Omdat ik niet zo van de (blauwe) cijfertjes ben en ik het afhandelen van de belastingaangifte, ondanks de slagzin van de Belastingdienst, nog steeds een ingewikkelde klus vind, doe ik al jaren een beroep op een belastingadviesbureau. De freelancer die mij de afgelopen jaren hielp om het doen van aangifte nog makkelijker te maken, blijkt niet meer te freelancen en daarom heeft het belastingadviesbureau iemand anders gestuurd. Ook deze man vult snel en – voor zover ik dat kan beoordelen –  vakkundig mijn aangifte in en vertrekt na een half uurtje.

Een maand na zijn bezoek zit ik met mijn dochter thee te drinken, als ik een berichtje via WhatsApp ontvang: ‘Ik heb al je artikelen gelezen. Geweldig!’ Mijn telefoon herkent het nummer niet, dus bedank ik voor het compliment en vraag ik van wie het afkomstig is. ‘Je belastingman,’ lees ik, ‘heb ik dan zo weinig indruk gemaakt?’ Ik lees het regeltje voor aan mijn dochter. Zij verslikt zich in haar thee. Ik aarzel even, besluit dan eerlijk te zijn en antwoord dat ik hem alweer vergeten was. Die mededeling schrikt hem niet af, zoals ik had gehoopt en verwacht, want hij schrijft dat ik wel degelijk indruk op hem heb gemaakt en dat hij mij een aantrekkelijke, sensuele vrouw vindt. Nu verslik ik me. Het is voor het eerst dat iemand mij aanduidt als sensueel en hoewel dat mijn ego streelt, weigert een gepaste reactie mijn vingers te verlaten; ik reageer dus met een ijzingwekkende stilte.

Hij doorbreekt die met de mededeling dat hij maar liefst tien jaar jonger is dan ik. Alsof ik hem dan wel indrukwekkend ga vinden. Ondertussen zoek ik koortsachtig naar een manier om deze inmiddels zeer ongemakkelijke conversatie te beëindigen. Hij is zich er niet van bewust dat hij het perfecte argument zelf aandraagt met de mededeling dat hij nog wel een relatie heeft. Ik snauw – voor zover dat mogelijk is via WhatsApp – dat ik nooit meer iets begin met iemand die nog niet gescheiden is. ‘Ik wens je alle goeds,’ voeg ik er beleefdheidshalve nog aan toe.

Als freelancer word ik soms door een blad gevraagd om iemand te interviewen. En ja: het gebeurt af en toe dat ik in een dergelijke ingehuurde toestand iemand ontmoet met wie ik best een beschuitje zou willen eten. Geen haar op mijn hoofd die overweegt de man in kwestie naderhand een berichtje te sturen om hem te laten weten dat ik hem ‘aantrekkelijk en sensueel’ vind. Zo spring je toch niet met relaties van een opdrachtgever om?

Voor volgend jaar zoek ik overigens nog iemand die me wil helpen met de aangifte. Een man of vrouw die er niet op uit is om het belastinggedoe sensueler te maken. Makkelijker is wat mij betreft meer dan genoeg.

Categorieën: VEC

Avalanche

Zit nooit om woorden verlegen. http://tekstfontein.com

11 reacties

SIMBA · 1 juli 2013 op 07:26

Jeetje, wat knullig van die man zeg. Maar het levert dan wel weer een lekker, vlot stukje op! 😀

Harrie · 1 juli 2013 op 07:53

Als ik het goed begrijp heeft hier iemand een blauwtje gelopen … 😀 In dit bijzondere geval maakt de belasting het wel moeilijker. Helaas heb ik niets met cijfertjes. Hoewel er met de 6 en de 9 best wel iets sensueels te fabriceren valt. Succes met de verdere zoektocht naar belasting(do)centjes. 😉 Vlotte column. Graag gelezen. Groetjes, Harrie

Nachtzuster · 1 juli 2013 op 09:02

Inderdaad vlot en goed geschreven, maar voor een VEC vind ik hem eerlijk gezegd wat magertjes en gewoontjes. Maar desalniettemin leuk om te lezen!

Prlwytskovsky · 1 juli 2013 op 10:34

Belastingblauw, zelfs ik loop er blauw van aan. Leest lekker en vlot;, niks geen opsmuk maar gewoon … gewoon. :yes:

Yfs · 1 juli 2013 op 12:54

Ik struikelde al meteen over een hele lange eerste regel en ook verderop staan er wat zinnen die m.i. niet zo lekker lopen. Uiteraard is het een oneerbaar voorstel, leuk om zo tussen neus en lippen door te vertellen/noemen, maar vind het niet spectaculair genoeg om er nu een hele column aan te wijden. Ben het met Nachtzuster eens dat het voor een VEC wat ( te) magertjes en gewoontjes is.

arta · 1 juli 2013 op 13:28

Leuk verhaal: ‘Uit het leven gegrepen’.
🙂

Mien · 1 juli 2013 op 23:39

Dapper van die belastingman.
Hij moet geweten hebben dat hij 50% kans maakte.
Betalen of ontvangen.
Het antwoord is duidelijk.
Leuke blauwe insteek.
Genoeg ingrediënten aanwezig om hem naar het absurde te trekken.
Dat is dan weer een gemiste kans.
Voor wie?

Dees · 2 juli 2013 op 16:18

Beledigd en een klein tikkeltje gevleid, dat lees ik er stiekem ook in. Leuk verhaal! Kan me er inderdaad niets bij voorstellen dat je klanten zo benadert, maar hij zal er waarschijnlijk soms succes mee geboekt hebben. Als lekker jong ding bij sensuele vrouwen 🙂

pally · 5 juli 2013 op 09:12

Zie hem nu pas, Avalanche, sorry. Ben het met dat te magere voor een VEC niet eens. Juist de gewone dagelijkse zaken met een twist spreken mij aan, ook op die plek. Misschien wel een beetje aan de lange kant. Ha, ha, wat een eikel , trouwens…

Avalanche · 28 juli 2013 op 13:57

Dank voor jullie reacties.

Een jaar of twee geleden nam ik afscheid van ColumnX. Toen Prlwytskovsky mij vroeg het estafettestokje van hem over te nemen (waarvoor dank 🙂 ) heb ik even getwijfeld. Ik had ColumnX immers vaarwel gezegd?

Uiteindelijk besloot ik toch het stokje van hem over te nemen, maar omdat ik niet zomaar weer met de deur in huis wilde vallen, leverde ik eerst ‘Wagenziek’ in (welke column tot mijn verbazing CvdM werd in juni).

Na mijn vertrek ben ik blijven schrijven onder mijn pseudoniem, maar vorige maand besloot ik – om diverse redenen – Avalanche voorgoed vaarwel te zeggen. Nu de maand juli bijna voorbij is en iemand, die ik van meet af aan bewonderd heb, het VEC-stokje volgende week van mij overneemt, lijkt het me een goed moment om ook definitief een streep te zetten onder Avalanche op ColumnX.

Ik zwaai nogmaals – en hoogstwaarschijnlijk voor de allerlaatste keer – naar jullie allemaal en wens jullie alle goeds.

Dees · 28 juli 2013 op 14:07

Fare thee well Avalanche! En veel succes Christien :-))

Geef een reactie

Avatar plaatshouder