Na talloze afwijzingen

Er is niets fijner dan schrijven; dat ik daarmee een ruim belegde boterham kan verdienen is een droom die wellicht uitkomt, maar niet binnenkort. Toch wil ik mijn dochter naar muziekles kunnen laten gaan, samen met haar genieten van kleine en grote dingen en haar meenemen op ontdekkingstocht langs verstilde Griekse dorpjes, door ongerepte Toscaanse landschappen en in prachtige Franse steden. Liefst binnenkort. En om dat alles te kunnen blijven financieren, is een stevige basis nodig. Mijn droombaan had ik tot in de finesses uitgetekend: maximaal drie, maar liever nog twee dagen in de week, ‘om de hoek’, tegen een fatsoenlijk salaris en met inhoud. ‘Ach,’ zei ik tegen mezelf, ‘droom lekker verder, want die baan bestaat niet.’ Om het zekere voor het onzekere te nemen – en om mijn uitkering niet in gevaar te brengen – schreef ik me overal in. Vacaturesites als Monsterboard, de Nationale Vacaturebank, die van het UWV en van de talloze uitzend- en detacheringbureaus ken ik ondertussen als mijn broekzak. Ik kan rustig stellen dat ik een expert geworden ben in het schrijven van sollicitatiebrieven. In het nuchter incasseren van een afwijzing eveneens. Misschien komt dat ook wel, doordat mijn droombaan ook daadwerkelijk niet blijkt te bestaan. Althans niet op al die sites, noch in de krant.

Ik ben druk bezig om mijn website van een gloednieuwe portretfoto te voorzien, als de telefoon rinkelt. Nadat de dame aan de andere kant van de lijn heeft gevraagd of ik voor haar zou willen komen werken, val ik stil. ‘Ben je er nog?’ vraagt ze. ‘Ja,’ zeg ik, ‘maar ik ben net even van mijn stoel gevallen van verbazing. Na al die afwijzingen komt dit als een geschenk uit de hemel en dan te bedenken dat ik niet eens heb gesolliciteerd!’

Haar kantoor ligt op iets meer dan vijf wandelminuten bij mijn huis vandaan. Op mijn gemak loop ik vanochtend dan ook door het dorp en om even voor tienen bel ik bij mijn potentiële werkgever aan. Iets meer dan een uur later zijn we het eens: ik ga twee dagen per week op haar kantoor werken in een baan met inhoud, waarin ik bovendien ruimschoots van mijn kennis en ervaring gebruik kan maken. Het door haar geboden salaris is daarnaast ook nog eens meer dan fatsoenlijk. Mijn droombaan blijkt echt te bestaan, sterker nog: ik heb hem!