Wat is dat toch met nostalgie? Waarom kwellen we onszelf met het eeuwige verlangen naar voorbije dagen?
Met je ogen dicht ben je er in no time, toch is tijdreizen tot op heden onmogelijk. Wie zich iets herinnert, presteert dus het onmogelijke. Maar is dit wel zo onmogelijk? Fysiek tijdreizen is, voor alsnog, alleen weggelegd voor Professor Barabas, de gerenommeerde professor uit Suske en Wiske. Deze professor had een geweldige teletijdmachine waarmee hij werkelijk de hele wereld rond kon reizen en waarmee hij verleden en toekomst kon veranderen. Helaas, of misschien vind u het wel een opluchting, is de teletijdmachine met Crimson en al meegegaan in het graf van Willy Vandersteen en is de mogelijkheid tot fysieke bereizing met zijn dood verdwenen.

Gelukkig is daar het mentale tijdreissysteem niet mee aangetast. Het tijdreissysteem van heden ten dage. Het tijdreissysteem waarin alles mooier kan worden gemaakt dan dat het daadwerkelijk misschien wel was. Het tijdreissysteem waarin velen hun heil zoeken en vinden als de toekomst even uitzichtloos is, als het heden niet loopt zoals het zou moeten lopen en het verleden soms onmiskenbare antwoorden geeft op de in de toekomst aanwezige problemen. Welkom in de nostalgie van de mens, de referentie van waaruit al ons handelen, denken en voelen bepaalt wordt. De zin van ons bestaan, de vorming uit ons verleden die ons gemaakt heeft tot wie we nu zijn. De basis van al onze beslissingen.

Zoals ik in de eerste zin al opmerkte, blijven wij soms leven in het verleden en blijven we verlangen naar vroegere tijden. Dit doen wij alleen op het moment dat het leven van hier en nu ons niet bevalt en wij geen zin hebben in en onzeker zijn over de toekomst. We kijken terug naar “vroeger” waarin alles nog zo makkelijk en ongecompliceerd leek te zijn. Waarin keuzes geen heikele punten waren maar gewoon eenvoudige beslissingen die je nam, zonder enige twijfel en onzekerheid.

Oh wat een verlangen naar wat misschien wel een geestelijke façade blijkt te zijn want houden wij onszelf niet verschrikkelijk voor de gek? Kijken wij heen door de maskerade van de ziel? Die ons de dingen misschien wel rooskleuriger voorstelt dan dat ze daadwerkelijk geweest zijn? Daar heeft ons mentale reissysteem niet over nagedacht. Zou Professor Barabas het weten? Misschien dat ik dit weekend toch maar eens een bezoekje breng aan het graf van Willy Vandersteen.

Categorieën: Diversen

8 reacties

Eftee · 20 januari 2004 op 14:15

Het is maar goed dat we niet kunnen tijdreizen, anders bleven er in het heden zo weinig mensen over. Maar het dromen over tijdreizen blijft leuk
😉 .

Kees Schilder · 20 januari 2004 op 14:56

tijd speelt zich alleen in ons hoofd af.Wij ervaren tijd als een lineair gegeven om de dingen overzichtelijk te houden.In werkelijkheid is alles tegelijkertijd aanwezig, alleen zien wij dat niet.het gros van de mensheid ervaart het verleden door het geheugen, maar sommingen kunnen de toekomst zien,waardoor je zou kunnen concluderen dat ook die gebeurtenissen op een bepaald vlak al bestaan.
Ingewikkeld gegeven.

viking · 20 januari 2004 op 14:58

Goede column maar vroeger…

Liz · 20 januari 2004 op 16:40

Ik denk dat we vaak vroeger veel rooskleuriger zien dan het in die tijd was.
Hoeveel zijn we inmiddels al niet vergeten van ons verleden?
Van het verleden hebben we geleerd (hoop ik)en de dingen die in onze ogen fout zijn gegaan vroeger zullen we nu anders benaderen.

Indien we geen lering hebben getrokken van dingen uit het verleden zal er niks veranderen.

Vroeger was het vaak helemaal niet mogelijk om een keuze te maken.

Ben blij dat ik nu leef en niet in het verleden.
De toekomst ligt in het verschiet en in mijn visie ligt die ook grotendeels vast.
Een ingewikkeld iets… zoals al eerder gezegd is.

Pluk de dag, hij is om voor je het weet en als je in het verleden en de toekomst leeft zie je niet al het moois wat deze dag je geeft.

Mosje · 20 januari 2004 op 16:57

Erg goede column!!!

Ik weet natuurlijk ook niet precies hoe dat tijdreizen werkt. Ik vermoed dat onze geest als een filter werkt, dit teneinde onprettige herinneringen uit het verleden wat te onderdrukken, en het leven zo dragelijk te houden.
Neem als voorbeeld eens het weer: wat een klotewinter hebben we nu! In mijn herinnering schaatste ik vroeger elke winter weken achter elkaar op bevroren uiterwaarden….
Kan haast niet waar zijn toch?
En de onprettige herinneringen dan? Ik moet denken aan die grote jongen van twee straten verder waar ik altijd zo bang voor was, en waar ik een straatje voor om ging.
Ik was die jongen eigenlijk al vergeten, totdat ik jou column las.
Je bent bedankt!
(geintje hoor)

Ma3anne · 21 januari 2004 op 01:09

Leuke column!

Naast de tijd gemeten langs een lijn hebben we ook de tijd gemeten in een cirkel. Het terugkeren van de seizoenen bijvoorbeeld.
Hoe kan iets nu tegelijk lijn en cirkel zijn? Dat kan alleen de tijd, omdat het een imaginair begrip is.

In mijn optiek bestaat ook alles in het hier en nu tegelijkertijd. Maar omdat we dat niet kunnen behappen hebben we de tijd uitgevonden. (Is dat zo? 😮 ?

Suus · 21 januari 2004 op 12:31

Mosje, het spijt me dat ik jouw dromen weer tot nachtmerries heb gemaakt. Maar, een ding, dat etterventje van vroeger, zou je waarschijnlijk nu wel aankunnen. Zou dus mooi een oproep plaatsen voor hem, kun je hem nog eens die welverdiende stomp in zijn gezicht geven haha.

R@@F · 22 januari 2004 op 16:27

Aaaaaaaaach als ik weer herboren zou worden en weten wat ik nu weet, dan heb ik helemaal geen tijdmachine nodig.

Goede column!!!!
Grrrrr
R@@F

Geef een reactie

Avatar plaatshouder