Nobody fucks with Frank de Grave

Even met Omroep Max gebeld: “Goedemorgen, Oplopers hier. Jan Slagter in de buurt?” De Tena-lady die ik aan het toestel had, vroeg mij of ik een klein ogenblikje geduld had. Jan was bezig met alwéér een opname voor de Max Geheugentrainer. Na een poosje kreeg ik de bejaarde telefoniste nogmaals aan de lijn. Voor wie ik ook al weer belde? “Voor Jan Slagter.” Of ik even geduld had. Jan was bezig met alwéér een opname voor de Max Geheugentrainer. Na een poosje kreeg ik opoe wederom aan de lijn. Voor wie ik ook al weer belde? “Voor Jan Slagter.” Of ik even geduld had. Jan was bezig met alwéér een opname voor de Max Geheugentrainer. “Nou, nog eventjes dan.” Een poosje later: wéér diezelfde mevrouw aan de lijn. Voor wie ik belde? Tsja, ik vraag me werkelijk af, of het zo’n goed idee is, mensen langer te laten doorwerken. Jan Slagter heb ik trouwens maar een SMS’je gestuurd, met de hartelijke felicitaties voor zijn uitverkiezing tot mediabedrijf van het jaar. Mediabedrijf van het jaar. Een soort bejaardenhuis voor uitgerangeerde omroepcoryfeeën. Geurentelevisie is nog niet uitgevonden, maar als ik naar Omroep Max kijk, heb ik toch een soort waarneming van de kwalijke walm van pepermunt, 4711 en licht urineverlies. Mensen die denken dat Saskia en Serge best hip zijn. Die zich bij het kijken naar het NOS-journaal afvragen of Frits Thors een snipperdag heeft. Verschrikkelijk toch? Overigens zitten heus niet alleen bij Max mensen die maar beter zo vroeg mogelijk met pensioen kunnen gaan. Bij Rijkswaterstaat kunnen ze er ook wat van. Bij Groningen hebben ze langs een snelweg een stel geluidsschermen geplaatst. Waar de meeste schermen het autogeluid dempen, blijken deze dat juist te versterken! Een meesterzet, mag ik wel zeggen. Nee, die schermen werken niet. Net zomin als de ambtenaar die ze heeft bedacht. Die werkt ook niet. Hoe die beste man in vredesnaam 42 jaar moet werken voordat ‘ie met pensioen mag? Tegen die tijd is ‘ie 100! En zijn achtergestelde lening is ‘ie ook kwijt.

Tsja, daar raak ik een gevoelige zenuw. De Scheringa Oplichters Bank. Het was werkelijk een hilarische week. Grote problemen voor die oplichtersbende. En die Dirk Scheringa! Werkelijk, wat een type. Beweren dat er nog voldoende geld in kas is, dus dat er helemaal geen probleem is. Dat er maandagochtend nog 26 miljoen in kas was, was uitsluitend te danken aan een noodstorting van onze centrale bank van maar liefst 100 miljoen. Dus eigenlijk was De Bank Van Dirk afgelopen maandag al failliet, en was het uitsluitend aan de hulp van Nout Wellink te danken dat die toko nog bestond. De bankwereld draait op basis van vertrouwen. Dat is bij Scheringa natuurlijk ver te zoeken. Gisteren viel hij definitief door de mand als leugenaar. Steeds had hij volgehouden dat Frank de Grave bij zijn bank was vertrokken “omdat het niet klikte.” Maar nu is duidelijk geworden dat De Grave weg moest. Want hij had in zijn rol van Directeur Financiën de moed gehad om te vragen hoe dat zat met die tientallen miljoenen bankgeld die door Scheringa werden besteed aan een omhoog gevallen voetbalclub en een museum voor lelijke kunst. Dus als financieel directeur doe je bij Scheringa waar je voor aangenomen bent, namelijk op de centen passen, en vervolgens word je de laan uit getrapt. Nee, deze week bracht de welverdiende revanche voor Frank de Grave, die altijd een beetje als een sukkel was weggezet, met name in het roemruchte televisieprogramma Kopspijkers. Met een glas Ranja in de hand, roepend: “Nobody Fucks with Frank de Grave!” Onterecht gekleineerd, dus. Maar het is onbegrijpelijk, dat de directeuren van de grote banken in Nederland gisteravond nog bereid waren, met Scheringa te praten. Want met zo’n figuur kán je helemaal niet praten. Je moet je werkelijk bij ieder woord dat ‘ie zegt afvragen of het wel waar is. Volkomen terecht weigeren die banken de tent van Scheringa over te nemen. Dat is toch geen doen? Ik ben trouwens wel trots: mijn opponenten PVV en Verdonk zijn het eens met mijn stelling van afgelopen maandag, dat het hoog tijd is voor een parlementaire enquete naar de rol van DNB en AFM, zo zeiden ze gisteren in de Kamer. Fijn dat ze eindelijk eens naar mij luisteren! En overigens zou dat pittoreske West-Friese dorpje Wognum er een stuk van opknappen als ze niet alleen die bank, maar dan gelijk ook die kantoorgebouwen slopen. Werkelijk. Ik ben warm voorstander van het aan het werk helpen van gehandicapten. Maar om nou een stel gebouwen te laten ontwerpen door een blinde architect…

Van een blinde architect naar een blinde bushalte-ontwerper. Die stap is zo gemaakt. We schakelen over naar Limburg. Daar heeft busmaatschappij Veolia eigen halteborden. In een lelijke kleur groen. Echt heel lelijk. Eigenlijk mag je het geen groen noemen zelfs. Zo gruwelijk lelijk. Wijsneuzen hebben uit protest hun auto bij die bushaltes geparkeerd. IJverige Limburgse smerissen deelden grif bekeuringen uit. Die moeten nu allemaal terugbetaald worden. Want de verkeersregels zeggen, dat het bord op een bushalte geel moet zijn. Een bushalte met een groen bord ís helemaal geen bushalte. De wijsneus die dat regeltje erbij heeft gesleept om een aantal terechte bekeuringen te kunnen verscheuren is natuurlijk niet goed snik. Ook met een groenig bord ziet een blind paard nog wel dat het een bushalte is! Maar ja, het ging om een principekwestie, dus werden er zelfs Kamervragen over gesteld.
Kamervragen. Over de kleur van het bordje op de bushalte. Weer een dag werk voor minister Hirsch Ballin en zijn ambtenaren. Terwijl een hele gangsterfamilie moest worden vrijgelaten omdat de politie ernstig met het bewijs had gerotzooid. Hoog tijd voor een ontslaggolf binnen de politietop. Maar nee hoor. Liever gaan onze geachte afgevaardigden in de Kamer zitten lullen over de kleur van het bordje op de bushalte. Echt, we zijn een geweldig land. Wat een randdebielen.

Maar dat soort woorden is natuurlijk wel aan columnisten voorbehouden. Kamerleden kunnen dat soort krasse taal beter niet bezigen. Dat heeft onderzoek aan het licht gebracht. Kiezers vinden dat geschreeuw als het uit de mond van kamerleden komt een teken van zwakte. Maar ja, wat wil je. Het gros van de huidige generatie volksvertegenwoordigers heeft thuis amper geleerd, met twee woorden te spreken.
Geldt trouwens ook voor menigeen die reageert op mijn columns. Een schitterend taalkundig juweeltje wil ik u niet onthouden: “Die Scheringa is een platonische leugenaar!”