Oh nee, foute boel…ik probeer op mijn mooist de meest grote boog te maken om haar te ontwijken….”Heeey, Jeff!! Hoor ik in de verte…quasi-geschrokken en semi-blij reageer ik…”Heeey, Shirley da’s lang geleden.” Acteer ik op mijn allerbest. Vervolgens hoor ik alleen maar ruis. Shirley-ruis. Shirley was mijn mavo-klasgenoot, die ik tóen wél leuk vond. Maar dat is altijd als je net ontdekt hebt dat je pik omhoog kan. Shirley was dat slanke meisje die puberde op de twee mooiste plekken. Shirley was het meisje dat elke middag in het fietsenhok was te vinden, terwijl ze niet eens een fiets had. Shirley was het meisje dat na elke grote pauze verdachte schoolmelk vlekken op haar veel te strakke T-shirt had.

Ik zie dat Shirley ook lekker Shirley is gebleven. We zijn tien jaar verder, maar haar brein lijkt geen stap vooruit te zijn gegaan. Die twee puberplekken zijn twee hangouderen geworden. Het fietsenhok, daar past ze niet meer in. En de schoolmelk lijkt minstens twee keer de weg naar haar baarmoeder gevonden te hebben.

Ze heeft nog steeds contact met dezelfde snuggere Jennifer en verder ziet ze niemand meer, vertelt ze. Ik begrijp waarom. Bovendien heeft ze het vast druk, ze heeft namelijk, al dan niet gepland, kleine Shirley-monsters lopen fokken en haar vriend is voor hun leuke blije fake gezinnetje 50 uur per week aan het straten maken en als de straten gemaakt zijn, maakt hij ze ook nog schoon, in het weekend. Op zo’n schone straat sta ik nu met Shirley te praten en tussendoor hoor ik gekrijs op de achtergrond. Maar gelukkig lost Shirley het goed op, met een corrigerende tik, schop en stomp.

“Ik heb zo’n lekker leventje…en raad eens…?”
“Wat raad eens? Raad wat? Krijg ik nog een categorie? Of andere hint? Of is het gewoon waar ik al bang voor ben…. Ik doe een poging. “Je bent weer ongepland zwanger?”

“Ja! In één keer goed! Maar het is wel gewenst hoor, hihi. Vind je het niet geweldig??” “Uhm..nee!” is mijn eerlijke antwoord. Shirley liet vroeger namelijk een pop nog dood gaan en een goudvis verdrinken.

“Houdt je baby ook van roken?” vraag ik terwijl ze haar peuk boven de buggy houdt.
“Ja, hihi…ik geloof het wel,” zegt ze bloedserieus.
“Zou je niet stoppen?”
“Nee joh, het kan geen kwaad, dit zijn light-sigaretten”
“Tuurlijk dom van me,” antwoord ik cynisch.

Na de verrassing van Shir, is het tijd voor mij. “Wat ik doe?…oh, ik plaats kinderen uit huis. Dus…ik zie je snel weer…doeg!”

Categorieën: Maatschappij

13 reacties

Shitonya · 29 oktober 2006 op 08:59

Ik zeg het niet snel, maar dit is een geweldige column “bis bis” 😀

arta · 29 oktober 2006 op 09:30

Ik heb em ook met veel plezier gelezen!
Geweldig, dat einde!
🙂

Bitchy · 29 oktober 2006 op 09:41

Ik weet niet, maar mijn eerste reactie is “Plaats je kinderen het huis uit omdat de moeder rookt”?
Maar weet dat dat niet de strekking van je verhaal is, goed geschreven en mijn anti reactie komt voort uit het feit dat uithuisplaatsing van kinderen mij altijd zo tegen de borst stuit.
En ja ik weet dat het te vaak een noodzakelijk iets is 🙁

pally · 29 oktober 2006 op 10:10

Wrang, grappig met een goede uitsmijter.
Zo lees ik ze graag!

Dees · 29 oktober 2006 op 10:14

Lekker zelfingenomen contrast, maar dat doet het ook goed in een column. Ik zie Shir helemaal voor me. En jou ook trouwens…

Eddy Kielema · 29 oktober 2006 op 11:48

Ik ben ’t met Dees eens. Er straalt wel een beetje een superioriteitsgevoel van jezelf vanaf.

SIMBA · 29 oktober 2006 op 12:55

Er zat ook zo’n Shirley bij mij in de klas….ik ben blij dat ik 100 kilometer verhuisd ben 🙂

KawaSutra · 29 oktober 2006 op 15:19

Verrassende column Disco. Goed opgebouwd en een perfect slot. Beeldend ook nog, zeker een toppertje.

DriekOplopers · 29 oktober 2006 op 16:41

Goed gedaan, maar in het begin had ik er wat moeite mee. Eerst heb jij waarschijnlijk ook van Shirley “genoten”, en het is dan niet helemaal okee om zo over haar heen te fietsen. Aan de andere kant is het ook weer niet zo dat een seksuele jeugdzonde moet leiden tot eeuwige dankbaarheid en heiligverklaring. En die Shirly is inderdaad niet al te snugger. Het einde is wel een mooie onverwachte uitsmijter…

Met veel plezier gelezen.

Driek

Estrella · 29 oktober 2006 op 17:11

Beeldend neergezet, met graagte gelezen.
Zou ze je uitsmijter begrepen hebben….? 😉

Anne · 29 oktober 2006 op 18:39

Wrang maar zorgvuldig geschreven, een merkwaardige combinatie. Beeldend.

Discoverme · 29 oktober 2006 op 19:33

Wauw! Thanks voor alle positieve reacties. Tot vervelends aan toe misschien, maar..: [url=http://leesmaarlachmaar.blogse.nl/log/columns/caz-column-moedermelk.html]hier[/url] is de audio-versie te luisteren…

Makemyday · 29 oktober 2006 op 22:14

Makkelijk te lezen, maar toch lekker kritisch. Petje af!

Geef een reactie

Avatar plaatshouder