens heerser is van de aarde.
Het zijn eigenlijk twee kanten van dezelfde medaille.
Maar ja, als volstrekt ongelovige is dat makkelijker lullen dan wanneer je zingeving ziet in het grande design of things, dat begrijp ik ook wel.
En neemt ook niet weg dat ik de aarde liever in een wat betere staat zou zien dan mensenlevens het nu maken. Ik denk alleen wel dat het de aarde is die het laatste woord heeft en niet de mens die de aarde eindigt.
Bitchy · 12 juni 2007 op 13:23
Mooi en het overdenken waard! Ik heb de mens altijd als een dier gezien, misschien beter gezegd een Beest, maar nog nooit als een gast op deze planeet!
arta · 12 juni 2007 op 17:04
Erg mooi geschreven, Prlwyt!
🙂
KawaSutra · 12 juni 2007 op 18:37
[quote]Hoe arrogant is het van de mens om complete wouden kaal te branden om op de vrijgekomen vlaktes soja bonen te planten waarbij na enkele jaren de erosie toeslaat en er niets meer groeit op deze vlaktes? [/quote]
Hoe arrogant is het om zelf te denken dat je het anders zou doen als dit jouw enige middel van bestaan zou zijn, als je simpelweg niet beter zou weten. De echte schuldige is niet dat boertje dat een nieuwe akker zoekt. De echte schuldigen zijn de westerse bedrijven die willens en wetens de goedkoopste grondstoffen zoeken om aan hun produkten zoveel mogelijk te verdienen. En dus ook de westerse politiek en de lokale overheden die dit nog steeds mogelijk maken. En uiteindelijk misschien ook wel de consument die zich als het er op aankomt maar wat graag van de domme houdt. En dan heeft je oma natuurlijk toch weer gelijk met haar zienswijze.
Ma3anne · 12 juni 2007 op 20:26
Ik moest drie keer kijken of je echt wel de schrijver was, Pierlewiets. Nergens een buurvrouw of Peus te bekennen deze keer.
Mooi stuk.
Li · 13 juni 2007 op 17:06
Je blijft verrassen.
Mooi geschreven!
Li
Mup · 13 juni 2007 op 17:35
Mooie overdenking, ben het alleen niet helemaal eens met de acceptatie na overdenking. Wel met oma,
Groet Mup.