Van wie ik het heb? Geen flauw idee. In mijn familie is er niemand, die zich zo vaak stoot, zo regelmatig struikelt, dingen laat vallen of beschadigt. Tot ernstige ongelukken heeft mijn onhandigheid nog nooit geleid; wel tot zeer gênante situaties. Ingespannen tuur ik door de tralies. Opa had toch gezegd dat er konijntjes geboren waren? De lucht van konijnenkeutels en hooi kriebelt in mijn neus, die ik, van pure opwinding en nieuwsgierigheid, tussen de tralies probeer door te steken. Ik hoor een droge krak, waarna mijn blik op de wereld verandert. Redelijk scherp wordt plotseling soft focus. Mijn brilletje ligt doormidden gebroken op de grond. Gelukkig kan opa de schade herstellen met een paar druppels Bisonkit. Een vuilgeelgroen litteken in de brug tussen de glazen, ontsiert mijn lila kinderbril daarna voorgoed.

Sinds een half jaar ben ik lid van de plaatselijke korfbalclub. Mijn puberonhandigheid laat me regelmatig boven, onder of naast een mij toegeworpen bal grijpen. Maar vandaag heb ik geluk en valt de bal min of meer spontaan in mijn handen. Ik aarzel geen moment, spring en laat hem met een sierlijk boogje in de korf vallen. Juichend draai ik een rondje om mijn eigen as en het duurt even, voordat ik begrijp waarom de tegenstanders zo blij zijn, terwijl mijn teamgenoten me verwijtend aankijken. Daarna mag ik nog lang bij wedstrijden op de reservebank plaatsnemen.

Met een zucht laat ik het laatste dossier bovenop de stapel vallen. Naar het archief met die berg! Het donkerrode tapijt op de trap is glad. Ik voel mijn linkervoet wegglijden. Even later zit ik op mijn billen middenin in de hal van het kantoor, waar ik sinds een paar weken werk. Mijn rok is tot mijn middel omhooggeschoven, de dossiers liggen in een grote waaier van kartonnen mappen en losse documenten om me heen. Het is ongewoon druk in de hal; alle stoelen zijn bezet. Verstijfd van schrik kijken de wachtende cliënten naar mij. Ik kijk niet terug en krabbel beschaamd overeind. Zo snel mogelijk hark ik alle dossiers en hun inhoud bij elkaar en haast ik me de trap weer op. Ik voel acht paar ogen in mijn rug prikken tijdens mijn bepaald niet glorieuze aftocht.

Hij had er een hekel aan, als ik boven hem uittorende. Sinds de scheiding kunnen hakken mij daarom niet hoog genoeg zijn. Al een tijd heb ik hem niet meer gezien, maar vandaag hebben we belangrijke dingen te bespreken. Ik stap uit mijn auto en schrijd zo waardig mogelijk op mijn ultrahoge hakken richting restaurantterras. Bij de ingang ervan, voel ik mijn rechtervoet wegzak-ken. De hak van mijn pump zit muurvast in de kier tussen twee vlonderplanken. Het duurt even, voor de toegesnelde ober mij de schoen, met gedeeltelijk ontvelde hak, kan overhandigen. De gasten op het terras hebben zich kostelijk vermaakt. Hetzelfde geldt voor mijn ex, die uitgerekend vandaag eens op tijd is voor een afspraak.

Wat onhandigheid betreft, span ik echt de kroon. Zou er ooit een verkiezing georganiseerd worden in het begaan van missers, dan zou ik winnen. Ik durf alleen te betwijfelen, of ik de sjerp met de titel: Miss Misser, met trots zou durven dragen.

Categorieën: VEC

Avalanche

Zit nooit om woorden verlegen. http://tekstfontein.com

18 reacties

Kok · 1 augustus 2010 op 00:46

Bepaald geen misser, deze column. Leuk verhaal en leuk verteld.

