Naakt met een zaklamp

Het desolate landschap ten noorden van een stad aan een rivier geeft het gevoel dat hier in de paar huizen de wax jassen het water van zich af laten glijden.
Er brandt licht en dat moet, de avondlucht geeft niets prijs om het licht niet te laten branden. Hier wonen mensen in hun cottage stijl huizen waar rook kringelt uit de schoorsteen.
Het landschap is heuvelig met aan beide zijden van de, ongelijnde wegen, de stenen muurtjes. Stenen blokken gestapeld met handenarbeid in de vorige eeuw. In de verte lijken de lichten kleine vuurvliegjes dansend rond een vuur. Het is 21.32 exact op mijn horloge.
Ik zag de tijd terwijl mijn zaklamp, in mijn rechterhand de wijzerplaat verlicht. Wat doe ik hier eigenlijk? Ik loop sinds mijn bed met het rommelig aanblik van het laken en dekens mij niet meer kon verleiden om weer diep onder de wollen dekens te blijven slapen. Ik loop verder, de weg slingert zich voort, ik zie het einde niet en mijn zaklamp verlicht slechts een paar meter.

Ik heb het koud en wil mijn jaskraag omhoog doen. Geen jas en zeker geen kraag. Ik ben naakt met en zaklamp in de hand. De angst laat mijn darmen nog angstiger worden en ik laat het gaan. Mijn ontlasting kruipt langs mijn benen en de jeuk begint. Ik veeg, en krab maar de penetrante geur blijft om mij heen meelopen.

Kom je nog uit bed,’? we moeten gaan. Opstaan nu, het ontbijt staat al klaar, de haard is aan.