Zwarte maandag

Een fanfare loopt onder mijn raam door en speelt ‘En nou die hèndjes de lucht in’ terwijl ze richting de stad lopen, het feestgedruis tegemoet. Ik sta op en loop naar de raam. Bekijk de vrolijke mensen in kleurige kleding en glimlach onwillekeurig.

Het is de maandag van carnaval, in mijn familie beter bekend als ‘Zwarte maandag’.

Elk jaar is er iemand ziek op deze dag, waardoor we nooit met zijn allen naar de optocht kunnen. Het begon een jaar of vijftien geleden met onschuldige griepjes, Het éne jaar de één, het andere jaar de ander.

Tot mijn Bram zeven jaar geleden op deze dag, meer dood dan levend werd opgenomen in het ziekenhuis. Hij had al een week of zes stevige buikpijn –We waren al meerdere malen tevergeefs op de eerste hulp geweest- maar juist op deze maandag, besloot het zwaard van Damocles te vallen en werd Zwarte maandag voor het eerst écht gitzwart.

De griepjes bleven bestaan op deze optochtdag, maar pas drie jaar later was het weer stevig raak. Mijn oudste zus werd per ambulance met gierende banden naar het ziekenhuis gebracht, lag in no-time in coma en het duurde twee weken voor zij haar ogen weer opende.

Twee jaar later was mijn andere zus aan de beurt. Op deze maandag werd ze vreselijk ziek, werd uiteindelijk opgenomen en bleek aan AIDS te lijden. (Laat alleen tattoo’s zetten bij een erkende tattoeerder!)

Vorig jaar had mijn moeder griep. Op dinsdag haalden we opgelucht adem.

En nu kijk ik naar een foto op mijn telefoon. Een tenger lichaam in een ziekenhuisbed, het hoofd als een speldenpunt boven de lakens uitstekend, totaal in het niet vallend tussen alle toeters en bellen. De derde zware operatie in twee maanden werd onverwacht, met spoed, uitgevoerd op carnavalsmaandag. Direct na de ingreep werd mijn petekind kunstmatig in coma gebracht. We kunnen alleen maar hopen dat ze weer de kans krijgt om te gaan leven.

De fanfare heeft de hoek van mijn plein bereikt.
In stilte dank ik hen voor de glimlach en hoop dat ze vandaag voor veel blije gezichten gaan zorgen.
Zelf sla ik even over.

*) De originele VEC-auteur kon door omstandigheden de tekst niet tijdig leveren, dus heb ik gisteren deze tekst, in 32 minuten, geschreven. Volgende maand levert de, door Karen 2.0 gevraagde, auteur alsnog de VEC.