“Waarom ben je zo bang voor bitterheid?”
Zijn ogen kijken me vorsend aan. Dat is ook het probleem van dit type gesprek, want waar bemoei ik me ook eigenlijk mee…
“Bitterheid is niet heel veel meer dan verdriet met een laag eelt eromheen, voeg ik hem toe. Haal het een keertje weg als het zijn functie verliest”. Ik hoor mezelf betweten. Mijn geliefde weet al net zo min als ik zelf wat hij aan moet vangen met het omdraaien van de rollen. De patronen die er in te korte tijd ingesleten zijn, hebben de voorwaarden geschept voor een vruchtbare uitwisseling, waarbinnen niet altijd zozeer sprake is van tweerichtingsverkeer.

Hij reageert dan ook nauwelijks, maar geeft me een snelle zoen.

“Als zoenen makkelijker is dan elkaar aankijken moet je uitkijken”, grinnikt hij erachteraan. Ik kijk hem aan en lach om hem gerust te stellen. Want dat is wat ik toch alweer aan het doen ben, hem gerust stellen.

“Jij hoeft je niet druk te maken over het halen van mijn vliegtuig”, zegt hij alsof hij mijn gedachten kan lezen. Ook denk ik soms dat ik zijn gedachten op mijn gedachtenradar kan zien. Hoewel de rollen al anders waren, behoedt hij me actief voor mijn patronen. Of is het hem die hij behoedt voor zichzelf?

Het is hoe dan ook vreemd dat ik het allemaal zomaar accepteer, ik ben geen fan van bemoeienis. De gedachte komt in me op dat dit de tweede keer is dat een rationeel besluit tot radicale verandering gewoon werkt. Waarom zeggen en denken zoveel mensen dat het niet mogelijk is?

“Ik zou willen dat het altijd zo kon zijn”, zeg ik terwijl ik mijn hoofd tegen zijn schouder aan plak.
“Waarom zou het niet zo kunnen blijven?” geeft hij terug.
Omdat we gedijen binnen de voorwaarde van onveranderlijkheid, is de gedachte die als pannekoek uit mijn hersenpan omhoog vliegt. En terwijl ik het denk verander ik al van gedachte, denk aan de gedachte ervoor, zeg niets ervan hardop en vergrijp me aan zijn lippen.

Categorieën: Diversen

7 reacties

arta · 10 juli 2008 op 07:33

Wow, Dees, wat een pracht van een stuk!
Perfecte opbouw, mooie zinnnen, helemaal goed!
Deze vond ik geweldig:[quote]”Bitterheid is niet heel veel meer dan verdriet met een laag eelt eromheen, voeg ik hem toe. [/quote]
🙂

SIMBA · 10 juli 2008 op 09:08

Een prachtig stuk, de quote die arta aanhaalt springt er wat mij betreft ook echt uit!
Maar euh…waarschijnlijk dom van mij, ik snap de titel niet. 😕 :oeps: :eh:

Troy · 10 juli 2008 op 09:27

Dit is de beste omschrijving van bitterheid die ik heb gehoord. Een heel goede psychologische tekst. Wat betreft de titel heb ik even een kort onderzoekje bij VanDale verricht: ne·on (het)
1 chemisch element, behorend tot de edelgassen

Heeft dit iets met de chemie tussen twee mensen te maken? Intrigerend, dit soort titels. Dat raadselachtige, daar hou ik wel van. En ik vind het een mooi woord: Neon 🙂

FatTree · 10 juli 2008 op 11:36

Een mooie gedachtengang over de relatie- en gedragsvormen tussen mensen, zeer mooi bewoord.

Ik moet wel eerlijk bekennen dat ik als simpele boer af en toe even 3 keer moest lezen, ik begreep er in het begin namelijk helemaal niets van 🙂

Wat kun je toch mooi schrijven Deesie, hoewel ik zelf meer hou van jouw verhalende kant, maar dat komt door mijn eigen voorkeur, niet dat je dat beter afgaat, want het is allebei klassewerk.

Gr. FatTree

KawaSutra · 10 juli 2008 op 23:50

Perfect slot, die niet uitgesproken gedachten die je vaak beter voor je kan houden omdat ze eerder verstoren dan helen.

WritersBlocq · 11 juli 2008 op 22:39

Mooi hoor. Het is gewoon mooi zo, niet denken maar doen, vergrijp je maar, je verdient het. Altijd, voor altijd, maakt niet uit. NU telt!

Jammer van dat ene taalfoutje
[quote]Neon[/quote]
hij heet natuurlijk Leon 😀

Dees · 12 juli 2008 op 11:13

Uitleggen doe ik niet natuurlijk, maar dank voor de reacties 🙂

Geef een reactie

Avatar plaatshouder