LouisP · 1 augustus 2010 op 00:48

Avalanche,
‘k ben d’r voor wakker gebleven..
Leuk om te lezen..enne een dikke proficiat met de VC…

groet,
Louis

Anti · 1 augustus 2010 op 09:07

😆 Echt erg leuk! En wie kent het niet. Zelf verras ik regelmatig obers en serveersters, omdat ik het niet kan laten wilde gebaren met mijn armen te maken als ik praat. Dat geeft me toch een rotzooi.
Mooie titel ook, Miss misser.

Chi_Dragon · 1 augustus 2010 op 09:57

Congratzz met je terechte VC! leuk verhaal!

DACS1973 · 1 augustus 2010 op 10:47

Het leven van een kluns gaat niet over rozen. Die sjerp kun je beter niet omdoen. Voor je het weet blijf je ergens achter haken met dat ding.

Ontwikkeling · 1 augustus 2010 op 11:14

Gefeliciteerd met deze column! Bepaald geen misser :hammer:
Kostelijk 😉

arta · 1 augustus 2010 op 11:27

Oh, dit is zó herkenbaar, sommige situaties (hak, vlonder) heb ik zelfs letterlijk meegemaakt. (Alleen kreeg ik mijn schoen zonder hak terug, wat best moeilijk liep, waardoor ik de andere er ook maar afgebroken heb, wat nóg moeilijker liep)

Nouja, je begrijpt… Ik heb jouw VC met veel plezier gelezen. Hij is echt erg leuk!
🙂

Mien · 1 augustus 2010 op 12:48

Ik had toch eerst even de rok bij elkaar geharkt.
In schrijven ben je zeker niet onhandig.
Kortom, leuke VEC.

Mien

Kwiezel · 1 augustus 2010 op 17:44

Herkenbare situaties Avalanche, die je makkelijk leesbaar beschrijft! Erg leuk gedaan! Prima materiaal om een maand op de homepage te laten prijken!

SIMBA · 1 augustus 2010 op 17:58

Ach je bent de enige niet….ik stoot, val, struikel ook de hele tijd. Glazen deuren ook zoiets wat niet voor ons soort mensen is weggelegd 😀
Maar…..wel maar mooi een VEC en dat kan niet iedereen zeggen!!!

Dees · 1 augustus 2010 op 18:23

Ow hahaha, ik ben altijd zo blij dat er meer mensen zijn die zo onhandig zijn. Geweldig verhaal, mooie VEC deze maand.

DreamOn · 2 augustus 2010 op 10:42

Leuke column! 😀

lisa-marie · 2 augustus 2010 op 10:59

Die sjerp kun je echt wel met trots dragen hoor, het was heel herkenbaar en heb echt gelachen maar vooral genoten van je column!!

pally · 2 augustus 2010 op 12:17

Wat een leuke VC! Ik ben blij dat er nog meer mensen rondlopen, die juist op cruciale momenten missers maken. We kunnen elkaar een handje geven. 😀

groet van Pally

Avalanche · 4 augustus 2010 op 15:11

Hartelijk dank voor de mooie reacties. Ik vind het een eer dat ik het stokje van Kwiezel mocht overnemen – nogmaals dank daarvoor.

Kwiezel · 5 augustus 2010 op 00:30

Graag gedaan hoor! Je hebt me werkelijk prachtig opgevolgd, super! Nu alweer benieuwd naar de volgende VEC-schrijver 😉 #spannend

Ma3anne · 7 augustus 2010 op 19:00

Heerlijk, die zelfspot. 😆
Ik mag lachen, want ik ken er nog zo een.

Helemaal terecht een VEC van jouw hand! Zo’n zinnetje als [quote]Ik hoor een droge krak, waarna mijn blik op de wereld verandert.[/quote] is bijvoorbeeld zo’n Avalanche-krentje in de pap.

sylvia1 · 11 augustus 2010 op 22:34

Mag ik, héél laat (door vakantie), ook nog even toevoegen dat ik erg heb genoten van je verhaal? Dat hebben de missers je dan toch wel gebracht, stof voor een mooie VEC! 😀

Geef een reactie

Avatar plaatshouder