Avalanche

Zit nooit om woorden verlegen. http://tekstfontein.com

Mister Universe komt naar Nederland

Telkens als we voorbij zijn terras lopen, zegt hij breed lachend gedag. En ik moet toegeven: deze atypische Griek (lang, breedgeschouderd, donkere haren in een paardenstaartje) laat me niet helemaal onberoerd. Daarom gaan we op een avond maar eens bij hem eten. De gegrilde feta smaakt mijn dochter heerlijk en ik geniet van mijn gyros, samen met de ontelbare katten die zich in korte tijd rond ons tafeltje verzameld hebben. Onze gastheer doet er ondertussen alles aan, om het ons naar de zin te maken, maakt tijd voor een praatje en raadt dat wij uit Nederland komen. Bij het afscheid werpt hij mij een kushandje toe. ‘Vergeleken bij die man die jou laatst wilde versieren, is dit Mister Universe, mam,’ grapt mijn dochter.

Door Avalanche, geleden

Miss Misser

[i]Van wie ik het heb? Geen flauw idee. In mijn familie is er niemand, die zich zo vaak stoot, zo regelmatig struikelt, dingen laat vallen of beschadigt. Tot ernstige ongelukken heeft mijn onhandigheid nog nooit geleid; wel tot zeer gênante situaties.[/i]

Door Avalanche, geleden

Leven zonder lichtpuntjes

Ze vindt het vreselijk, dat ze me geen koffie kan aanbieden, maar vanwege bezuinigingen krijgen alleen de bewoners een kopje koffie; bezoek niet. Ik verzeker haar dat het niet erg is, dat ik thuis al koffie gedronken heb. Ze strijkt met een gerimpelde hand over het kleedje op de tafel, kijkt me aan, zucht en vraagt of we het zakelijke gedeelte snel af kunnen wikkelen. Ik leg de door haar te ondertekenen volmacht voor haar neer; een pen heeft ze zelf al klaar liggen.

Door Avalanche, geleden