Nummer één

Beste Ben,

Ik neem je even mee terug naar ongeveer een maand geleden, een vrijdagochtend in maart.
De dag begon met een goede bak koffie op het werk en taart!
Zo’n leuke man als ik, altijd goed gemutst en hij was ook nog eens jarig op die dag.
Dat moet gevierd worden.

Ik wilde net een hap van mijn eigen meegebrachte taart nemen, toen ik iemand hoorde zeggen: ‘Weet je dat je in mijn top vijf van irritantste mensen staat?’
Een stuk appel blijft horizontaal in mijn keelgat steken.
‘Sta ik ook op je lijst?’ vroeg een mede collega van mij bezorgd.
Maar dit blijkt niet zo te zijn. Hij hoefde zich geen zorgen te maken.

Maar we hebben altijd nog deze man. (Wijzend naar mij) zegt die collega.
Ik ben die dag in maart 40 geworden en dan dit.
Ik laat mijn emotie niet zien, dacht ik tenminste, Ben.
Maar mijn mede collega zag dat ik er toch wel een beetje mee zat, dat iemand mij in zijn top vijf heeft staan van meest irritante mensen.

Na het eten van mijn taart heb ik eens een rondje door het pand gemaakt.
Eerst de planning, toen operationeel en vervolgens de directie.
Ik heb ze eerst getrakteerd op mijn overheerlijke taart en daarna eens gepeild wat ze van mij vinden.
16 procent van mijn collega’s noemt mij irritant.
Eerst vond ik het nog logisch, want wie een grote mond heeft kan hem ook terugverwachten.
Dan is het niet gek dat je mij irritant vindt.
Maar gelukkig word ik ook door velen nog een jong talent genoemd, een grappenmaker en vooral erg benaderbaar.

Maar toen ik jou ineens hoorde lachen vanachter je beeldscherm wist ik het zeker Ben.
Als de uitkomst echt zou zijn dat 16 procent mij irritant zou vinden, dan is Ronnie Tober de beste zanger van Nederland, Snollebollekes de best geklede man en dan zou die zure Albert Verlinden de beste cabaretier zijn.
Kortom, door jouw lach wist ik zeker dat het een vooropgezet plan was.
Jij hebt iedereen opgestookt om dit vandaag te zeggen, op mijn verjaardag notabene.

Ik heb het laten gaan en je in die waan gelaten dat ik het echt zou geloven.
Pas als het AD kopt dat ik binnen ons bedrijf de meest irritante man ben geloof ik het.
En weet je hoeveel mensen 16 procent in ons bedrijf is?
Nul komma nul Ben. Het is bijna niets.
Je grap is eigenlijk niet zo goed gelukt.
En geloof me, binnen ons bedrijf weten ze er alles van dat jouw grappen eigenlijk nooit lukken.
Je bent gewoon niet grappig.
Sorry Ben, dit is kinderachtig, ik moet dit niet zeggen.
Jij bent eigenlijk de reden om niet zo vaak op de afdeling te komen waar jij werkt.
Als je vijf namen in ons bedrijf moet noemen wie irritant is, sta ik er natuurlijk bij.
Ik ben nu éénmaal een allemansvriend, maar niet die van jou.

Ik werd toen ik naar huis ging aan het einde van de dag nog gekscherend gefeliciteerd.
Niet met mijn verjaardag, maar met de tweede plaats van meest irritante collega.
Ik feliciteerde hem met zijn derde plaats.
Ik heb er nog lang smakelijk om gelachen toen ik erachter kwam dat jij degene bent die eigenlijk door iedereen wordt gezien als meest irritante man.

De nummer één dus.

Proost Ben.