Sinds er vorig jaar nieuwe mensen wonen op nr. 63 is de sfeer in onze straat verpest. Hij is een politieagent en zijn gezin met 2 kinderen, die op de lagere school geen vriendjes hadden, en nu erg veel vrijheid krijgen van pappie en mammie. In ons dorp was het bekend dat pappie zijn kinderen altijd een hand boven het hoofd hield, en zijn kinderen nooit iets fouts deden.:-o Het begon met een brommertje, waar zoonlief aan knutselde, en dat het liefst zonder uitlaat.:warn:
De buurt werd gek van de herrie, maar zoals zo vaak ging niemand naar het gezin toe om te praten, alles werd opgekropt.:-(
Na een tijdje was ik het geknetter van de brommer maar ook het gezeik van de buren moe, en ben toen naar het betreffende gezin toe gestapt.
Vader vond het allemaal wel meevallen, en zag er geen kwaad in dat zijn kinderen van 12 en 14 jaar in de tuin rond reden ( zonder uitlaat).:warn:

In dit gesprek, heb ik hem gevraagd, om iets aan de overlast te doen en gevraagd hoe hij wou vermijden dat ze over de openbare weg gingen rijden. Zijn kinderen zouden dat niet doen, en daar was de zaak mee gesloten. Ik heb hem wel nog een waarschuwing gegeven dat indien ik er last van bleef houden hij problemen zou krijgen.8-)

Last hebben we niet veel gehad, want 2 weken later, werd de zoon betrapt op de openbare weg 2 dorpen verder, zonder helm en verzekering. Dus dat brommertje was hij ook kwijt,een fikse boete en de rust keerde weder.:-D

Ik denk dat zoonlief jarig is geweest, want sinds kort heeft hij een crossbrommer en heeft een aan mijn tuin grenzend stuk natuurgebied tot crossbaan omgetoverd. Het wild dat er zat is verdwenen, een ontbijt met 10 fansanten achterom in de tuin is verleden tijd, en de overlast is weer begonnen. Zonder helm en protectoren crossen de jongens over het gebied, en de buren beginnen alweer te morren. Mijn buurman, net terug van vakantie, heeft zelfs een geluiddemper aangeschaft in Engeland ( vrij te koop), en gedreigd hem van de crosser af te schieten zonder geluid.:evil:

Mijn aanpak is iets subtieler, ik bel gewoon de politie en maak een melding. Deze vragen dan of ik weet wie het zijn, en dan antwoord ik dat het de kinderen van een collega zijn. Bij de derde melding kreeg ik een wachtcommandant aan de lijn die ook wederom vroeg of ik wist wie het was. Na mijn antwoord werd het stil ( van ongeloof), en hij beloofde mij om er werk van te maken.:work:

Gistermiddag ging de telefoon, de wachtcommandant, hij had het gezin gebeld en de jongen aan de lijn gekregen. Hij zou het niet meer doen, en vader zou via zijn baas worden benaderd. Indien ze weer gingen crossen moest ik meteen weer bellen, dan zouden er zwaarder maatregelen worden getroffen.:-)

Na de service die ons politiekorps verleende na de diefstal van de auto van mijn vrouw ([url=http://62.197.135.69/columnx/zoek.html?nummer=1062]Vooroordelen[/url]), en nu de snelle actie na enkele telefoontjes, moet ik wederom toegeven, dat politie (Noord Limburg) nog steeds mijn vriend is.


1 reactie

R@@F · 9 juli 2003 op 12:26

[quote]dat politie (Noord Limburg) nog steeds mijn vriend is. [/quote] Leuke column, maar hoe krijg jij in hemelsnaam deze zin uit je strot!

Ken jij die mop trouwens van die twee politie agenten die zich doodreden tegen een boom? “Nee?” “Nou ik ook niet, maar hij begint toch wel eeeerg leuk”

Groeten

R@@F (zeeeeeeeeker geen vrienden bij de hermandad)

Geef een reactie

Avatar plaatshouder