Makkelijker is meer dan genoeg

Omdat ik niet zo van de (blauwe) cijfertjes ben en ik het afhandelen van de belastingaangifte, ondanks de slagzin van de Belastingdienst, nog steeds een ingewikkelde klus vind, doe ik al jaren een beroep op een belastingadviesbureau. De freelancer die mij de afgelopen jaren hielp om het doen van aangifte nog makkelijker te maken, blijkt niet meer te freelancen en daarom heeft het belastingadviesbureau iemand anders gestuurd. Ook deze man vult snel en – voor zover ik dat kan beoordelen –  vakkundig mijn aangifte in en vertrekt na een half uurtje.

Een maand na zijn bezoek zit ik met mijn dochter thee te drinken, als ik een berichtje via WhatsApp ontvang: ‘Ik heb al je artikelen gelezen. Geweldig!’ Mijn telefoon herkent het nummer niet, dus bedank ik voor het compliment en vraag ik van wie het afkomstig is. ‘Je belastingman,’ lees ik, ‘heb ik dan zo weinig indruk gemaakt?’ Ik lees het regeltje voor aan mijn dochter. Zij verslikt zich in haar thee. Ik aarzel even, besluit dan eerlijk te zijn en antwoord dat ik hem alweer vergeten was. Die mededeling schrikt hem niet af, zoals ik had gehoopt en verwacht, want hij schrijft dat ik wel degelijk indruk op hem heb gemaakt en dat hij mij een aantrekkelijke, sensuele vrouw vindt. Nu verslik ik me. Het is voor het eerst dat iemand mij aanduidt als sensueel en hoewel dat mijn ego streelt, weigert een gepaste reactie mijn vingers te verlaten; ik reageer dus met een ijzingwekkende stilte.

Hij doorbreekt die met de mededeling dat hij maar liefst tien jaar jonger is dan ik. Alsof ik hem dan wel indrukwekkend ga vinden. Ondertussen zoek ik koortsachtig naar een manier om deze inmiddels zeer ongemakkelijke conversatie te beëindigen. Hij is zich er niet van bewust dat hij het perfecte argument zelf aandraagt met de mededeling dat hij nog wel een relatie heeft. Ik snauw – voor zover dat mogelijk is via WhatsApp – dat ik nooit meer iets begin met iemand die nog niet gescheiden is. ‘Ik wens je alle goeds,’ voeg ik er beleefdheidshalve nog aan toe.

Als freelancer word ik soms door een blad gevraagd om iemand te interviewen. En ja: het gebeurt af en toe dat ik in een dergelijke ingehuurde toestand iemand ontmoet met wie ik best een beschuitje zou willen eten. Geen haar op mijn hoofd die overweegt de man in kwestie naderhand een berichtje te sturen om hem te laten weten dat ik hem ‘aantrekkelijk en sensueel’ vind. Zo spring je toch niet met relaties van een opdrachtgever om?

Voor volgend jaar zoek ik overigens nog iemand die me wil helpen met de aangifte. Een man of vrouw die er niet op uit is om het belastinggedoe sensueler te maken. Makkelijker is wat mij betreft meer dan genoeg.