Nijlpaarden

Gisteren kreeg ik een schuimbekkend mailtje over een van mijn columns. De Amsterdamse correspondent wond zich nogal op over het feit dat ik gore details uit mijn sexleven had zitten openbaren. “Dat hoeven mensen niet te lezen”, was zijn vernietigende mening. Dat hoeft inderdaad niet, dus vóór u verder leest: u bent gewaarschuwd. Bent u er nog? Mooi. Ik heb inderdaad ooit iets over gore sex met een twintig jaar jonger individu geschreven; schaamteloos exhibitionisme, smakeloos en irrelevant, met de schaamharen erbij gesleurd. Ik ben een smeerlap. De honden lusten er geen brood van, een viezerik gewoon. Ik stond vorig jaar voor de klas en werd voor vier venerische ziektes behandeld. Ik ben een smerig strontzwijn, echter wel een strontzwijn met grenzen. Zo doe ik het niet met kinderen of vrouwen. Met name na mijn abortieve docentencarrière wijs ik hoogstens nog naar kinderen met een baseballbat. En sex met een vrouw is iets waar ik enkel naar kan kijken. Verder houd ik het andere geslacht ver van mijn lijf. Vrouwen willen op je kop zitten, altijd gezoend worden. Van mij mogen ze allemaal een hoofddoek opdoen dan zie ik ze tenminste van ver aankomen. Geloof me dames, als je wist wat ik allemaal met mijn mond deed, wil je mij nooit meer zoenen.

Maar goed, die verontwaardigde Amsterdammer, die zedenprediker, leurt op een niet nader genoemde journalistensite met foto’s van een dode Theo van Gogh. En voordat ik zoiets doe, bef ik nog eerder Erika Terpstra, maar ik ben dan ook een slecht journalist. Echter: wanneer ik mij schuldig maak aan zo’n dubbele moraal, laat het me per ommegaande weten dan laat ik terstond de biecht afnemen.

Vrijheid van het woord, welja. Het is dan wel zo dat je over de profeet mag zeggen wat je wilt in Nederland, je moet wel eerlijk zijn over de reden van je uitlatingen. Je kunt zeggen dat de islam een bedreiging vormt voor de wereldvrede. Je staat in die mening niet alleen; maar als je roept en roept en roept dat de profeet een geitenneuker en een pedofiel is, ben je dan met een triomf van de waarheid of met je eigen ego bezig? Zo van: “Kijk mij eens shockeren”? Heel dubbel. Of gaat iemand mij tegenspreken dat van Gogh een ego had formaat nijlpaard?

Denken aan Holland zie ik talkshows vol schreeuwende ikkerds als hordes nijlpaarden door het rivierenlandschap drijven, of zoiets. Nederland, een varkenstal vol nijlpaarden, een hondenhok vol Tokkies.

Ego zit ook achter veel van dat religieus vertoon: kijk mijn eens een goed moslim zijn, of christen. De een stelt wat minder snel terecht dan de andere, maar wie is er nou een echte moslim en wie noemt zich er nou een? Ik ben er nog niet helemaal uit. Ik ben ben ook bang, bang dat dit straks een Noord-Ierland wordt en dat ik, terwijl ik er nog helemaal niet uit ben, bij een of andere partij ingedeeld wordt. Dat krijg je van die sief: ik kan niet zo snel meer denken.

Geen enkele godsdienst moet mij hebben, maar ik ben dan ook wat James Joyce noemt “a horrible example of free thought”.

Waarom verveel ik iedereen met gore details over mijn leven? Wat denk je dat het met mijn ego doet, als je – ik spreek tweeënenhalf jaar geleden – in Dublin wordt versierd door een jochie van 18, ikzelf was toen 39. En ik kan hem nog altijd niet van mijn lijf slaan. Tja, een ander moet het van zijn schrijftalent hebben. Ik leid een gedegenereerd bestaan, verdorven maar weinig interessant. Ik ben ook helemaal niet gezellig, wil alleen maar over James Joyce of Emily Brontë praten, of over mezelf. Met een paar glazen wijn op begin ik rechtse borrelpraat uit te slaan. Geloof me, je wil me echt niet op je feestje hebben. Waarom hou je niet gewoon op met lezen?

Zo heb ik ook nooit die prijswinnende aflevering van Paul de Leeuw begrepen, met Rene Klijn. Ik vond het, zoals alles van Paul de Leeuw, egotripperij. Kijk mij eens taboeloos wezen. Aan zijn interviews zie je dat ook, Het gaat altijd over hem.

Intervieuwen kon Theo trouwens wel, beter zelfs dan Ischa Meijer vond ik. Ischa was ook teveel met zichzelf bezig. Theo was altijd vriendelijk. Dan kon-ie zichzelf heel goed wegcijferen. Een rots van gezond verstand,was hij dan. Tsja… .

Ik ben afgedwaald geloof ik. Story of my life. Slotconclusie. Ik zou zo zeggen: trekken maar!! Heb je nou net een paar minuten van je leven met lezen verspild? Laat dit een schrale troost zijn: ik heb er uren aan geschreven. Nog meer soelaas: ik verlaat dit rotland zodra ik kan, en voor mijn part loopt het dan onder. Al die opgeblazen ego’s blijven toch wel drijven. Mijn vertrek is slechts een kwestie van pecunia, dus bij deze: Nederlands staatsburgerschap te koop!

vanlidt