Musica

“Maar waarom heb je die dan niet gekocht?”

De vraag van La Dame de Blanchefort is volkomen terecht. Zojuist heb ik haar het singletje beschreven dat ik in mijn handen had en waardoor ik helemaal gebiologeerd ben. Het is al weer vele jaren geleden dat we op een zaterdag naar een naburige plaats zijn gereden om rond te snuffelen in een loods waar je halve kerkinterieuren kunt kopen maar ook oude platen en boeken. Plots heb ik daar dan een single in mijn handen van De Gebroeders Brouwer; de voorkant is al top maar het is vooral de achterkant die mij pakt.

“Van de dubbelelpee Romantiek & Gezelligheid” staat er en op de foto staan de broeders aan een bar omringd door jaren-tachtig-vrouwen zonder borsten en met Modern Talking kapsel en dito glimlach. Direct ben ik me ervan bewust een juweeltje in handen te hebben maar ik durf niet over te gaan tot de koop; kennelijk ben ik er nog niet klaar voor.

Tijdens de rit terug vertel ik La Dame van het voorval en haar vraag doet ons de week daarop terugkeren en ik koop het singletje alsnog. Weer thuis gekomen ga ik het singletje afspelen. Waar La Dame niet weet hoe snel zij dekking moet zoeken, daar kan ik alleen nog maar verbouwereerd zijn; bij het horen van de trompetmuziek komen bij mij beelden naar boven van Chiel Montagne, Willy Dobbe, Vader Abraham en andere Tros-ongein waarvan ik altijd kromme tenen kreeg en waartegen ik me altijd verzet had.

Maar hier geef ik mij gewonnen; dit is zó krom dat het weer recht wordt en het lukt me in de jaren daarna twee CD’s van deze mannen te bemachtigen. Die speel ik ieder een maal af en dat is voor La Dame meer dan genoeg geweest voor de rest van ons leven. Ook mijn zuster (van wie ik de liefde voor stevige rock meegekregen heb) is er niet op gebrand om dit aan te horen wanneer zij bij ons op bezoek is.

Daar bleef het dan bij. Af en toe val ik op de Duitse tv-zender in een programma gepresenteerd door Marianne und Michael en als La Dame die avond toevallig buiten de deur is kan ik alleen maar in stille verwondering kijken en luisteren naar wat er dan op dat scherm langs komt.

Dat gevoel had ik ook tijdens onze laatste avond in Frankrijk, een aantal zomers geleden. In het dorp is een braderie en er zijn vele activiteiten zoals het loslaten van de postduiven, het nafluiten van een bepaald vogeltje onder verschillende omstandigheden en nog meer van dit soort zaken. De dag wordt afgesloten met een optreden op het dorpsplein waaraan La Dame en ik zitten te dineren.

Daar maak ik voor het eerst kennis met Michel Lagalaye en zijn orkest.