Oh Sorry

Iedereen heeft zo zijn eigen ergernissen. De één ergert zich aan dit en de ander ergert zich aan dat. Zo heb ik ook mijn ergernissen. En 1 daarvan staat bij mij toch wel in mijn Top 3. Je bent gezellig een middagje vrij en gaat lekker met je moeder, vriendin of een gezellig ander shopmaatje de stad in. Je trekt leuke kleding aan want je wilt er toch wel een beetje netjes en verzorgd uit zien, althans ik tenminste wel. Je loopt winkel in en winkel uit en mijn grootste ergernis blijft me achtervolgen. Steeds gebeurt het weer, het maakt niet uit in welke winkel, het kan zelfs op de markt of gewoon op straat. Vaak zijn het mensen met veel te veel tassen, kinderwagens, invalidewagens of ze nemen op een andere manier veel te veel ruimte in beslag. Misschien herkent u het zinnetje wel: “Oh pardon…” of “Oh sorry”. En voordat ze zoiets zeggen zijn ze al tegen je aangelopen of gereden. En dan achteraf dus een sorry of een pardon. Als ze dan zo graag wat tegen je willen zeggen, vraag dan gewoon of je er even langs mag. Dan kan ik gewoon een stukje op zij gaan en dan kan men er langs en dan word ik niet omver geduwd, en hoeft er niemand sorry of pardon te zeggen. Het ergste is nog als je wordt aangereden door een kinderwagen. Dat had ik dus laatst. Gewoon steving doorrijden met dat ding en mij van achteren aanrijden, en dan komt achteraf altijd weer die sorry. Nu kan ik wel een stootje hebben, maar laat ik nou net een nieuwe broek aan hebben en laat er nou ook net hondenpoep aan het wiel van de kinderwagen zitten, en jahoor dat wiel was dus het wiel wat mij van achteren raakte. Dat is lekker dan, ik was nog geen uur in de stad en ik had gewoon hondenpoep aan mijn broek! Uiteraard vertelde ik dit aan de mevrouw in kwestie maar zij reageerde hier nauwelijks tot niet op. Ach, ja, ze zei sorry, weer sorry! Kijk toch eens eerst waar je loopt en vraag gewoon of je er langs mag.
Dit is dus één van mijn grootste ergernissen, maar laat ik het maar zo zeggen:

Er zijn wel ergere dingen in de wereld.

Zens