Een meisje van 4 jaar gaat vrolijk huppelend naar school. Haar eerste echte schooldag is voor haar aangebroken en ze geniet volop! Haar blonde krulletjes bijeen gebonden in een staartje en een paar heldere blauwe kijkers die stralen van plezier. Zij hoort er nu ook bij immers? Twee jaar later…
Een meisje van 6 jaar gilt vanuit haar bedje naar haar moeder. Een verwarde blik en angstige ogen kijken haar moeder aan, wanneer deze op het geluid afkomt. Moeder vraagt wat er aan de hand is, maar ze durft het niet te zeggen. Bang dat ze daar morgen ook weer om gepest gaat worden. Moeder troost haar, en ze gaat weer ogenschijnlijk weer rustig slapen.
Twee uur later…
Een meisje van 6 jaar gilt vanuit haar bedje naar haar moeder. Wanneer haar moeder haar kamertje binnenstapt begint ze onbedaarlijk te snikken. Moeder vraagt wat er aan de hand is, maar ze kan enkel snikken. In haar dromen werd ze achtervolgt door de kinderen uit haar klas, en van angst heeft ze in haar bed geplast. Ze verteld dat haar bed nat is, maar niet hoe dat gekomen is. Moeder stelt haar gerust, en zegt dat het helemaal niet erg is. Ze verschoont het bed zodat het meisje weer verder kan slapen.
Eén uur later…
Een meisje van 6 jaar gilt vanuit haar bed naar haar moeder. Wanneer moeder boven komt ziet ze het kind met dikke tranen op haar wangen rechtop in bed zitten. Ze kruipt naast het hoopje ellende in bed en probeert haar te kalmeren. Met enige doortastendheid begint ze vragen te stellen om de reden van dit verdriet te achterhalen. Met horten en stoten komt het er eindelijk uit. Ze wordt gepest op school, want ze is dik!
Drie kwartier later…
Een meisje van 6 jaar ligt rustig te slapen in de armen van haar moeder. Haar grote geheim heeft ze eindelijk prijs gegeven. Haar moeder denkt nog lang na over datgene wat ze zojuist vernomen heeft. Haar kind is niet te dik, maar heeft gewoon de pech dat ze te klein is voor haar gewicht.
Vier uur later…
De wekker gaat af, en het meisje met de blonde krulletjes en de blauwe oogjes stapt zichtbaar vermoeid uit haar bed. Haar afhangende schoudertjes en zenuwachtige handelingen kunnen niet verbergen dat ze er als een blok tegenop ziet om weer naar school te moeten. Een broodje heeft ze geen zin in, want ze heeft buikpijn.
Een uur later…
Aan de hand van haar moeder gaat ze het klaslokaal binnen. In gedachten ziet ze al tegen het speelkwartier op. Over een uur is het zover, dan zal ze weer het slachtoffer zijn van de kwetsende opmerkingen en kan ze niet in de veilige armen van haar moeder wegkruipen.
Nog 3 uur te gaan voor ze weer naar huis mag…
14 reacties
Godspeed · 14 juni 2004 op 11:13
na school, het hoofd van de school laat naar zijn 2 blauwe ogen kijken, op de EHBO.
Mischien toch maar eens ingrijpen bij pesten de volgende keer.
Even later komen ook de ouders van de pestende kinderen bij de EHBO binnen met allebei 1 blauw oog. Mischien toch de kinderen eens gaan opvoeden, denken deze 2 mislukkelingen.
Deze methode is mischien wel erg drastisch, maar wel zeer effectief. ( wel wat geld aan de kant leggen voor de boete en de schadeclaim)
Veel sterkte familie Pleuro :love:
Shitonya · 14 juni 2004 op 13:26
Indrukwekkende column. Op een aparte, leuke manier opgebouwd, verschil van tijd.
En tja, ouders kunnen hun kinderen wel altijd in hun armen nemen en troosten, maar meer kunnen ze niet doen.
De meeste zullen waarschijnlijk zeggen: ga als ouder met de leraar praten waardoor hij weer met de kinderen gaan praten en het wel weer goed komt.
Dat is grofweg gelul. Ik heb ook al heel wat schooljaren achter de rug op 4 verschillende scholen. Ik ben gelukkig niet gepest, maar wel veel kinderen om mij heen. Sommige ouders wilde ook “de redder in nood” spelen. Resultaat: de kinderen werden alleen nog maar meer gepest buiten schooltijden of op momenten wanneer er geen leraar was.
Een hulpkreet bij een ouder of leraar geeft hen alleen maar meer reden om degene te pesten.
Goeie column, het zet mensen aan het denken 🙂
Irma · 14 juni 2004 op 15:06
Mooi beschreven!!
