Als een laatste bewijs van je bestaan, hier op aarde, wakkeren nog eenmaal de vlammen op, om het laatste restje passieve energie dat in je zat eruit te branden. Daarna ben je voor eens en voor altijd aan mijn oog onttrokken, in de vuurzee van je laatste rustplaats. Ashes to ashes, dust to dust…. Ondanks je mankementen was ik in de loop der tijd zeer aan je gehecht geraakt. Je deur stond altijd open en je bood mij onderdak op momenten van depressies die zich, als een donderslag bij heldere hemel, boven mijn hoofd konden stationeren. Maar nu is dat verleden tijd. Het einde blijkt altijd weer onvermijdelijk. Al geruime tijd had je last van een slopende ziekte die je van binnenuit helemaal opvrat en uiteindelijk was je dan ook totaal kapot. Sprake van een menswaardig bestaan is er nooit geweest. Dus waarom hier geen eind aan maken, was de enige vraag die mij nog restte. Ondanks je verdiensten ben ik toch blij dat ik hieraan een bijdrage heb kunnen leveren.

Je moet echter ook wel weten dat ik op je uitgekeken was en ik het de hoogste tijd vond voor iets nieuws. Iets dat mij meer uitzicht bood. Het heeft mij ook de nodige moeite gekost om de rotzooi, die je voor me achterliet, op te ruimen. En het klink misschien wat luguber maar ik kon je niet uit handen geven om een uitvaart voor je te laten verzorgen. Daarnaast liet je mij niets van waarde achter waarmee ik dit kon bekostigen. Ik was dan ook genoodzaakt je in kleine, handelbare delen te zagen om je in mijn open haard te kunnen verbranden. Gedienstig als je altijd voor mij bent geweest, ben ik blij met het laatste beetje warmte dat je mij hiermee hebt geschonken.

Alles en iedereen is vervangbaar. Ik hoop van ganser harte dat mijn nieuwe schuurtje net zo gedienstig zal zijn als jij dat was. Zodat het verdriet van jouw verlies snel verzacht kan worden.

Categorieën: Liefde

11 reacties

Mosje · 28 februari 2005 op 10:04

Verrassend verhaaltje! Leuk geschreven.

Die moordenaar van laatst liep in de huid van z’n moeder, en jij loopt nu met een plank voor je kop?
😛

sally · 28 februari 2005 op 10:12

Ja, dit soort verhaaltjes leest iedereen twee keer.
Heel leuk geschreven.

liefs
Sally 😀

melady · 28 februari 2005 op 10:32

Maandagochtend..bakkie koffie…column van K A…

Wat wil een mens nog meer.

Melady 😀

prikkels · 28 februari 2005 op 10:35

Geinige column. Lekker geschreven. Tot het laatst toe spannend.

Een carrière als thrillerschrijver is misschien wel voor jou weggelegd.

TOPPIE 😛

KingArthur · 28 februari 2005 op 13:11

@ mosje: Shit nu heb ik dan toch te veel van mezelf prijsgegeven. 😎

@ Melady: Ik hoop echter wel dat ik niet de naam van maandagmorgenproduct waar ga maken. 🙂

Mup · 28 februari 2005 op 13:56

[quote]Daarnaast liet je mij niets van waarde achter waarmee ik dit kon bekostigen.[/quote]

Wat een lef ook, eerst jou verlaten en dan de kosten ook nog op je nek willen schuiven,

Groet Mup.

WritersBlocq · 28 februari 2005 op 14:58

super kicken top!!!!

pepe · 28 februari 2005 op 20:43

Heerlijk om te lezen, hoop nu op een vervolg, de geboorte van …

Louise · 28 februari 2005 op 21:57

Een zalig maandagavond verhaaltje! En dat heeft niets van doen met de maandag, maar alles met mijn tijdstip van inloggen 😉

Ma3anne · 1 maart 2005 op 14:38

Gruwelijk wat jij zo’n onschuldig schuurtje aandoet.

Shitonya · 2 maart 2005 op 10:54

wunderbar

Geef een reactie

Avatar plaatshouder