De appelbomen worden knoppig, terwijl de enige pruimenboom alleen nog maar een paar vale uitgebloeide bloesems laat zien. De lucht is te blauw en ook nog omzoomd met te vette boerenwolken. Dit seizoen waar ik normaal altijd naar uitzie vloekt met mijn gevoel. Ik wil het winters kaal en guur. Dat is wat bij me hoort, ’s morgens als ik opsta en alle dingen doe die ik meestal doe, maar zonder bezieling. Bijna kwaad kijk ik naar het dunne groen, de blauwe druifjes, zo lachwekkend klein. Ik trek er ruw een paar uit en gooi ze met een boog de tuin in. Kijk naar mijn hand zonder het gevoel dat hij van mij is, alsof ik er te lang op gelegen heb. Al die uitbottende takken zou ik kaal willen maken omdat ze liegen. Er is geen feest. Ik heb het afgeblazen. Deze voorjaarsbruiloft gaat niet door. Mijn adem bevriest zelfs binnen tot een blauwige rijp.
Ik zeg het toch, roep het: de lente is er niet dit jaar. Een paar loslopende fazanten stuiven van me weg. Oké, donder maar op jullie, in de herfst hadden jullie al in de pan moeten zitten, Hou op met je stomme kabaal.
Ik,
voel
de kilte
van mislukt
in oud gras en
Vermolmd hout
hoor
de wesp
zijn voorbij
in dunnig
dronkemanslied
ruik
de afvalhoop
van stenen
niet dampen
in zonlicht
Ik
Er is geen lente, nu.
14 reacties
Anne · 22 april 2008 op 09:57
Ach Pally, da’s nou echt sneu, zo’n lente die niet wil. Kijk eens op mijn weblog, niet om je jaloers te maken, maar om te laten zien dat het wel al lente is, ik stuur hem jullie kant op! Bij ons staat alles totaal in de bloesem en het blad, overvloed! Geduld, het komt goed.
lisa-marie · 22 april 2008 op 11:50
Daarom maak ik maar lente in huis.
Het gezegde: “In mei leggen alle vogels een ei” klopt ook al niet meer .
Ik heb nu al jonge vogels in de nesten gezien.
De planning van de voorjaarsbruiloft loopt in de soep. 🙂
Ik heb wel genoten van deze voorjaarscolumn.
Neuskleuter · 22 april 2008 op 12:21
Een prachtig mopperverhaal, heel poëtisch vormgegeven. Het spreekt mij daarom wel aan, want poëzie en mopperen doet mij vooral denken aan Lévi Weemoedt. Ik heb meteen zin om daar weer in te duiken.. Even de bundel terugvinden dus! 😀
arta · 22 april 2008 op 12:30
Hoe mooi kun je schrijven over een seizoen dat niet bij jouw stemming past!
In dit geval vind ik de tekst een prima aanvulling voor de poëzie!
Mooi om te zien hoe jij steeds verder uitbreidt in jouw diversiteit!
🙂
Anne · 22 april 2008 op 14:44
Ik geloof dat ik het niet helemaal goed gelezen heb…. :oeps:
Of wel? Of niet?
pally · 22 april 2008 op 14:59
Misschien wel goed gelezen, Anne, maar anders geinterpreteerd. Het is het verschil tussen hoofdlente en buitenlente 😀
groet van Pally
Mup · 22 april 2008 op 15:34
De wisseling van de seizoenen, heerlijk. ik heb ze niet gemist hier, maar kijk er wel weer naar uit om ze mee te maken. Ik ben een herfstmens, lekker tegen de wind in schreeuwen!
Groet Mup.
Dees · 22 april 2008 op 19:15
Tsja, zoals sommige mensen niet houden van de combinatie beeld en tekst hier, heb ik het niet zo op de combinatie van poëzie en proza. Want leidt het een het ander in, of is het ander een samenvatting van het een? En wat me ook opvalt is dat je bij negatieve emotie al snel je toevlucht neemt tot poëzie, of zie ik dat verkeerd…
Het gegeven spreekt me trouwens wel aan en de stukjes afzonderlijk ook.
pally · 22 april 2008 op 19:50
Inderdaad, Dees, sommigen, zoals ik, houden vaak niet zo van tekst en beeld samen. Net als met de combinatie van proza en poezie blijft dat een kwestie van persoonlijke smaak, natuurlijk.
Bij mij is dit ook experimenteren.
Dat ik mijn toevlucht neem tot ook poezie bij wat somberdere teksten klopt. Ik voel me na 20 jaar poezie schrijven en pas 2 jaar proza nog steeds iets meer thuis bij de beknoptheid (en het meer verborgene?)van de poezie.
groet van Pally
Li · 22 april 2008 op 21:19
De stemming is perfect weergegeven in deze column.
Maar dan struikel ik over het onderstaande
[quote]ik hoor de wesp zijn voorbij in dunnig dronkemanslied[/quote]
Want dat snap ik dan weer niet.
Ik ben een echte poeziebeet 🙁
Li
Mosje · 23 april 2008 op 19:44
Naar de afvalhoop met alles dat riekt naar “zo moet het”. Het is namelijk zo dat het helemaal niet zo moet.
met poezie experimenteren moet kunnen
experimenteren moet kunnen
moet kunnen
kunnen
Overigens is het hier lente hoor. Heeft Martin Bril zijn rokjesdag al gehad?
Troy · 24 april 2008 op 09:23
Ik herken wederom veel in je schrijfstijl of in ieder geval in de manier waarop je met het schrijven omgaat: die drang tot experimenteren, het combineren van proza en poezie, etcetera. Ik doe het zelf ook en in deze tekst vind ik het harmonieus samensmelten. Bij het lezen van de tekst vraag ik mezelf af waarom de ‘ik’ in kwestie zich zo voelt. Is er een geliefde overleden? Is het simpelweg een voorjaarsdepressie? Mooi dat ik dat zelf kan invullen.
Ik zou overigens ook wel eens een Pally met een heel scherp randje willen lezen. Ik vind je schrijfstijl geweldig mooi, maar juist omdat zo’n scherpe omranding totaal niet bij je lijkt te passen. Een uitdaging misschien? 🙂
pally · 24 april 2008 op 14:36
Allemaal erg bedankt voor de reacties op een voor mij zeer persoonlijke column, maar een die ook luchtig kon worden opgevat, naar ieders eigen gevoel.
Troy) ik weet niet of ik met scherpe randjes kan schrijven, maar als dat erin zit, komt het vast wel. Ik wacht maar op mijn eigen impulsen in dat opzicht. Ik experimenteer graag, misschien wel wat(te?)voorzichtig, maar van mezelf forceren hou ik niet. Ben bang dat het dan gekunsteld wordt.
groet van Pally
KawaSutra · 24 april 2008 op 21:38
Voorjaarsmoeheid?