Er is geen pasklare oplossing voor dit enorme probleem. Je moet je intuïtie volgen en per dag bekijken wat je denkt dat het beste is…
Sterkte ermee!
Louise · 14 juni 2004 op 18:57
Echt aangrijpend, Pleuro, dit verhaal. Zo’n klein meisje en al zoveel verdriet. Het moest gewoon niet mogen.
Mosje · 14 juni 2004 op 20:17
Je hebt je verhaal in een erg mooie vorm gegoten!
Kinderen horen met plezier naar school te gaan, en door de leerkrachten behoed te worden tegen pesten. Als dat niet gaat, dan moet je wellicht een rigoreuze keuze maken. Andere school wellicht. Ik ken een paar voorbeelden waarbij dat uitstekend uitpakte.
Maar ja, advies vanaf de zijlijn is makkelijk.
Bakema_NL · 14 juni 2004 op 20:29
Vertrouwen in leraren en schoolhoofden hoef je niet te hebben. Was ik vanwege eigen ervaringen (niet met gepest worden hoor, gewoon algemeen) al niet happig op scholen en de bijbehorende stumpers van leerkrachten, dan ben ik het hedentendage al helemaal niet meer, vanwege ervaringen met mijn zoontje, die het altijd gedaan schijnt te hebben, maar als de leerkrachten nu gewoon eens op zouden letten op een schoolplein ipv oeverloos domme gesprekken met peuken in de hand met elkaar te houden zonder dat er naar de kinderen gekeken word, dan zien ze misschien eens wat er allemaal gebeurt…….ik weet het wel, sta best wel eens om een hoekje te kijken hoe ze zich allemaal gedragen. Met een groepje een ander kind meppen word normaal bevonden tegenwoordig, ook onder leerkrachten. Een kind wat vervelend is en op tafel staat te dansen, uitgelokt door andere kinderen, word er hardhandig afgerukt zodat de blauwe plekken op de arm staan, wanneer kinderen ruzie hebben en er valt er eentje of er komt een krasje op een arm, wat altijd kan gebeuren, liegen de ouders in bijzijn van die kinderen tegen de ouders over het gebeurde, dit om problemen tussen ouders te voorkomen………dat is een mooi voorbeeld geven aan kinderen hoor, toppertje. En als dat nou op 1 school is, dan zet je je kind gewoon op een andere school…………waar het exact hetzelfde is. Dus ook op de 2e school van mijn zoontje. De reden dat hij al zo vroeg naar een 2e school is gegaan heeft te maken met sexueel misbruik trouwens. Dat hele verhaal zal ik jullie besparen, denk ik liever niet meer aan, maar vertrouwen in een school, leraren en hoofden heb ik totaal niet meer…….huichelachtige sukkels zijn het….iig die ik meegemaakt heb. En de echt toffe leerkrachten die ik zelf vroeger meegemaakt heb zijn ook op 1 hand te tellen. En dan hebben we het nog maar niet over de kwaliteit van het onderwijs van tegenwoordig…………diep triest.
rrobin · 14 juni 2004 op 20:32
[quote]Haar kind is niet te dik, maar heeft gewoon de pech dat ze te klein is voor haar gewicht.[/quote]
Met zulke moeders is het minder erg om nog te moeten groeien 😉
sally · 14 juni 2004 op 21:21
ik kan wel janken als ik zoiets lees
Zo aangrijpend geschreven
zo`n lief klein meidje al zoveel angst en verdriet
Ik hoop dat er een oplossing voor te vinden is.
Veel liefs Sally
pepe · 14 juni 2004 op 22:12
Pfff scholen zijn soms een kwelling. Kinderen zijn hard tegen elkaar, zo HARD!!
Eftee · 14 juni 2004 op 23:51
Jeetje Pleuro, wat ben jij goed in dit soort columns!
Raak geschoten!
Kees Schilder · 15 juni 2004 op 07:50
Zeer aangrijpend beschreven!
Ma3anne · 15 juni 2004 op 13:40
Ontzettend triest… ontzettend goed die machteloosheid van jezelf als moeder uitgedrukt.
Ik hoop van harte, dat er snel een oplossing voor haar komt!
Kobus · 17 juni 2004 op 10:43
Heb niet zoveel toe te voegen aan al de reacties.
Triest allemaal. Hoop ook maar dat er snel een oplossing komt. Dikke knuffel voor je dochter maar let ook een beetje op jezelf.
viking · 23 juni 2004 op 10:02
Godverdomme! Ik kan me wel vinden in Godspeeds methode. Alleen moet je je natuurlijk afvragen of zo’n leraar het altijd wel weet. Kinderen kunnen in bijzijn van een volwassene volkomen onschuldig, braaf en lief ‘spelen’. Maar owee wanneer zij het rijk alleen hebben…