Telkens als we voorbij zijn terras lopen, zegt hij breed lachend gedag. En ik moet toegeven: deze atypische Griek (lang, breedgeschouderd, donkere haren in een paardenstaartje) laat me niet helemaal onberoerd. Daarom gaan we op een avond maar eens bij hem eten. De gegrilde feta smaakt mijn dochter heerlijk en ik geniet van mijn gyros, samen met de ontelbare katten die zich in korte tijd rond ons tafeltje verzameld hebben. Onze gastheer doet er ondertussen alles aan, om het ons naar de zin te maken, maakt tijd voor een praatje en raadt dat wij uit Nederland komen. Bij het afscheid werpt hij mij een kushandje toe. ‘Vergeleken bij die man die jou laatst wilde versieren, is dit Mister Universe, mam,’ grapt mijn dochter. Een paar dagen later zijn we erg vroeg uit de veren en besluiten we om voor het ontbijt een wandelingetje door het dorp te maken. Mister Universe is zijn terras met tuinslang en bezem aan het schoonmaken. Hij lijkt zeer verheugd ons te zien en nodigt ons uit om plaats te nemen aan het tafeltje, naast de ingang van zijn restaurant. Enigszins ongemakkelijk, want het voelt alsof we in de etalage zitten, geven we gehoor aan zijn verzoek. Na een paar minuten zet hij een vers kopje espresso voor me neer; dochter krijgt een blikje ijsthee. Zodra ze een slokje genomen heeft, krijgt ze een enorme hoestbui. Mister Universe werpt een bezorgde blik op haar en haast zich, iets onverstaanbaars mompelend, naar binnen. Even later neemt hij weer plaats aan onze tafel, een doosje antigriep medicijnen in zijn hand. Hij haalt twee gigantische pillen uit de verpakking en schuift ze naar mijn dochter. Verbouwereerd kijk ik toe, hoe zij ze zonder pardon inneemt en met een paar enorme slokken ijsthee wegspoelt. Pillen aannemen van wildvreemde mannen? Zo heb ik haar toch niet opgevoed?

Mij drukt hij een stripje met vier pillen in de hand. Om twee uur en om tien uur moet ik dochter er opnieuw twee toedienen, om weer snel een snot- en hoestvrij kind te hebben. Bovendien, adviseert hij, moet ze naar het strand, daar in de volle zon gaan liggen, flink zweten en vooral niet gaan afkoelen in zee. Vanmiddag, bij de lunch, dienen we ons weer op dit terras te vervoegen, zodat hij thee met citroen en honing voor haar kan maken. Ik knik braaf en vraag me af, waarom hij zo zijn best doet. Ik besluit het gesprek een andere wending te geven en vraag of hij ’s winters ook op Samos verblijft. ‘Veel te saai! Meestal ben ik dan in Dublin, bij mijn kinderen,’ antwoordt hij, ‘maar het komende winterseizoen ga ik wat anders doen.’ Met een vette grijns vertrouwt hij me toe, dat hij dan in een bar in Arnhem wil gaan werken. Het is alleen nog een kwestie van woonruimte vinden. Zachtjes begint een alarmbelletje in mijn hoofd te rinkelen.

Zodra mijn dochter de laatste druppels uit het blikje weggewerkt heeft, bedanken we beleefd voor de drankjes en de pillen en gaan we ontbijten in het hotel. In plaats van zweten op het strand, gaan we rondtoeren in ons heerlijk koele autootje. Dochter is de hele dag duf van de twee pillen van vanmorgen en besluit dat de verkoudheid maar zonder medisch kunst- en vliegwerk over moet gaan. ’s Avonds eten we in een restaurant aan de rand van het dorp; we hebben even geen trek in Mister Universe.

Pas de avond erna vertonen we ons weer in zijn buurt. Ik wil hem het onaangeroerde pillenstripje teruggeven. Hij is beledigd, vindt het raar dat dochter niet de vier resterende pillen genomen heeft en dat we geen thee bij hem zijn komen drinken. Hij draait zich om en spoedt zich naar een tafel, waaraan een dame alleen zit. ‘So, you’re from Holland?’ horen we hem vragen. Een beetje lacherig lopen wij verder. Mister Universe of niet: onderdak voor de winter heeft hij nog niet zomaar geregeld.


Avalanche

Zit nooit om woorden verlegen. http://tekstfontein.com

8 reacties

Anti · 19 augustus 2010 op 09:08

😆 Wat een grappig verhaal. Uitsmijter ook erg goed.

SIMBA · 19 augustus 2010 op 10:04

Hmmmmm, flirten met een bij-bedoeling….daar zijn die mediterane mannen goed in!
Lekker stuk! (die column bedoel ik natuurlijk 😀 )

sylvia1 · 19 augustus 2010 op 10:31

Zo te lezen heb je wel een erg vurige vakantie gehad daar 😉 Mooi beschreven ook die omslag van een prikkelende man naar een plakkerige man. Met een glansrol voor je dochter!

arta · 19 augustus 2010 op 17:46

De eerstvolgende keer weet je hoe het moet, he? Eerst hier in Nederland een aantal keren Grieks eten en er een verblijfplaats bij versieren en dán pas op vakantie! 😉
Leuk, dit verhaal, Avalanche!

Avalanche · 19 augustus 2010 op 21:16

Een vurige vakantie was het zeker! Overigens denk ik dat ik komende winter de bars in Arnhem ga ontwijken (niet dat ik nou zo’n kroegloper ben).

pally · 19 augustus 2010 op 21:41

Heerlijke reiscolumn, Avalanche, met een al te ‘doorzichtige’ Griek, ha, ha! Het zat hem niet glad, maar toch een paar leuke dagen, ook mede dankzij hem. Ach haal ‘Gyros’ toch gewoon in huis, gezellig toch? En handig als je griep hebt. 😆 😆

groet van Pally

Kwiezel · 20 augustus 2010 op 08:29

Zeer vermakelijke column! Actief geschreven, leest vlot! Pillendokters zijn niet te vertrouwen en dat heb je aan den lijve ondervonden! 😉

LouisP · 20 augustus 2010 op 17:21

Avalanche,
grappig zeker maar ik vind het ook een mooi verhaal…’t is wel ’n manneke hoor..die Griek..

gr.

Louis

Geef een reactie

Avatar plaatshouder