Natuurlijk is die ramp van 9/11 vreselijk, dat voorop. Maar voor sommigen was dat toch ook gewoon lekker. Zo’n hele berg met botten, vlees, beton, glas. Ik durf te wedden dat de hele necrofiele gemeenschap stond te juichen. Alleen is necrofilie een taboe dus daarom weet niemand dat. Als je ook de beelden ziet dan zie je alleen maar apart uitziende mensen, dat zijn dus die massaal toegestroomde necrofielen. Allemaal zitten ze te wachten totdat de rest zich even omdraait. Allemaal zitten ze op hun moment te wachten, dat ze ongestoord even lekker een lijkje kunnen batsen. Allemaal… hebben ze de hunkering om een vers lijk, wat nog naschokt en bloedt te penetreren. En geef ze eens ongelijk, geen storende geluiden ondertussen, geen aanwijzingen zoals: [i]“Harder, harder, harder!”[/i], geen sigaretje naderhand, geen [i]“Wat vond je nou het lekkerst?”[/i] als je net bent klaargekomen.

Necrofielen hebben ook vaak seks met bejaarden. Ze vinden het heerlijk; in het begin die stroefheid van de kontkorst en daarna soepel te kunnen glijden door de pus die uit de opengesprongen korst komt. En als ze geluk hebben, als ze echt geluk hebben, sterft de oude dame tijdens de daad terwijl de vellen van haar lichaam loslaten en op de grond vallen. En als ze niet sterven is het ook niet erg, dan probeer je het de volgende dag weer. Tegenspreken doen die demente oudjes toch niet, vijf minuten naderhand zijn ze toch alles vergeten.

Necrofielen die hebben het maar fijn zo hier op aarde. Geen langdurige relaties met verwachtingen. Ze kunnen elk lijk neuken wat ze willen want ja, wie houdt ze tegen? Geen enkel lijk zal opstaan en naar een blijf-van-mijn-lijf-huis gaan. Wij zouden wat meer respect mogen tonen voor dit soort mensen want zij verzorgen onze moeders na hun overlijden.

Categorieën: Liefde

9 reacties

Quinn · 25 augustus 2007 op 20:42

Dit gaat mij te ver. Wellicht was het juist je bedoeling reacties uit te lokken, maar toch. Bah.

pally · 25 augustus 2007 op 21:03

Als ik deze column lees, mag necrofilie van mij een taboe blijven.
Wist je geen ander onderwerp te vinden? bah!

CJvZ · 26 augustus 2007 op 03:56

Ik neem ook even aan dat het een verhaal is om te shockeren. Maar met welk doel.
Ook ik probeer wel eens te provoseren of zelfs te shockeren in mijn verhalen met ongenuandeerde of over-conrete verhaallijnen, maar als ik dat doe dan heb ik een achterliggend doel. Namelijk dat men na gaat denken hoe het wel kan (dus in tegenstelling van het verhaal).
Alleen het probleem is, dat ik een dergelijk onderliggend doel in dit verhaal niet kan vinden.

Dat laat twee mogelijkheden: 1) hij is er niet 2) ik begrijp hem niet.
ad 1) lijkt me dus een waardeloos verhaal
ad 2) Avalon, verlicht mij.

Tot ik een uitleg krijg beoordeel ik het verhaal net als mijn voorgangers. Ik zeg volmondig: NEE DANKJE!

lagarto · 26 augustus 2007 op 09:33

Durven schrijven over iets dat door (bijna) iedereen als ‘not done’ wordt beschouwd, vind ik het enige lichtpuntje van dit schrijfsel Avalon!

klapdoos · 26 augustus 2007 op 09:51

Beetje misselijk nu zo op de vroege zondagmorgen, had je niets anders kunnen bedenken. Laat het maar een taboe zijn, en ik sluit mij bij de bovenstaande reacties aan. Wat is het nut van dit verhaal? Vind je het zelf zo spannend? Hoe kom je erop? Hoe kom je eraf? Door zoiets walgelijks gewoon niet op te schrijven…Gewoon te walgelijk voor woorden sorry
leny :eh:

Avalon · 26 augustus 2007 op 12:02

Het onderwerp is te ranzig voor woorden, dat klopt. Er wordt nooit over gesproken en bijna iedereen heeft precies dezelfde mening erover. Dat was voor mij genoeg reden om alles om te draaien en necrofilie te ‘idealiseren’. De volgende is wel geschikt voor bij het ontbijt…

Shitonya · 26 augustus 2007 op 17:36

Heerlijk shockerend/provocerend. Het feit dat men wel de moeite neemt om te reageren ondanks dat ze het walgelijk vinden zegt al genoeg. Ik hou wel van dergelijke absurde verhalen. 😀

arta · 26 augustus 2007 op 20:25

Nou, jij durft, Avalon!
Mijn eerste reactie is: “Gadverdamme, wat goor!”
Mijn tweede reactie is: “…maar wel gedurfd, gewaagd, ikzelf zou het niet aangedurfd hebben om hierover te schrijven, denk ik…” 🙂

Dees · 26 augustus 2007 op 21:42

Ik heb een schijthekel aan holierthanthoumoralisme. En ik kon bj sommige stukjes een grijns niet onderdrukken en bij sommige stukjes ging ik over mijn nek. Tsja, wat moet ik er nog meer van zeggen?

Lekker fout /
Te fout /
None of the above

😀

Geef een reactie

Avatar plaatshouder