[i]”People who annoy you” luidde de vraag in Wheel of Fortune in een aflevering van Southpark. “N . G G E R S” stond er al op het bord. De onfortuinlijke kandidaat vulde een I in op de plaats van de ontbrekende letter. En de pleuris brak uit in multicultureel Southpark. Voor het goede antwoord, en de lieve vrede, had hij een A moeten gebruiken.[/i] Er is anderhalve week verstreken sinds wereldleider Obama overging tot executie van terroristenleider Osama. Veelvuldig kwamen beiden de laatste tijd in het nieuws met, gezien hun sterk gelijkende namen, de onvermijdelijke letterwisseling en persoonsverwarring. Obama werd Osama, Osama Obama, en verse vica. Een toevalstreffer. Of toch niet helemaal?
Van 9-11, 10 jaar geleden, staan de gruwelbeelden op mijn netvlies gebrand. De verwoesting, het leed… en de juichende menigten in menig moslimland. Het was stuitend om te zien hoe grote groepen mensen deze daad van Osama bejubelden. Hoe zij feestvierden bij het nieuws. Kon het nog walgelijker?
De Verenigde Staten veroordeelden deze terroristische daad en zwoeren de schuldigen op te sporen. Zij wraakten de bijna drieduizend doden door in Irak en Afghanistan dood en verderf te zaaien. In het kader van terrorismebestrijding deden de bondgenoten braaf mee aan deze terreur. Tien jaar, twee geruïneerde landen en duizenden burgerslachtoffers verder is het belangrijkste doelwit niet meer. Alle terroristen mogen een plekje opschuiven op de hitlist.
Ook nu is er een stortvloed aan beelden, al zit er weinig tussen dat echte indruk maakt… behalve de juichende menigten in menige Amerikaanse staat. Het is stuitend om te zien hoe grote groepen mensen deze daad van Obama bejubelen. Hoe zij feestvieren bij het nieuws. Erger nog, hoe zij de nagedachtenis aan alle slachtoffers bezoedelen door de dood van Osama tot entertainment te maken en er munt uit te slaan: beeldjes, t-shirts, zelfs een computerspel waarin de executie van Osama nog eens dunnetjes kan worden overgedaan. Het kon dus inderdaad walgelijker.
Zijn de verschillen tussen Obama en Osama en wat zij vertegenwoordigen echt zo groot als wij willen geloven? Osama vertegenwoordigt een groep mensen die de wereld haar gedachtegoed wil opleggen, die geweld niet schuwt om haar doelen te bereiken en die duizenden doden op haar geweten heeft. Obama ook. Obama heeft nobele bedoelingen, vecht voor de vrijheid van zijn volk en kan zijn handelen legitimeren. Osama eveneens. Slechts twee noemenswaardige verschillen kan ik ontwaren: in het geval van Obama gebeurt alles op een veel grotere schaal dan bij Osama, en Obama ‘is er één van ons’.
Als wij alle reden hebben om Osama tot het gezicht van het Kwaad te bestempelen, wat maakt dat Obama dan? Kun je de daden van de één veroordelen en diezelfde daden van de ander bejubelen? Zij die alleen zwartwit kunnen denken, schenken de wereld een kleurloze toekomst. Ook dat hebben de fanatieke aanhangers van beiden dan met elkaar gemeen. Voor mij vallen zij daarmee in dezelfde categorie: People who annoy you.
10 reacties
arta · 13 mei 2011 op 12:21
Zo! Sneeuwgans! Dát heb jij eens goed verwoord.
[quote]Zij die alleen zwartwit kunnen denken, schenken de wereld een kleurloze toekomst. Ook dat hebben de fanatieke aanhangers van beiden dan met elkaar gemeen. Voor mij vallen zij daarmee in dezelfde categorie: People who annoy you.[/quote]
IJzersterk einde.
*edit* De Southparkescène die jij in het begin aanhaalt is, als meer scènes uit deze serie, echt geweldig!
SIMBA · 13 mei 2011 op 12:33
:duimop:
Mien · 13 mei 2011 op 21:14
Scherpe en goed.
[quote]Zij die alleen zwartwit kunnen denken, schenken de wereld een kleurloze toekomst.[/quote]
Voltreffer!
Mien
DACS1973 · 14 mei 2011 op 09:52
De intro vind ik hilarisch, maar hij heeft verder niet zoveel met het verhaal te maken. Aan het eind refereer je er weer aan, maar ik vind het er toch een beetje aan de haren bij gesleept.
Goed betoog, maar Obama met Osama vergelijken…tja, ik weet het niet. Een beetje makkelijk scoren is het wel, maar in een column mag je kort door de bocht zijn. Ik ben met je eens dat de reactie op Bin Ladens dood tenenkrommend was. Alsof het om een gewonnen voetbalkampioenschap ging.
sylvia1 · 14 mei 2011 op 13:48
Goed geschreven, maar ik heb moeite met de ‘wij’ in de laatste twee alinea’s. Ik heb niet het idee dat de Nederlanders even zwart wit denken in dit conflict als de Amerikanen. Ik heb in de media meer artikelen gelezen die Amerika’s ‘oplossing’ bekritiseren of nuanceren dan bejubelen. De link met Southparc is goed gevonden.
Dees · 15 mei 2011 op 14:13
Mooi pareltje op de voorpagina! Ik vind het South Park cement er erg sterk bij. Wat ik er ook sterk aan vind is dat ik in de column zelf ook soms even terug moest lezen, ba, of sa. Maar of dat helemaal intentioneel is weet ik natuurlijk niet. Hoe dan ook, kwaliteit, graag gelezen.
Sneeuwgans · 15 mei 2011 op 20:50
Dank voor de reacties! Grappig om te zien dat iedere lezer het anders ervaren heeft.
Sneeuwgans · 15 mei 2011 op 20:53
Het intro bevat juist de kern van mij betoog: ‘Maakt één letter echt een wereld van verschil?’
Sneeuwgans · 15 mei 2011 op 20:53
‘Wij’ in de ruimste zin van het woord: iedereen die zich aangesproken voelt.
Sneeuwgans · 15 mei 2011 op 20:56
Mijn eerste intentie was om de verwarring compleet te maken door beide namen consequent te verwisselen. Om mijn betoog echter niet te ondermijnen, heb ik daar maar van afgezien.