Nostalgie

Wat is dat toch met nostalgie? Waarom kwellen we onszelf met het eeuwige verlangen naar voorbije dagen?
Met je ogen dicht ben je er in no time, toch is tijdreizen tot op heden onmogelijk. Wie zich iets herinnert, presteert dus het onmogelijke. Maar is dit wel zo onmogelijk? Fysiek tijdreizen is, voor alsnog, alleen weggelegd voor Professor Barabas, de gerenommeerde professor uit Suske en Wiske. Deze professor had een geweldige teletijdmachine waarmee hij werkelijk de hele wereld rond kon reizen en waarmee hij verleden en toekomst kon veranderen. Helaas, of misschien vind u het wel een opluchting, is de teletijdmachine met Crimson en al meegegaan in het graf van Willy Vandersteen en is de mogelijkheid tot fysieke bereizing met zijn dood verdwenen.

Gelukkig is daar het mentale tijdreissysteem niet mee aangetast. Het tijdreissysteem van heden ten dage. Het tijdreissysteem waarin alles mooier kan worden gemaakt dan dat het daadwerkelijk misschien wel was. Het tijdreissysteem waarin velen hun heil zoeken en vinden als de toekomst even uitzichtloos is, als het heden niet loopt zoals het zou moeten lopen en het verleden soms onmiskenbare antwoorden geeft op de in de toekomst aanwezige problemen. Welkom in de nostalgie van de mens, de referentie van waaruit al ons handelen, denken en voelen bepaalt wordt. De zin van ons bestaan, de vorming uit ons verleden die ons gemaakt heeft tot wie we nu zijn. De basis van al onze beslissingen.

Zoals ik in de eerste zin al opmerkte, blijven wij soms leven in het verleden en blijven we verlangen naar vroegere tijden. Dit doen wij alleen op het moment dat het leven van hier en nu ons niet bevalt en wij geen zin hebben in en onzeker zijn over de toekomst. We kijken terug naar “vroeger” waarin alles nog zo makkelijk en ongecompliceerd leek te zijn. Waarin keuzes geen heikele punten waren maar gewoon eenvoudige beslissingen die je nam, zonder enige twijfel en onzekerheid.

Oh wat een verlangen naar wat misschien wel een geestelijke façade blijkt te zijn want houden wij onszelf niet verschrikkelijk voor de gek? Kijken wij heen door de maskerade van de ziel? Die ons de dingen misschien wel rooskleuriger voorstelt dan dat ze daadwerkelijk geweest zijn? Daar heeft ons mentale reissysteem niet over nagedacht. Zou Professor Barabas het weten? Misschien dat ik dit weekend toch maar eens een bezoekje breng aan het graf van Willy Vandersteen.