Een nieuwe zomer overwon een milde en genadige winter. De natuur was in het voorjaar ontwaakt en had rijkelijk de vrije loop genomen. Zo ook in de tuin van mijn zus. Van regelmatig onderhoud was geen sprake geweest waardoor haar eigen stekkie langzaam weer tot een jungle dreigde te worden. Ook de Berenklauw had kans gezien te overleven en stak de kop weer op. Een bericht dat Erik mogelijk meer teleurstelde dan het andere nieuws: dat een onkruid in hem was ontkiemt en zijn gezondheid in de greep hield. Maar wonderdokters hadden uitgedokterd dat chemo-embolisatie de kuur zou zijn om dit probleem te lijf te gaan. Twintig tot tweehonderd keer de normale dosis gif om het kwaadaardige gezwel in te kapselen. De malle molen maalde traag in afwachting op de behandeling. Maar dit varkentje zou spoedig gewassen zijn, de medische wetenschap staat voor niets tegenwoordig.
Ondertussen hield mijn zus er haar eigen methoden op na om de kanker in haar tuin te bezweren. Je zou er moedeloos van kunnen worden. Alsof de Berenklauw, heer en meester, als een kwade geest door de tuin waarde. Gewapend met een spade werd elke uitzaaiing met wortel en tak verwijderd. Maar telkens weer vond het een nieuwe plek om uitdagend tevoorschijn te komen. Hoeveel geduld was nodig voor een schone tuin?
Evenals bij de Berenklauw bleek bij Erik chemie niet het paardenmiddel als oplossing om een verstoorde natuur weer goed gezond te krijgen. De resultaten bleven achter op de verwachtingen van de kuur. Een operatie blijkt nu onvermijdelijk maar dat natuurlijk niet zonder de nodige risico. Het mes snijdt toch altijd weer aan twee kanten. Met het wachten, neemt de spanning toe. Nog langzaam tikt de tijdbom van de ziekte verder. Maar jaren dreigen maanden te worden als er niet snel ingegrepen wordt. De dagen zijn zoveel intenser met het toenemen van onzekerheid.
In haar tuin heeft mijn zus inmiddels een doorbraak bereikt. Door de nodige zorg en aandacht is de Berenklauw eindelijk bedwongen. En ik, ik heb gelukkig een bevestiging van mijn overtuiging: “zie je wel, onkruid vergaat.”
13 reacties
Eddy Kielema · 20 maart 2007 op 21:11
Allemachtig wat een verhaal, King. Hopelijk wordt al het onkruid uitgeroeid en krijgen we nog een happy end.
arta · 20 maart 2007 op 21:13
Wat een prachtige tweeluik!
[quote]Een nieuwe zomer overwon een milde en genadige winter. De natuur was in het voorjaar ontwaakt en had rijkelijk de vrije loop genomen. [/quote]
Erg mooi!
Vind het knap hoe jij het tuin-onkruid verweven hebt met het lichaams-onkruid!
Veel sterkte voor jouw vriend!
Arta
Li · 20 maart 2007 op 21:28
Ik heb het eerste deel ernaast gelegd. De zinnen krijgen dan zoveel meer betekenis. Heel knap gedaan en hopelijk krijg je gelijk. Soms is er kaalslag nodig voordat alles weer opbloeit.
Li
WritersBlocq · 20 maart 2007 op 21:46
Met een behandeling worden ook de risico’s ontkiemd. Welke kant op? Linea recta naar jouw titel, daar ga ik vanuit.
[img]http://i9.photobucket.com/albums/a68/mnotermans/DSC_4886a.jpg[/img]
Sterkte!
pally · 20 maart 2007 op 21:49
Knap, King , hoe je de ziektewoekering en die van de bereklauw met elkaar verweeft.
En ook hoe je ondanks alles de hoop bewaart.
Prachtig beschreven en ik hoop dat het voor Erik goed afloopt!
een heel apart tweeluik! :wave:
groet van Pally
DreamOn · 20 maart 2007 op 23:53
Prachtig en ontroerend. Schitterend, hoe je metafoor en werkelijkheid met elkaar weet te verweven. Je had gelijk: er moest nog veel onthuld worden in de volgende episode..knap gedaan hoor.
Enne…geen kritiek dit keer van DO!
Helemaal goed Maurice, geweldig.
Ma3anne · 21 maart 2007 op 07:24
En nu maar afwachten wat de epiloog gaat worden…
Sterk staaltje schrijfkunst, King.
pepe · 21 maart 2007 op 08:15
Slik slik, King bijzonder mooi hoe je dit hebt neergezet.
[quote]Maar jaren dreigen maanden te worden als er niet snel ingegrepen wordt. De dagen zijn zoveel intenser met het toenemen van onzekerheid.[/quote]
Heftige tijden, maar precies zo je schrijft alles beleef je veel intenser. En iedere dag die je nog krijgt is een cadeau, de zon schijnt feller ook voor Erik, jou en vele anderen.
Sterkte en maak er wat moois van.
SIMBA · 21 maart 2007 op 09:14
Sim is er stil van, en dat gebeurd niet snel.
Joy · 21 maart 2007 op 12:39
Heel mooi.
Ook van mij veel sterkte en hopen dat de resultaten snel verbeteren.
KawaSutra · 21 maart 2007 op 15:23
Heel mooi en knap geschreven King, zoals we van je gewend zijn.
Eén zin is wat aan het woekeren geslagen vermoed ik:
[quote]Een operatie blijkt nu onvermijdelijk maar dat natuurlijk niet zonder de nodige risico.[/quote]
‘is’ is geen onkruid, dat had je moeten laten staan.
En ‘risico’ is meer uitgezaaid dan je denkt dus moet in het meervoud (of ‘het’ risico).
Sorry, dat ik met baggerlaarzen door je prachtige tuin gestapt ben. 🙂
Mup · 21 maart 2007 op 16:08
Zonder vals sentiment verwoord, erg goed. Zoals ook de spreekwoorden erg goed aansluiten en niet als dooddoeners naar voren komen, b.v. .[quote]Het mes snijdt toch altijd weer aan twee kanten. [/quote]
daar zou ik het nog wel eens met je over willen hebben, liefst in een ‘ schone’ tuin met een tapbiertje,
Groet Mup.
KingArthur · 21 maart 2007 op 16:47
Hartelijk dank voor deze hartverwarmende reacties. Na de operatie wil ik Erik hier ook deelgenoot van maken, dat zal hem zeker goed doen. Ik zou willen dat ik hem beter kon schrijven maar het enige wat ik kan doen is wachten en zien hoe dit afloopt (een frustrerende machteloosheid).
Kawa, ik snap je commentaar niet. Zou jij dit in een PB kunnen toelichten?